Στις αναπροσαρμογές που συντελούνται τα τελευταία χρόνια στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων σε επίπεδο αμυντικού δόγματος και σε επίπεδο δομής διοίκησης και δομής δυνάμεων, αποτυπώνεται με απόλυτη πιστότητα όλο το πλέγμα της συμμετοχής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και της όλο και πιο σφικτής πρόσδεσής της στο νεοταξικό άρμα.

Οι υπουργοί Αμυνας της τελευταίας δεκαετίας, Γερ. Αρσένης, Α. Τσοχατζόπουλος και Γ. Παπαντωνίου από το ΠΑΣΟΚ και από το Μάρτη του 2004 που κυβερνά η ΝΔ, ο Σπ. Σπηλιωτόπουλος, όλοι με την ίδια συνέπεια εφαρμόζουν την ίδια πολιτική. Χαρακτηριστικές είναι οι τελευταίες αποφάσεις του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Αμυνας (ΚΥΣΕΑ) στις 19 του Ιούλη 2005, το οποίο επικύρωσε τη νέα δομή δυνάμεων και τη νέα δομή διοίκησης, ενώ ενέκρινε και το νέο εξοπλιστικό πακέτο. Προηγήθηκε την 1η του Μάρτη 2005 συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, όπου η κυβέρνηση της ΝΔ έβαλε τη δική της πινελιά, εγκρίνοντας τη νέα «Πολιτική Εθνικής Αμυνας», η οποία είναι συνέχεια του αμυντικού δόγματος που είχαν υιοθετήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Δε θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, αφού πρόκειται για κατευθείαν απόδοση στα ελληνικά του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος, που επικυρώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον τον Ιούνη 1999 - εν μέσω ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία - και εξειδικεύτηκε στη συνέχεια στη Σύνοδο της Πράγας με το δόγμα περί προληπτικού πολέμου και πέρσι στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης, όπου δόθηκε η επιχειρησιακή διάσταση του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η πρώτη ανάμεσα στις άλλες ΝΑΤΟικές, με υπουργό Αμυνας τότε τον Α. Τσοχατζόπουλο, είναι που έσπευσε μέσα σε δέκα μέρες μετά τα χτυπήματα στις ΗΠΑ της 11ης του Σεπτέμβρη 2001, να ανακοινώσει με τυμπανοκρουσίες την αναπροσαρμογή του ελληνικού αμυντικού δόγματος και την αναγόρευση της τρομοκρατίας και των άλλων «ασύμμετρων απειλών» σε «εθνικό κίνδυνο» που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ).

Η κυβέρνηση της ΝΔ με τη σειρά της έβαλε τη δική της σφραγίδα με την υιοθέτηση της, νεοταξικών προδιαγραφών, κατ' ευφημισμόν «Πολιτικής Εθνικής Αμυνας», η οποία εγκρίθηκε από το ΚΥΣΕΑ την 1η του Μάρτη 2005. Πρόκειται για την ίδια πολιτική που από καιρό είχαν δρομολογήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τις νεότερες κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών επιτελείων. Η «νέα» πολιτική άμυνας καθορίστηκε με βάση τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούνη του 2004 στην Κωνσταντινούπολη, όπου τέθηκαν οι κατευθύνσεις για την επιχειρησιακή του ετοιμότητα και καθορίστηκαν οι υποχρεώσεις των χωρών-μελών.

Στη σύνοδο αυτή οι ηγέτες των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ εξειδίκευσαν το νέο δόγμα της συμμαχίας, σύμφωνα με το οποίο το NATO πρέπει να αναδιοργανωθεί επιχειρησιακά, ώστε να έχει τη δυνατότητα άμεσης και μακράς διάρκειας στρατιωτικής παρουσίας σε όποιο σημείο της Γης απαιτηθεί. Στη βάση του νέου επιχειρησιακού μοντέλου που υιοθετήθηκε βρίσκεται η ανάπτυξη ευέλικτων και ταχυκίνητων δυνάμεων, ενώ αποφασίστηκε η προσαρμογή των Ενόπλων Δυνάμεων όλων των χωρών-μελών της συμμαχίας στο μοντέλο αυτό. Μάλιστα, αποφασίστηκε ότι τα κράτη-μέλη θα πρέπει άμεσα να προσαρμόσουν το 20% των στρατιωτικών τους δυνάμεων στο μοντέλο της δύναμης ταχείας επέμβασης του NATO. Στα πλαίσια αυτά το ΚΥΣΕΑ ανακοίνωσε ότι η ελληνική αμυντική πολιτική «διέπεται από διαχρονική συνέχεια» και ανάμεσα στ' άλλα «λαμβάνονται όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών, όπως είναι η τρομοκρατία, η διακίνηση όπλων, το διεθνές έγκλημα και η αστάθεια».

