Ιδεοληψία χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός τη διαφωνία με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης, που προωθεί, σταθερά κι αταλάντευτα, η κυβέρνησή του. Με άλλα λόγια, ο Κ. Καραμανλής χαρακτηρίζει ιδεοληψία την αντίθεση στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στη μετατροπή των δημοσίων αγαθών της Υγείας και της Παιδείας σε ακριβά εμπορικά προϊόντα, στην παράδοση του Πολιτισμού και του Αθλητισμού στα νύχια της επιχειρηματικής κερδοσκοπικής ασυδοσίας.

Ιδεοληψία θεωρεί ο πρωθυπουργός και την απαίτηση του εργαζόμενου να έχει σταθερή και μόνιμη δουλιά, καλό μεροκάματο και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, του συνταξιούχου να παίρνει, στην ώρα του, σύνταξη, με την οποία να μπορεί να ζήσει, του μικρομεσαίου αγρότη να διαθέτει γη, του επαγγελματοβιοτέχνη και του μικρέμπορου για ανθρώπινο ωράριο, του νέου για ουσιαστική μόρφωση και επαγγελματική αποκατάσταση, της γυναίκας για ισότιμα δικαιώματα, του ατόμου με αναπηρία για αξιοπρεπή ζωή.

Ομως, η απαίτηση και ο αγώνας για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής κάθε ανθρώπου και, γενικότερα, του συνόλου της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, δεν είναι ιδεοληψία. Ιδεοληψία μοιάζει η εμμονή του πρωθυπουργού να τα βλέπει όλα υπό το πρίσμα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. ΄Η, μάλλον, μας συγχωρείτε. Γράψτε αμέσως λάθος. Γιατί πολύ απλά, δεν πρόκειται για καμιά ιδεοληψία, αλλά για σταθερή ιδεολογική αντίληψη και αταλάντευτη ταξική προσήλωση...