Ο υπουργός Αμυνας της Γαλλίας ανακοίνωσε χτες ότι έξι χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία, Ιταλία, Ισπανία, Σουηδία) θα ακολουθήσουν κοινή πολιτική στον τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών.

Η ανακοίνωση αυτή θα πρέπει ασφαλώς να εκτιμηθεί υπό το φως των πρόσφατων εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά την έναρξη των συζητήσεων για τη δημιουργία κοινού «ευρωπαϊκού στρατού» και κοινής πολιτικής στην Αμυνα και την Ασφάλεια. Ενα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της «πρωτοβουλίας» είναι πως και οι έξι χώρες είναι παραγωγοί όπλων και οπλικών συστημάτων.

Το θέμα των στρατιωτικών εξοπλισμών αφορά ευθέως και στις σχέσεις, όχι μόνον των συγκεκριμένων χωρών, αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού οι ΗΠΑ είναι ο πρώτος προμηθευτής όπλων για τις χώρες - μέλη της ΕΕ.

Κατ' αρχάς, η απόφαση των έξι χωρών φαίνεται να αφορά πιο πολύ στην προστασία και την ενίσχυση των πολεμικών τους βιομηχανιών με τη δημιουργία ενός ιδιότυπου «καρτέλ» και με την εφαρμογή κάποιων κοινών κανόνων. Από τις δηλώσεις του Γάλλου υπουργού Αμυνας προκύπτει ότι η συνεργασία δε θα αφορά μόνο στον παραγωγικό τομέα, αλλά και στον «καταναλωτικό», αφού σημειώνεται ότι οι έξι χώρες θα διαμορφώσουν κοινούς προσανατολισμούς και προτεραιότητες για την προμήθεια των οπλικών τους συστημάτων.

Η συζήτηση για την κοινή πολιτική άμυνας και πολιτική ασφάλειας της ΕΕ ξεκίνησε ουσιαστικά στη Σύνοδο του Ελσίνκι, όταν οι «δεκαπέντε» αποφάσισαν τη συγκρότηση του «ευρωπαϊκού στρατού». Σημαντικό μέρος αυτής της υπόθεσης είναι και το θέμα των εξοπλισμών. Πριν ακόμη αρχίσει η συζήτηση, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έδωσαν τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις στους Αμερικανούς ότι η κοινή πολιτική άμυνας δεν πρόκειται να θίξει τις σχέσεις που έχουν διαμορφωθεί μέσα στο ΝΑΤΟ, σχέσεις που δίνουν στις ΗΠΑ τον πρώτο λόγο στα ζητήματα ασφάλειας και άμυνας στην Ευρώπη.

Ορισμένοι, βεβαίως, ισχυρίστηκαν ότι αυτές οι εξελίξεις δείχνουν την προσπάθεια χειραφέτησης της ΕΕ από τις ΗΠΑ στον τομέα της άμυνας. Οτι, δήθεν, οι «εταίροι» θα διαμορφώσουν μια «ανεξάρτητη» και πιθανόν «ανταγωνιστική» στρατιωτική ταυτότητα.

Τόσο η Συμφωνία για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ πέρσι στην Ουάσιγκτον, που φέρει τις υπογραφές των ηγετών της ΕΕ, όσο και η τοποθέτηση του Χ. Σολάνα στη θέση του υπεύθυνου για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας δείχνουν ότι, στην ουσία, οι εξελίξεις αυτές αφορούν σε μοίρασμα ρόλων μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, χωρίς να αμφισβητείται η αμερικανική ηγεμονία.