Πάνω στον καμβά της πολιτικής αυτής υφάνθηκε η νέα δομή διοίκησης και η νέα δομή δυνάμεων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Στα πλαίσια αυτά το Συμβούλιο Αμυνας (ΣΑΜ), στις 24 του Νοέμβρη 2004, αποφασίζει για τη Μελλοντική Δομή Ενόπλων Δυνάμεων (2005-2020), με βάση την οποία το δόγμα υπεράσπισης των ελληνικών συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας αντικαθίσταται από το ΝΑΤΟικό δόγμα περί «ασύμμετρων απειλών» και συντελείται η παραπέρα παράδοση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο ΝΑΤΟ και στους νεοταξικούς σχεδιασμούς, καθώς, όπως σημειώνεται, ενισχύεται η ελληνική στρατιωτική παρουσία στις ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη σχετική ανακοίνωση, που εκδόθηκε μετά το ΣΑΜ του Νοέμβρη από τη Διεύθυνση Ενημέρωσης του υπουργείου Αμυνας, σε επίπεδο δόγματος γίνεται πλήρης υιοθέτηση, στην ουσία πιστή αντιγραφή, των ΝΑΤΟικών αναφορών περί «σύγχρονων απειλών» και σε επίπεδο δομής εξειδικεύεται η νέα δομή του ΝΑΤΟ και τονίζεται ότι υλοποιούνται οι στόχοι για «επιτυχή αντιμετώπιση των κάθε είδους απειλών και καλύπτονται οι διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας». Προβλέπεται δε «αύξηση της συμμετοχής των Ενόπλων Δυνάμεων σε πολυεθνικές επιχειρήσεις».

Στα συμπεράσματα της εν λόγω αναθεώρησης αναφέρεται ότι θα υπάρξουν «λιγότερα, αλλά πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα για τις ΕΔ». Αυτό, βέβαια, σημαίνει νέες δαπάνες για εξοπλισμούς, καθώς μειώνονται μεν τα παλιά, αλλά «εκσυγχρονίζονται τα κύρια οπλικά συστήματα και μέσα των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, και αντικαθίστανται με άλλα σύγχρονης τεχνολογίας». Προαναγγέλλεται ουσιαστικά «αύξηση του αριθμού των επαγγελματιών οπλιτών (ΕΠΟΠ)». Η αύξηση αυτή των ΕΠΟΠ συνδέεται με τη σταδιακή μείωση της θητείας στους έξι μήνες και την εφαρμογή του θεσμού Εφέδρων Υψηλής Ετοιμότητας (ΕΦΥΕΣ).

Αναφέρεται καθαρά ότι θα υπάρξει «αύξηση της συμμετοχής των ΕΔ σε πολυεθνικές επιχειρήσεις». Συγκεκριμένα: «Εξασφαλίζονται οι απαραίτητες Δυνάμεις, Στρατηγεία και Μείζονες Σχηματισμοί, για την κάλυψη των υφιστάμενων απαιτήσεων προς εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας. Αποτέλεσμα τούτου είναι να καθίσταται ενεργότερη η συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, γεγονός που αντανακλά την ουσιαστική συμμετοχή της χώρας μας στις διαδικασίες και μηχανισμούς λήψης αποφάσεων, τόσο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, όσο και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Οσον αφορά στη μείωση του λειτουργικού κόστους των ΕΔ, γίνεται λόγος για «μειώσεις στα ετήσια λειτουργικά κόστη των ΕΔ από την κατάργηση (διάλυση) Σχηματισμών Μονάδων, τη μείωση της εφεδρείας και τη μείωση των κυρίων οπλικών συστημάτων και μέσων». Ολα αυτά, βέβαια, αφού προηγουμένως πληρωθεί το κόστος της αναθεώρησης, δηλαδή μετά το ...2020.

