Για να παίξει ένας ενεργός σκακιστής (δηλαδή, ο σκακιστής που έχει δελτίο ταυτότητας αθλητή, θεωρημένο από την ΕΣΟ) σωστό σκάκι, είναι αρκετά δύσκολο γιατί υπεισέρχονται ταυτόχρονα σκακιστικοί, αλλά και εξωσκακιστικοί παράγοντες.

Ακόμα και αν είναι κανείς «επαγγελματίας» σκακιστής, που γλιτώνει έτσι από αρκετούς εξωσκακιστικούς παράγοντες, πρέπει να διαθέτει απαραίτητα ένα σημαντικό παράγοντα, αυτόν της καλής υγείας.

Είναι γεγονός (και αυτό θα το έχει παρατηρήσει η πλειοψηφία των ενεργών σκακιστών), ότι κατά τη διάρκεια ενός τουρνουά, ο σκακιστής δεν παραπονιέται καθόλου για κάποιο πρόβλημα υγείας. Αυτό συμβαίνει από το ενδιαφέρον για το άθλημα, τη διεκδίκηση των επάθλων, των τίτλων, την αύξηση του βαθμού αξιολόγησης και γενικά το ενδιαφέρον για την όλη διαδικασία του τουρνουά. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αμελούμε τον ετήσιο ιατρικό έλεγχο.

Το θέμα της υγείας αντιμετωπίζουν, βέβαια, και οι παγκόσμιοι πρωταθλητές. Για παράδειγμα, ο Βασίλι Σμισλόβ στην αρχή του ματς με τον Μιχ. Μποτβίνικ το 1958, προσβάλλεται από γρίπη και χάνει τις τρεις πρώτες παρτίδες και φυσικά τον παγκόσμιο τίτλο. Θέμα υγείας αντιμετώπισε και ο Ανατόλι Κάρποβ το 1978 στις Φιλιππίνες με τον Κορτσνόι, λόγω των κλιματολογικών συνθηκών, με αποτέλεσμα να έχει αϋπνίες και να χάσει βάρος. Ετσι από το 4-1 και το 5-2 με το οποίο είχε προηγηθεί, τον ισοφαρίζει ο Κορτσνόι αλλά τελικά νίκησε ο Κάρποβ 6-5!

Στη θέση του διαγράμματος αυτού του κειμένου, ο παράγοντας που είχε ...υπεισέλθει, ήταν το ραντεβού που είχε ο λευκός με το κορίτσι του και ζητούσε επίμονα ισοπαλία από τον αντίπαλό του! Ο μαύρος, φυσικά, δε δέχτηκε και τον τιμώρησε. Βλέπετε πώς;