Σωστή η λαϊκή ρήση - προειδοποίηση στη νοικοκυρά να... μη βάζει το τηγάνι στη φωτιά, όταν τα ψάρια είναι ακόμα στη θάλασσα. Παρακολουθώντας όμως το γερμανικό προεκλογικό αγώνα διαπιστώνει κανείς ότι οι πολιτικές ηγεσίες αγνοούν αυτό το γνωμικό ή πάντως δε θέλουν να το ακολουθήσουν.

Ετσι σερβίρουν καθημερινά καινούριες - που στην πραγματικότητα είναι παλιές και ξοφλημένες - παχυλές υποσχέσεις, π.χ. ποιοι συνασπισμοί θα σχηματιστούν μετεκλογικά, για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Βέβαια, ορισμένες απ' αυτές τις «προβλέψεις» εκφράζουν και ενδόμυχες επιθυμίες ή και προγραμματισμένες επιδιώξεις.

Μια τέτοια μπορεί να θεωρηθεί η δήλωση του γνωστού (πρώην;) σοσιαλδημοκράτη πολιτικού Οσκαρ Λαφοντέν στην εφημερίδα «Μπιλτ», που μαζί με τον Γκρέγκορι Γκίζι είναι οι ηγετικοί υποψήφιοι του νεοσύστατου «Αριστερού Κόμματος» στις εκλογές του Σεπτέμβρη.

Ο Λαφοντέν δήλωσε καθαρά ότι είναι δυνατή η συνεργασία αυτού του κόμματος με το SPD υπό ορισμένους όρους, π.χ., αν οι σοσιαλδημοκράτες εγκαταλείψουν το νόμο «Χαρτζ IV» και την ατζέντα 2010. «Αν το κόμμα ξαναθυμηθεί τις αρχές του είναι δυνατή μια συνεργασία», δήλωσε. Μόνο αυτό δηλαδή θα αρκούσε κατά τη γνώμη του για να σχηματιστεί μια «κόκκινο-κόκκινη συν πράσινη» κυβέρνηση. Το τι κρύβεται πίσω απ' αυτή τη δήλωση, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Η σωστότερη εκδοχή είναι ότι ο πρώην πρόεδρος του SPD θέλει να τραβήξει το νέο -(παλιό) κόμμα σε ησυχότερα σοσιαλδημοκρατικά νερά, ώστε να κοπάσει κάπως η αντίδραση και κατακραυγή των αντιφρονούντων. Είναι άσχετο ότι η σημερινή ηγεσία του SPD (Σρέντερ - Μιντεφέρινγκ κλπ.) απέκλεισαν αμέσως τη δυνατότητα συνεργασίας. Περισσότερο ενδιαφέρει η δήλωση του Λόταρ Μπίσκι, προέδρου του ΚΟΔΗΣΟ - και τώρα «Αριστερού Κόμματος», που έκανε στο Πότσδαμ. Δεν είπε κατηγορηματικά και τελεσίδικα ότι αποκλείει συνεργασία με την ηγεσία του SPD, που δοκιμάστηκε σαν κυβέρνηση, σχεδόν, οχτώ χρόνια τώρα, αλλά απλώς: «Δε σπεκουλάρω για πράγματα που δεν είναι δεδομένα». Και πρόσθεσε - κάνοντας σαφές ότι αυτό σχετίζεται απλώς με την ψηφοθηρία - ότι δε θέλει να επαναλάβει το λάθος του 2002, όταν το ΚΟΔΗΣΟ είχε αφήσει ανοιχτή τη μετεκλογική συνεργασία με το SPD και έχασε πολλές ψήφους και γι' αυτό έστειλε μόνο δύο βουλευτές στην Μπούντεσταγκ.

Αλλωστε αρκετοί σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν στην αξιοπιστία της δήλωσης του Μπίσκι, προβάλλοντας το επιχείρημα της συνεργασίας του ΚΟΔΗΣΟ με το SPD στις τοπικές κυβερνήσεις του Βερολίνου και του Σβερίν.

Ανεξάρτητα απ' όλα αυτά η μάχη για τις ψήφους έχει ξεδιπλωθεί για τα καλά. Το κάθε κόμμα προσπαθεί να περάσει με τον ωραιότερο τρόπο το προσωρινό πρόγραμμά του - άλλο τι θα πράξει αργότερα - και να δυσφημίσει το πρόγραμμα του αντιπάλου, παρεμβάλλοντας, όπου μπορεί, και δυσκολίες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το «Αριστερό Κόμμα», που στις δημοσκοπήσεις φέρεται να μπαίνει σαν τρίτο κόμμα, γενικά, στη Βουλή και σαν πρώτο στην πρώην ΓΛΔ.

Ετσι, ο «Ομοσπονδιακός Διευθυντής των Εκλογών» - αναφέρεται στον Τύπο σαν χριστιανοδημοκράτης - είπε ότι αυτό το κόμμα «είναι καθ' όλα δυνατό» να μη μπορεί να συμμετάσχει παντού στις εκλογές και ότι οι εκλογικές επιτροπές των κρατιδίων θα εξετάσουν το «νομικό γεγονός», αν στις κοινές λίστες είναι ένα κόμμα «ή κρύβονται ένα και περισσότερα κόμματα» (που απαγορεύεται). Η ηγεσία του κόμματος πάντως δηλώνει ότι έχουν εξεταστεί όλες οι νομικές προϋποθέσεις και δεν ανησυχεί.

Τελειώνοντας παραθέτω τη γνώμη του καθηγητή Ούρλιχ Μπεκ, που διδάσκει κοινωνιολογία στο Μόναχο και στην Οικονομική Σχολή του Λονδίνου. Δημοσιεύεται στην «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (16/17 Ιούλη) και είναι σαν μια απάντηση στις υποσχέσεις των αστικών κομμάτων για την ανεργία. Τονίζει: «Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης έγιναν τα τελευταία είκοσι χρόνια κατά 50% έως 70% πλουσιότερες. Η οικονομία αυξήθηκε γρηγορότερα από τον πληθυσμό. Παρ' όλα αυτά η Ευρωπαϊκή Ενωση αριθμεί τώρα 20 εκατομμύρια ανέργους, 50 εκατομμύρια φτωχούς και 5 εκατομμύρια άστεγους», πώς λοιπόν η νέα κυβέρνηση - όποια κι αν είναι - θα μπορέσει να μειώσει τους «στρατιώτες» της μεγάλης στρατιάς των ανέργων και στη Γερμανία; Αδύνατο.