Τις αποφάσεις του ΣΑΜ της 24ης του Νοέμβρη 2004, περί μελλοντικής δομής (2005-2020) των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ήρθε να επικυρώσει με νέα συνεδρίασή του το ΚΥΣΕΑ, στις 19 του Ιούλη 2005. Αφορά στον ίδιο προσανατολισμό που είχε δρομολογηθεί με τις κατά καιρούς αναθεωρήσεις του αμυντικού δόγματος τις οποίες είχαν πραγματοποιήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Η νέα δομή δυνάμεων και η νέα δομή διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων, που εγκρίθηκαν από το ΚΥΣΕΑ, έχουν ως εξής:

-- Διατηρείται το ΓΕΕΘΑ ως μοναδικό διακλαδικό Στρατηγείο σε επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο.

-- Ολα τα έως σήμερα Διακλαδικά Στρατηγεία (Αρχηγείο Στόλου, Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας, Ανωτάτη Στρατιωτική Διοίκηση Ελληνικών Νήσων, Β΄ Σώμα Στρατού, 1η Στρατιά) μετατρέπονται σε Επιχειρησιακές Διοικήσεις με ανάλογη αναδιοργάνωση.

-- Συγκροτείται αναπτυσσόμενος διακλαδικός σχηματισμός άμεσης αντίδρασης (Διακλαδικό Επιχειρησιακό Στρατηγείο Αμεσης Αντίδρασης) επιπέδου ταξιαρχίας, σε τακτικό επίπεδο, υπαγόμενος απευθείας από τον καιρό ειρήνης στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ.

Στη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ της 19ης του Ιούλη 2005 αποφασίστηκε το πρώτο μεγάλο πακέτο εξοπλιστικών προγραμμάτων της κυβέρνησης της ΝΔ, ύψους 1.370 εκατομμυρίων ευρώ. Συνεχίζοντας τους εξοπλισμούς, που, κατά παραγγελία του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την προμήθεια 30 αμερικανικής προέλευσης αεροσκαφών τύπου F-16 Block-52+, με δικαίωμα προαίρεσης (option), δηλαδή αγοράς άλλων 10 ομοίου τύπου, καθώς και 333 μεταχειρισμένων γερμανικών αρμάτων μάχης τύπου «Λέοπαρντ». Η παράδοση των αεροσκαφών θα γίνει τη διετία 2008-2009. Τα αεροσκάφη αυτά αφορούν, όπως αναφέρεται, στην κάλυψη των άμεσων αναγκών της Πολεμικής Αεροπορίας, καθώς ανοιχτό μένει το θέμα της προμήθειας ακόμα 30-40 αεροσκαφών τελευταίας γενιάς. Η προμήθεια, η διαδικασία και ο τύπος του επόμενου πακέτου αεροσκαφών, που προβλέπει η νέα δομή μέχρι το 2010, θα αποφασιστούν σε επόμενο ΚΥΣΕΑ.

Τη συγκεκριμένη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων υπηρετεί τόσο η διεύρυνση του θεσμού των Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ), όσο και η καθιέρωση του θεσμού των Εφέδρων Υψηλής Ετοιμότητας (ΕΦΥΕΣ), ένα είδος στρατιωτών μερικής απασχόλησης. Οι ΕΦΥΕΣ θα είναι μέχρι 35 χρόνων, θα υπηρετούν με ένα ειδικό καθεστώς για ορισμένους μήνες το χρόνο σε μονάδες του τόπου μόνιμης διαμονής τους και θα αμείβονται κατά το χρόνο υπηρεσίας.

Πρόκειται για ένα ακόμα βήμα, που συμβάλλει στην καλλιέργεια μιας μισθοφορικής σχέσης των νέων με τις Ενοπλες Δυνάμεις και λειτουργεί στην κατεύθυνση της αντικατάστασης των στρατιωτών θητείας από Επαγγελματίες Οπλίτες, σύμφωνα με το νέο ΝΑΤΟικό δόγμα, όπως επίσης και στη στρατιωτικοποίηση των τοπικών κοινωνιών και ευρύτερα. Εξάλλου, ο θεσμός των ΕΦΥΕΣ, όπως περιγράφεται και μέσα από τις σχετικές διατάξεις, θα λειτουργεί συμπληρωματικά στους ΕΠΟΠ, ενώ στην πλήρη ανάπτυξή του θα αποτελεί περίπου το ένα τρίτο της δύναμης του στρατεύματος. Ολα αυτά, μάλιστα, ενώ την ίδια ώρα η στρατιωτική θητεία των νέων διαρκώς υποβαθμίζεται και σε επίπεδο αμυντικού δόγματος εγκαταλείπεται η έννοια υπεράσπισης των συνόρων και οι Ενοπλες Δυνάμεις εντάσσονται όλο και πιο ενεργά στους νεοταξικούς σχεδιασμούς.

