Το τελικό επεισόδιο στο σίριαλ «πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης», παίχτηκε χτες με την επίσημη κατάθεσή του στη Βουλή από τον υπουργό Ευ. Μπασιάκο. Με την κατάθεση στη Βουλή του εν λόγω νομοσχεδίου, η κυβέρνηση ενώ από τη μια επισπεύδει τις διαδικασίες για την απόλυτη σύνδεση της εγχώριας αγροτικής οικονομίας με τα καταστροφικά μέτρα της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, από την άλλη είναι εμφανείς οι αγωνιώδεις προσπάθειες που καταβάλλει για τη συνέχιση του αποπροσανατολισμού του αγροτικού κόσμου της χώρας.

Στο πολυνομοσχέδιο περιγράφονται και κωδικοποιούνται όλα αυτά τα μέτρα που τους τελευταίους μήνες ανακοίνωνε τμηματικά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Μέτρα, τα οποία έχουν σαφέστατο στόχο το γρηγορότερο ξεκλήρισμα των μικρών και φτωχών αγροτών της χώρας από τη γη τους, και τα οποία φυσικά δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά η υλοποίηση του προγράμματος της ΝΔ για την αγροτική οικονομία της χώρας.

Στην προμετωπίδα του νομοσχεδίου τίθεται η ίδρυση των «Τοπικών Κέντρων Αγροτικής Ανάπτυξης» σκοπός των οποίων θα είναι, σύμφωνα με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Ευ. Μπασιάκο, η «επιστημονική, επαγγελματική και τεχνολογική στήριξη των αγροτών για την καλύτερη προσαρμογή τους στη νέα ΚΑΠ από το 2006». Ταυτόχρονα, όμως, στο παραπάνω μέτρο περιλαμβάνονται και «οι διαπιστευμένοι αγροτικοί σύμβουλοι» και ο «εγκεκριμένος κτηνίατρος».

Αυτό που δεν περιγράφεται στις σχετικές διατάξεις του νομοσχεδίου, είναι το πόσα θα... «σκάνε» οι αγροτοκτηνοτρόφοι της χώρας για να εξασφαλίζουν τις... «συμβουλές» των Τοπικών Κέντρων Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά και για να λαμβάνουν τις πιστοποιήσεις για τη λεγόμενη «πολλαπλή συμμόρφωση» (τους περίφημους περιβαλλοντικούς όρους που θέτει η νέα ΚΑΠ) προκειμένου να λαμβάνουν τις κουτσουρεμένες εισοδηματικές ενισχύσεις. Τα παραπάνω Κέντρα, πάντως, δε φαίνεται να έχουν διακριτό ρόλο σε σχέση με το «σύστημα παροχής συμβουλών σε Αγροτικές Εκμεταλλεύσεις» το οποίο όπως περιγράφεται στο άρθρο 8 του νομοσχεδίου έχει σκοπό «την υποβοήθηση των αγροτών τουλάχιστον στις κανονιστικές απαιτήσεις διαχείρισης και τις ορθές γεωργικές και περιβαλλοντικές συνθήκες που αναφέρονται στην πολλαπλή συμμόρφωση». Είναι ξεκάθαρο ότι εδώ θα μπουν οι ιδιωτικοί οργανισμοί οι οποίοι και φυσικά θα αμείβονται για να παρέχουν τις πολύτιμες συμβουλές στους αγροτοκτηνοτρόφους της χώρας.

Με το δεύτερο άρθρο του νομοσχεδίου (τιτλοφορείται «ρύθμιση θεμάτων νέων αγροτών») δίνεται- σύμφωνα και με σχετική δήλωση του υπουργού - «ιδιαίτερη βαρύτητα στη στήριξη των νέων αγροτών», μέσω της χορήγησης «άτοκων βραχυπρόθεσμων δανείων». Πολύ... όμορφα ακούγονται όλα τα παραπάνω, μόνο που η πραγματικότητα είναι εδώ για να τα διαψεύσει, αφού δεν έχει κλείσει ακόμη χρόνος απ' όταν ψηφίστηκε ένας ακόμη κρατικός προϋπολογισμός σκληρής λιτότητας, στον οποίο οι επιδοτήσεις επιτοκίων είναι κατά 64,8% μειωμένες, σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Αναφορικά δε με τις δαπάνες πρώτης εγκατάστασης νέων αγροτών, τις οποίες υποτίθεται ότι πριμοδοτεί το νομοσχέδιο, να υπενθυμίσουμε ότι το σχετικό κονδύλι του Γ΄ ΚΠΣ είναι από τα πιο μικρά, της τάξης των 8,3 εκατ. ευρώ, στο οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ στην πρόσφατη αναθεώρηση του χρηματοδοτικού σχήματος του Γ΄ ΚΠΑ δεν πρόσθεσε ούτε ένα ευρώ.

Ακόμη, προβλέπονται κάποια «ψευτοκίνητρα» σε όσες συνεταιριστικές οργανώσεις φροντίσουν, κατά το πνεύμα πάντα της νέας ΚΑΠ, να συγχωνευτούν και να μετατραπούν σε ανώνυμες εταιρίες, απορρίπτοντας κατά τις προσταγές της ΕΕ, κάθε ίχνος συνεταιριστικής δομής που τους έχει απομείνει έστω και τυπικά.

Με το ίδιο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση προαναγγέλλει τη δημιουργία ενός ακόμα... συμβουλευτικού οργάνου ανά προϊόν, με την ονομασία «Ολομέλεια Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών». Η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης φρόντισε, το χειμώνα που μας πέρασε, να δώσει δείγματα γραφής αυτού του «συμβουλευτικού οργάνου», μέσω των συσκέψεων που κάθε λίγο και λιγάκι διοργάνωνε με τους «γαλάζιους» αγροτοσυνδικαλιστές για τη διαχείριση της περσινής σοδειάς βάμβακος. Συσκέψεις που λειτούργησαν απλώς και μόνο για το επισφράγισμα των αντιαγροτικών μεθοδεύσεων και το «τσεκούρωμα» των μικρομεσαίων βαμβακοπαραγωγών.