Μπορεί η αυλαία για το 16ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών να έπεσε στις 15 Αυγούστου με την πανηγυρική τελετή λήξης. Μένει όμως όρθια η γροθιά μας υψωμένη, ενωμένη με τις γροθιές των εκατομμυρίων νεολαίων που δεν ήταν στο Καράκας.

Ολων εκείνων που είναι πλέον και δική τους υπόθεση να φτάσει το «Φεστιβάλ» σε κάθε σχολείο, σε κάθε τόπο δουλιάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε Πανεπιστήμιο.

Γιατί το Φεστιβάλ δεν τερματίστηκε.

Γιατί ήδη οι 17.000 αντιπρόσωποι που επιστρέφουν, κουβαλάνε στις «αποσκευές» τους το ίδιο το μήνυμα του Φεστιβάλ, τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό με προοπτική την κατάκτηση του μέλλοντος, τον σοσιαλιστικό κόσμο.

Ενα μήνυμα που δεν προέκυψε τυπικά μόνο μέσα από συνεδριάσεις ή προγραμματισμένες συζητήσεις. Αλλά αποτελεί τη συμπύκνωση της πολυήμερης παρουσίας των αντιπροσώπων στο Καράκας, το αποτέλεσμα της επαφής τους, την πνοή της διάθεσής τους, τον άνεμο που κινεί την αισιοδοξία τους: Την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τη διέξοδο για εκείνο που τους ανήκει, το μέλλον, η ζωή.

Το μήνυμα του Φεστιβάλ δε «χωράει» σε ένα χαρτί, δεν απαριθμιέται σε «μεγαλόστομους» στόχους. Αποτυπώνει μια διαδικασία, μια ολόκληρη πορεία, στην οποία ξεχωριστή σημασία έχει κάθε τετραετία από Φεστιβάλ σε Φεστιβάλ. Που μπαίνει σε γοργούς ρυθμούς κατά την προετοιμασία των αποστολών και επιστρέφει στις χώρες των αντιπροσώπων με έντονες ταχύτητες.

Μια διαδικασία που εμπλουτίζεται καθημερινά από την κατάθεση της άποψης στη συνεδρίαση, τη συζήτηση στους διαδρόμους, τις προβολές ντοκουμέντων, την επαφή των αντιπροσώπων μεταξύ τους, ακόμα και τους χορούς έξω από τους καταυλισμούς, τις κουβέντες στο φαγητό και τον καφέ. Και είναι αλήθεια ότι με την ολοκλήρωση του φετινού Φεστιβάλ, πραγματοποιήθηκε ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα ως προς το συνεπή αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό του παγκόσμιου νεολαιίστικου κινήματος.

Η αντιπροσωπεία του «Ρ» που βρέθηκε στο Καράκας, όχι ως εξωτερικοί παρατηρητές ενός γεγονότος, αλλά διαδηλωτές οι ίδιοι, επιχειρεί να παρουσιάσει σήμερα μια μόνο από τις εικόνες αυτής της παγκόσμιας συνάντησης, λίγο από το «κλίμα» μέσα στο οποίο συνέβησαν πράγματα και πράγματα. Με τη δέσμευση ότι μια σειρά υλικά που συγκεντρώθηκαν εκεί θα παρουσιαστούν σε επόμενα φύλλα της εφημερίδας μας.