Η συζήτηση που άνοιξε η κυβέρνηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, με ευθύνη τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, είναι άκρως αποπροσανατολιστική. Το κύριο και το ουσιώδες δεν είναι αν η ΝΔ εφαρμόζει ή αν δικαιούται να εφαρμόσει το προεκλογικό της πρόγραμμα, όπως λέει η ίδια, ή αν επιχειρεί πολιτικό αιφνιδιασμό, όπως ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ (εδώ είναι που λένε «βγάλε τη σκούφια σου και βάρα με»). Το ουσιώδες και το καθοριστικό είναι η πολιτική στόχευση των αλλαγών που η κυβέρνηση θέλει να επιφέρει στον ισχύοντα εκλογικό νόμο.

Δε χωράει αμφιβολία πως ο ισχύων εκλογικός νόμος για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές είναι καλπονοθευτικός (αφού μετατρέπει τη μειοψηφία στο λαό σε πλειοψηφία στα Νομαρχιακά και Δημοτικά Συμβούλια), ευνοεί τα δύο μεγάλα κόμματα οι υποψήφιοι των οποίων κατά κανόνα περνάνε στο δεύτερο γύρο και στηρίζει την εκλογή των τοπικών αρχόντων και των οργάνων της Αυτοδιοίκησης στον εκβιασμό των συνειδήσεων των ψηφοφόρων των μικρότερων παρατάξεων. Ετσι, η συζήτηση μετατίθεται από τις πολιτικές θέσεις και προγράμματα, από την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση, για τα λαϊκά προβλήματα και το ρόλο της Αυτοδιοίκησης, στον πολιτικό εκβιασμό και φυσικά στον πολιτικό καιροσκοπισμό (βλέπε ευκαιριακές συμμαχίες στη λογική του «δούναι και λαβείν» για την εκλογή κάποιων δημάρχων ή νομαρχών, ώστε να φαίνεται τεχνικά ενισχυμένη η θέση του ενός ή του άλλου κόμματος).

Οι αλλαγές που η ΝΔ προωθεί στον ισχύοντα εκλογικό νόμο των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών βρίσκονται στην ίδια ακριβώς γραμμή πλεύσης, προσαρμοσμένη, βέβαια, στις μικροκομματικές της επιδιώξεις. Η καλπονοθεία θα συνεχίζει να υπάρχει και θα επιβεβαιώνεται από την πρώτη Κυριακή, αφού ένας συνδυασμός με ποσοστό, τουλάχιστον, 42% θα εκλέγει δήμαρχο ή νομάρχη και θα παίρνει την απόλυτη πλειοψηφία των συμβούλων. Οι ψηφοφόροι των μικρότερων - πέραν της πρώτης και δεύτερης - σε δύναμη παρατάξεων θα βρίσκονται υπό συνεχή πολιτικό εκβιασμό, ώστε να μην ψηφίσουν τον υποψήφιο της αρεσκείας τους, αλλά αυτόν που έχει πιθανότητες να βγει, στη λογική του μικρότερου κακού ή άλλων υπολογισμών που όμως δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική και ιδεολογική προτίμηση, με προγράμματα και θέσεις.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ, που εμπνεύστηκε τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, όσο και η ΝΔ, που βαδίζει με συνέπεια στα βήματά του και φιλοδοξεί να το ξεπεράσει, ενδιαφέρονται για μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα είναι το μακρύ χέρι του κράτους στην τσέπη και στα δικαιώματα του πολίτη. Ενδιαφέρονται για δημάρχους και νομάρχες, κρατικούς υπαλλήλους, πιστούς και μαχητικούς στην εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής, πραγματικούς εκφραστές των συμφερόντων του κεφαλαίου, σ' αυτό που συνήθως λέγεται, τοπική κοινωνία. Γι' αυτό και κάνουν ό,τι μπορούν για την εκλογή τέτοιων τοπικών αρχόντων, χωρίς, φυσικά, να νοιάζονται, για μια ουσιαστική συζήτηση και μια ανοιχτή αντιπαράθεση για τα λαϊκά προβλήματα και την αντιμετώπισή τους, προς το συμφέρον του εργαζόμενου λαού. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής τους επιλογής αρνούνται την απλή αναλογική, αρνούνται την απεικόνιση των πραγματικών συσχετισμών στα αυτοδιοικητικά όργανα και το φυσικό επακόλουθο όλων αυτών, την εκλογή δηλαδή δημάρχων και νομαρχών από τα Δημοτικά και Νομαρχιακά Συμβούλια.