Το παρόν που βιώνουν είναι άθλιο. Και το μέλλον προδιαγράφεται ακόμη χειρότερο, μέσα από τα σχέδια της ΕΕ για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, που αποτελούν τα πρώτα θύματα των βάρβαρων εργασιακών ανατροπών, σήμερα καλούνται να αποδεχτούν εργασιακές σχέσεις δούλου για να εξασφαλίσουν ένα μισθό πείνας.

Παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της «ΚΑΡΦΟΥΡ Μαρινόπουλος ΑΕ». Η εταιρία δένει χειροπόδαρα τους εργαζόμενους, με τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που τους αναγκάζει να υπογράφουν για να εξασφαλίσουν ένα και δύο μήνες δουλιάς.

Οπως αποκαλύπτεται από μια τέτοια σύμβαση - που είχε διάρκεια ισχύος ενός μήνα και αφορούσε πρόσληψη εργαζομένου με την ειδικότητα του εργατοτεχνίτη - η εταιρία εξασφάλιζε την υποταγή των εργαζομένων στις ορέξεις της. Και μάλιστα με ακαθάριστες αποδοχές 25 ευρώ την ημέρα, δηλαδή με 500 ευρώ το μήνα μεικτά.

Στη σύμβαση προβλέπεται ότι μπορεί να τους απασχολεί όπου θέλει, αφού «διατηρεί το δικαίωμα να μεταθέτει τον εργαζόμενο προσωρινά ή μόνιμα, ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρίας σε οποιονδήποτε άλλο τόπο στην Ελλάδα αναπτύσσει ή πρόκειται να αναπτύξει δραστηριότητες, καθώς και να τον μετακινήσει σ' άλλη από αυτήν που αρχικά ασχολήθηκε θέση, χωρίς αυτή η μετάθεση ή μετακίνηση, προσωρινή ή μόνιμη, να αποτελεί μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασης».

Σύμφωνα με τη σύμβαση, ο εργαζόμενος θα απασχολείται επί 8 ώρες την ημέρα και πέντε ημέρες την εβδομάδα, αλλά «η εταιρία κατά την κρίση της και βάσει των εκάστοτε αναγκών της καθορίζει την ώρα έναρξης και λήξης της εργασίας, ωράριο συνεχές ή διακεκομμένο, πρωινή, απογευματινή ή νυχτερινή εργασία και τις ημέρες εργασίας».

Επίσης μπορεί να τον απασχολεί σε διαφορετικές εργασίες, από αυτές για τις οποίες προσλήφθηκε ο εργαζόμενος, καθώς, όπως αναφέρεται, «οφείλει (σ.σ. ο εργαζόμενος) να εκτελεί ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρίας υπερωρίες, υπερεργασία, νυχτερινή εργασία ή εργασία κατά τις Κυριακές και εορτές».

Και για όλα αυτά η εταιρία δεν έχει καμία επιπλέον οικονομική υποχρέωση πέρα από τη συμφωνημένη αμοιβή, αφού προβλέπει ρητά ότι «ο εργαζόμενος δε δικαιούται να απαιτήσει καμία πρόσθετη αμοιβή ή αποζημίωση για οποιαδήποτε αιτία»!

Και σαν να μη φτάνουν όλα τα παραπάνω, οι εργαζόμενοι υποβάλλονται και σε εξευτελισμό της προσωπικότητάς τους, αφού η εταιρία δικαιούται να τους υποβάλλει «σε έρευνα με λεπτότητα και ευγένεια κατά την είσοδο, έξοδο και παραμονή τους στις εγκαταστάσεις της εταιρίας διά των εντεταλμένων γι' αυτό οργάνων»...