ΚΑΡΜΠΟΝ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ: «Σφιχτούς προϋπολογισμούς για το 2006 αλλά με πρόβλεψη για νέες προσλήψεις καλούνται να καταρτίσουν τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, καθώς και τα Ιδιωτικού Δικαίου που επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι εντολές είναι σαφείς. Οι προβλέψεις για τα κονδύλια μισθοδοσίας πρέπει να είναι συγκρατημένες και όχι μεγαλύτερες από τις προβλέψεις για ομοειδείς θέσεις στον δημόσιο τομέα. Ακόμη επιβάλλει περικοπές υπερωριών, ενώ επιτρέπονται μόνο για επείγουσες ανάγκες καθώς οι δαπάνες ξέφυγαν το 2005. Πώς αλλιώς λένε τη λιτότητα;» (είδηση και σχόλιο στο «ΒΗΜΑ»).

ΝΕΑ ΑΦΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ... ΑΡΗ: «Οι προτάσεις της κυβέρνησης για ελαστικό χρόνο εργασίας και για διευρυμένο ωράριο αγοράς έχουν έναν κοινό παρονομαστή: προέρχονται από την ίδια πολιτική μήτρα. Επιδιώκει να διαθέσει περισσότερο χρόνο στις δυνάμεις του κεφαλαίου αποσπώντας τον από την εργασία (...) οι "μεταρρυθμίσεις" Καραμανλή είναι ακριβώς αυτό: η εγκατάσταση μιας νέας ταξικής πραγματικότητας (...) ο αγώνας των εργαζομένων δεν είναι απλά δίκαιος, είναι αγώνας για την ακύρωση μιας αδυσώπητης ταξικής κυριαρχίας που για την κοινωνία ισοδυναμεί με καθήλωσή της στη φτώχεια, στην υπανάπτυξη, στο περιθώριο. Είναι ένας αγώνας κοινωνικός, πολιτικός» (ο πρώην υφυπουργός Εργασίας του ΠΑΣΟΚ, Λ. Τζιόλας στο «ΒΗΜΑ»).

ΔΕ ΣΩΖΕΤΑΙ ΜΕ ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Το σύστημα που ανέχθηκε την υψηλή ανεργία και φτώχεια κατά την τελευταία εικοσαετία δεν είναι το ευρωπαϊκό κοινωνικό υπόδειγμα, αλλά εκείνο της νεοφιλελεύθερης διάβρωσης και παραμόρφωσής του» (ο Κ. Βεργόπουλος στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΣΩΣΙΒΙΟ ΕΝΟΨΕΙ ΣΤΡΑΠΑΤΣΟΥ; «Ο εργατικός θεσμός που λέγεται ΓΣΕΕ πρέπει να βγει από αυτή τη μάχη δυναμωμένος και όχι τραυματισμένος» (η παράταξη «Αυτόνομη Παρέμβαση» του ΣΥΝ στην «ΑΥΓΗ»).