Μια άλλη παράμετρος της πλήρους πρόσδεσης της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα είναι η ίδρυση στην Αθήνα Πολυεθνικού Κέντρου Στρατηγικών Θαλάσσιων Μεταφορών που προωθεί η κυβέρνηση για την εξυπηρέτηση, σύμφωνα με το υπουργείο Αμυνας, των «στρατηγικών θαλάσσιων μεταφορών στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών». Το κέντρο αυτό, όπως αναφέρεται, «έχει ως σκοπό την επίλυση προβλημάτων που παρουσιάζονται στην ταχεία ανάπτυξη δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων των αποστολών που διεξάγονται υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, από την έλλειψη μέσων στρατηγικών μεταφορών».

Η κυβέρνηση, λοιπόν, θέτει στη διάθεση των ιμπεριαλιστικών επιτελείων και τον εμπορικό στόλο, που είναι υπό ελληνική σημαία, μετατρέποντας σε στρατιωτικό προσωπικό τους ναυτεργάτες και εξασφαλίζοντας για τους εφοπλιστές ακόμα πιο υψηλά κέρδη από τη συμμετοχή τους σε πολεμικές αποστολές. Η προσφορά αυτή «στηρίζεται στον υπάρχοντα και με επιτυχία λειτουργούντα κρατικό μηχανισμό για τις θαλάσσιες μεταφορές, αντίστοιχος του οποίου δεν υφίσταται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ». Ο μηχανισμός αυτός αξιοποιεί το μέγεθος της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας και «μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ανάπτυξης δυνάμεων ταχείας αντιδράσεως (Battle Groups) με άμεση ανάθεση έργου σε εταιρίες με χρόνο αντίδρασης κάτω των πέντε ημερών».

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι ο ρόλος της Ελλάδας που διεκδικούν οι δύο εταίροι του δικομματισμού, για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, στα πλαίσια του νέου ιμπεριαλιστικού καταμερισμού, είναι ο ίδιος. Οπως επίσης και η πολιτική, τόσο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, όσο και της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ, ταυτίζεται στις βασικές επιλογές τους, ενώ οι διαφοροποιήσεις αφορούν αποκλειστικά και μόνο σε επιμέρους χειρισμούς.

Η πορεία αυτή, που είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της χώρας, την ασφάλεια του ελληνικού λαού και την ειρήνη στην περιοχή, αρχίζει με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, στα τέλη της δεκαετίας του '90, με την εκχώρηση στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Νάπολης της επιχειρησιακής ευθύνης. Μέχρι που φθάσαμε στον ορισμό νέων αεροδιαδρόμων στο Αιγαίο στο τέλος του 2003, οπότε καταργήθηκαν ελληνικοί αεροδιάδρομοι για να μπορούν χωρίς εμπόδια τα τουρκικά μαχητικά να μπαίνουν παράνομα στο Αιγαίο. Επίσης, η υπόθεση της αρμοδιότητας έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, που έχει αφεθεί στην τύχη της, όπως και ο χειρισμός των ζητημάτων της υφαλοκρηπίδας, των χωρικών υδάτων και του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο. Η εγκατάλειψη θέσεων γύρω απ' όλα αυτά έχει έναν κοινό παρονομαστή, την προσδοκία της συμμετοχής της ελληνικής πλουτοκρατίας στην ιμπεριαλιστική λεία μέσω και της συμμετοχής της στην ιμπεριαλιστική δράση.

Είναι η συνέχεια της ίδιας πολιτικής του «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους» του Κ. Σημίτη, μετά τα Ιμια, στις 31 του Γενάρη 1996, που σήμερα εκφράζεται με τα περί «στρατηγικού εταίρου» των ΗΠΑ στην περιοχή, της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Δηλαδή του τοποτηρητή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και της παραπέρα ελληνικής εμπλοκής στους νεοταξικούς πολέμους.

Ομως, αυτή η πολιτική ανοίγει τις πόρτες για τα ακόμα χειρότερα που πρόκειται να έρθουν, με αλλαγές συνόρων και ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους πολέμους. Ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλο δρόμο από την αντίσταση σ' αυτά τα σχέδια, για την απεμπλοκή της χώρας από την ιμπεριαλιστική δράση, και την κοινωνικοπολιτική πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.