Το προχτεσινό βράδυ στα Ανω Λιόσια ήταν διαφορετικό για τους κατοίκους, τους εργάτες, τις γυναίκες και τα παιδιά της περιοχής. Ηταν σαν να έβγαλαν από πάνω τους για λίγο το - εδώ και 40 χρόνια - φορτίο της χωματερής, της λάσπης, των σκουπιδιών. Σαν να αισθάνθηκαν ξάφνου ότι μπορούσαν, έστω για λίγο, να ανασάνουν ελεύθερα, χωρίς το φόβο τι θα αναπνεύσουν και τα παιδιά σταμάτησαν να ντρέπονται που ζουν εκεί. Βοήθησε και το αεράκι από την Πάρνηθα μετά από μια «καυτή» μέρα, αλλά και το καλοκαιρινό φεγγάρι που τους έκανε την ιδιαίτερη τιμή να τους φωτίζει.

Πιο πολύ όμως πήραν ανάσα από τη θερμή και ευγενική συμπαράσταση, που εξέφρασαν στον αγώνα τους για ένα καλύτερο περιβάλλον γι' αυτούς και τα παιδιά τους οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στη συναυλία διαμαρτυρίας την οποία διοργάνωσε η Διαδημοτική Επιτροπή για την απομάκρυνση της χωματερής το βράδυ της Τετάρτη στην πλατεία των Ανω Λιοσίων. Και οι κάτοικοι που βρέθηκαν εκεί ήταν πολλοί, απ' όλες τις γειτονιές της πόλης, τόσοι που κανείς δεν μπόρεσε να μετρήσει γιατί δεν ήταν μόνο αυτοί που κάθονταν. Ηταν και τα παιδιά που έπαιζαν τριγύρω, οι μανάδες με τα καροτσάκια που έκαναν βόλτα, οι παππούδες στα καφενεία, οι παρέες των νέων. Ολος αυτός ο απλός κόσμος της εργατούπολης των Ανω Λιοσίων που ανέχεται τόσα χρόνια τα σκουπίδια.

Ηταν όλοι εκεί, σε μια αγωνιστική κινητοποίηση διαφορετική από τις προηγούμενες χωρίς τη μυρωδιά της χωματερής, χωρίς τα χημικά και τα γκλομπ των αστυνομικών, χωρίς την αδιαφορία και την κοροϊδία. Γιατί μέχρι σήμερα αυτά γνώρισαν από κυβερνήσεις, υπουργούς και δημάρχους στις συγκεντρώσεις και τις πορείες. Προχτές όμως δεν κράταγαν τα πανό, τα κρέμασαν στην κεντρική εξέδρα, φόντο στους καλλιτέχνες που πέρασαν από εκεί με πρώτους και καλύτερους το συγκρότημα ΡΟΚ ΑΛΙΜΠΡΕ, τον Βασίλη Μπιρμπάκο και την Κατερίνα Κατσίκη. Νέα παιδιά της περιοχής 18άρηδες και 20άρηδες, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν με τη χωματερή και τα σκουπίδια στην πλάτη τους και κάποιοι τους λένε ότι έτσι πρέπει να συνεχίσουν να ζουν. Τραγούδησαν και έπαιξαν μουσική, για να πουν και με αυτό τον τρόπο ότι δε θα δεχτούν τέτοια προοπτική. Αγαπάνε τον τόπο τους και θα αγωνιστούν για το δικαίωμά τους, να τον δουν μια μέρα πιο όμορφο και πιο καθαρό.

Ο Νίκος Καραγιώργης και ο Νίκος Ζώκας από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών έστειλαν τα δικά τους μηνύματα με την απαγγελία ποιημάτων. Συγκίνησαν, όμως, ιδιαίτερα τα λόγια της Ελένης Γερασιμίδου, γραμματέα του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών προς τους κατοίκους που σύνδεσε τον αγώνα που δίνουν και οι καλλιτέχνες ενάντια σε μια άλλου είδους χωματερή, αυτήν του θεάματος με σκουπίδια που απειλούν κάθε μέρα τον πολιτισμό, όπως είπε χαρακτηριστικά.

«Σαν άνθρωποι που μοχθούν για αλήθεια και ομορφιά, για καθαρότητα μυαλού και καλύτερη προοπτική, βρισκόμαστε εδώ απόψε κατανοώντας βαθιά τις διεκδικήσεις σας, για ένα περιβάλλον που θα σας επιτρέπει να ανασαίνετε. Φαίνεται πως το δικαίωμά μας να ανασαίνουμε δεν είναι αυτονόητο για κάποιους και σε όποιους θέλουν να καταργήσουν τα αυτονόητα δικαιώματά μας, όλοι μαζί απαντάμε με αγώνες. Αυτή είναι η μόνη επιλογή για να μη γίνει η ζωή μας μια απέραντη χωματερή αποβλήτων και βρωμιάς», είπε η Ελένη Γερασιμίδου, την οποία χειροκρότησαν οι κάτοικοι.

Λιτός και σύντομος στη συνέχεια ο χαιρετισμός εκ μέρους της Διαδημοτικής, του Ν. Κετίκη για να ανέβει στη συνέχεια στη σκηνή η Γιώτα Βέη και με συνοδεία ορχήστρας από παιδιά της περιοχής να ταξιδέψει τους κατοίκους με τη φωνή και τα τραγούδια της και να κλείσει με την πιο όμορφη ευχή: «Ας γίνει το τοπίο ένας ανθισμένος κήπος». Το σκηνικό άλλαξε στη συνέχεια και έγινε πιο νεανικό με το συγκρότημα ANTITERRA με παιδιά από μια άλλη υποβαθμισμένη εργατούπολη, το Πέραμα και που, όπως είπαν όταν ανέβηκαν στη σκηνή, στηρίζουν τις προσπάθειες των κατοίκων, γιατί και οι ίδιοι μυρίζουν καθημερινά τη λυματολάσπη. Και πριν μιλήσουν με τους στίχους των τραγουδιών τους, κάλεσαν τους κατοίκους να γυρίσουν τις πλάτες σε όλες τις κυβερνήσεις και τους υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ που τους υποβάθμισαν.