Επ' αυτού, λοιπόν, ορισμένες παρατηρήσεις:
Πρώτον, το ΠΑΜΕ είναι κατάκτηση της εργατικής τάξης κι όχι μόνο του ΚΚΕ. Δεύτερον συνδικαλιστές και γενικά απεργοί δεν εισβάλλουν, αλλά περιφρουρούν τις απεργίες τους από κάθε λογής τσιράκια και μπράβους του μεγάλου κεφαλαίου. Τρίτον, οι εργαζόμενοι δεν εκβιάζονται από τους συναδέλφους τους, αλλά από την ανεργία - ίδιον του συστήματος που υπηρετείτε - και το μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να δουλεύουν δυο και τρεις ώρες πέραν του οκταώρου και χωρίς να τις πληρώνονται, με πρόσχημα πότε την πασχαλινή περίοδο, πότε αυτή των εκπτώσεων και πότε την ό,τι άλλο κατεβάσει η γκλάβα τους. Τέταρτον, αν με αυτό το «κάποιος πρέπει να τους συνεφέρει» ζηλέψατε τη δόξα γνωστού στους κύκλους των ατυχησάντων «ευθυμογράφων», που συνιστούσε τη μεταγωγή των κομμουνιστών σε κάποιο «βουνό» για να μη διαδηλώνουνε εναντίον του πολυχρονεμένου (του) Κλίντον, ατυχήσατε κι εσείς. Γιατί οι ταξικοί αγώνες ούτε συμμαζεύονται, ούτε συνέρχονται, μονάχα συνεχίζονται, οργανώνονται και κλιμακώνονται, κόντρα σε κάθε μεγαλοκαρχαρία, μεγαλο«επενδυτή» και τα όποια τσιράκια του στον Τύπο.