Απτόητες συνεχίζουν ορισμένες τράπεζες να τηλεφωνούν σε σπίτια, διαφημίζοντας τις φοβερές και τρομερές πιστωτικές τους κάρτες. Μετά το σάλο που προκλήθηκε προηγούμενα, σχετικά με το πού έβρισκαν τα τηλέφωνα (οι κλήσεις ήταν και παραμένουν προσωποποιημένες), τώρα το παραμύθι δείχνει να έχει αλλάξει ελαφρώς. Ετσι καλούν νυν και παλαιότερους πελάτες τους και όχι παντελώς «άσχετους» με την τράπεζα.

Ωστόσο, η ουσία παραμένει ίδια: Εχουν το δικαίωμα να διατηρούν στο αρχείο τους προσωπικά στοιχεία ανθρώπων που εδώ και χρόνια διέκοψαν τις συναλλαγές τους με την τράπεζα και που τώρα τους ενοχλεί; Μπορούν να τα χρησιμοποιούν όποτε θέλουν για να διαφημίσουν τα προϊόντα τους; Οι διάφορες «Αρχές Προστασίας» και «Γενικές Γραμματείες» (Προσωπικών Δεδομένων, Καταναλωτή κλπ.) τι λένε επ' αυτού;

Αλλά τι να πούνε; Ως θεσμοί του αστικού κράτους; Ακόμη και στην υποθετική περίπτωση που θα ήθελαν να «προστατέψουν» το δύσμοιρο καταναλωτή, μπορούν να το κάνουν; Να θίξουν δηλαδή τα ιερά και τα όσια του κεφαλαίου και μάλιστα του τραπεζικού; ΄Η μήπως θα νοιαστούν για την πολύμορφη αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος; Στο κάτω κάτω της γραφής την «ελεύθερη αγορά» υπηρετούν. Αλλά αν αυτό δεν είναι υποκρισία, τότε πώς λέγεται;