Διαβάζοντας τη «διακήρυξη 163 πολιτών» για τα «δέκα χρόνια από τη μεγάλη σφαγή της Σρεμπρένιτσα», μάλλον το δεύτερο φαίνεται πως ισχύει. Είναι οι ίδιοι, πολλοί από αυτούς (Ανδριανόπουλος, Κουναλάκης, Μπίστης κλπ.), που στη διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών έπαιρναν δημόσια τη θέση υπέρ των βομβαρδισμών, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν ταχθεί στο πλευρό των Αμερικανών στα πλαίσια του «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Είναι οι ίδιοι που δεν είδαν ιμπεριαλιστική επέμβαση στα Βαλκάνια, αλλά μόνο τις σφαγές αμάχων από τη μια πλευρά.
Είδαν μόνο τις σφαγές και τα εγκλήματα πολέμου που ήθελαν να τους δείξουν αυτοί που συστηματικά σφάζουν και οδηγούν στην καταστροφή ολόκληρους λαούς, όπως της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, που θέλουν να παγκοσμιοποιήσουν το μοντέλο του Γκουαντανάμο σε μια παγκόσμια κοινωνία του τρόμου. Είναι οι ίδιοι που έχουν αναλάβει ρόλο ενοχοποίησης του ελληνικού λαού για τη στάση στη διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία και νομιμοποίησης όλων των μέτρων περιορισμού των λαϊκών ελευθεριών στο όνομα της αποτροπής της τρομοκρατίας.