Η στήλη άργησε να πάρει χαμπάρι την παρέμβαση της «ΑΥΓΗΣ» και του Αιμ. Ζαχαρέα για το ασφαλιστικό σύστημα με τίτλο «Ο θρίαμβος των μικροαστών». Αλλά έστω και καθυστερημένα, δεν μπορούμε να μην τη σχολιάσουμε. Αν καταλαβάμε καλά, ο αρθρογράφος και η «πρωινή εφημερίδα της Αριστεράς» αξιολογούν ως πολύ σημαντικές τις αλλαγές που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες, θεωρούν κολλημένους όσους μάχονται για κατακτήσεις και υπερασπίζονται τα κεκτημένα και διατυπώνουν διάφορες προτάσεις, που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν τις ακούμε για πρώτη φορά.

Καταλάβαμε ότι, με τις προτάσεις αυτές, επιδιώκουν «πρωταρχικώς οι πάντες να συναποφασίσουν» ότι πρέπει να παρθούν μέτρα με ορίζοντα τα 30-40 χρόνια. Ακόμα ότι πρέπει να υπάρχει «ίση και ισότιμη μεταχείριση των ασφαλισμένων και συνταξιούχων κατά τη διαδοχή των γενεών», εκφράζοντας «τα γενικά συμφέροντα των τάξεων και όχι τα συντεχνιακά». Επίσης ότι πρέπει «με το καινούριο σχέδιο επιβιώσεως και ανθήσεως του θεσμού των κοινωνικών ασφαλίσεων, ολόκληρος ο πληθυσμός της χώρας να ασφαλίζεται σε ενιαίο ασφαλιστικό οργανισμό», ώστε επιτέλους να καμφθούν οι «λυσσώδεις αντιδράσεις στα συνδικάτα του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ».

Ακόμα, δεν το κρύβουμε, καταλαβάμε ότι κάπως έτσι τα 'λεγε και ο Γιαννίτσης του ΠΑΣΟΚ (που ο Ζαχαρέας του σούρνει τα εξ αμάξης επειδή δεν είχε αρκούντως καθαρό προσανατολισμό το 2000) και ο Αλογοσκούφης της ΝΔ, και η Τράπεζα της Ελλάδας, και ο ΣΕΒ, και η ΕΕ και όλοι όσοι κατά καιρούς μεθοδεύουν διάφορες επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους, ξεκινώντας από τα διαβόητα «ρετιρέ», προσβλέποντας πάντα στη γενικευμένη αντιλαϊκή επέλαση.

Εκείνο που δεν καταλάβαμε - τρόπος του λέγειν δηλαδή - είναι το πού, επιτέλους, εξαντλούνται τα όρια του πολιτικού ξεπεσμού, όσων διαφημίζουν, προτείνουν και προτρέπουν τους εργαζόμενους να αποδεχτούν και να υποκλιθούν στην πολιτική στάση και πρακτική τού ...«στην μπανιέρα δυο - δυο με τον Λάτση αρχηγό»!