Κινδύνους από τις «αθρόες εισαγωγές» εμπορευμάτων ετικέτας «made in China» ανακάλυψαν αρκετά όψιμα και με περίσσια δόση υποκρισίας οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ. Πραγματικός στόχος τους βέβαια δεν είναι ένα κάποιο νέο είδος «προστατευτισμού», αλλά η επαναδιευθέτηση του ζητήματος με την «κινέζικη πλευρά» σε όφελος της κερδοφορίας των ισχυρών ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Η πολιτική τους έχει να κάνει με τον έλεγχο των αγορών, της παραγωγής και της διακίνησης εμπορευμάτων με στόχο την ανάκαμψη στα παραπαίοντα ποσοστά κέρδους, συγκεκριμένων κλάδων, όπως της κλωστοϋφαντουργίας. Στόχος τους δεν είναι η μείωση της συνολικής χρηματικής αξίας των εισαγόμενων «made in China» (η οποία άλλωστε δε συνιστά «απειλή» για τα συμφέροντα και τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της πλουτοκρατίας). Σε τελική ανάλυση ζητούμενο για την ΕΕ είναι η αύξηση στις λιανικές τιμές των «κινέζικων» σε επίπεδα τέτοια που να ανταποκρίνονται στις νόρμες της ευρωπαϊκής αγοράς. Την τακτική αυτή υπηρετούν και τα παιχνίδια γύρω από τη συναλλαγματική ισοτιμία του κινέζικου νομίσματος. Οι πραγματικές βλέψεις τους προκύπτουν ανάγλυφα και από το γεγονός ότι αφήνουν στο απυρόβλητο τις κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) που προέβλεπαν (ήδη από το 1995) την πλήρη κατάργηση των ποσοστώσεων στα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα που μπήκαν σε εφαρμογή από την 1/1/2005. Το ομολογούν έμμεσα και οι ίδιοι: Στα επίσημα κείμενά τους και παρά τις πομφόλυγες ότι οι «εισαγωγές από την Κίνα έχουν υπερβεί κατά πολύ τα όρια του συναγερμού», δεν κάνουν ούτε την παραμικρή νύξη στο ενδεχόμενο επαναφοράς των ποσοστώσεων. Οι καπιταλιστές δεν έχουν λόγο να υπαναχωρήσουν από τις συμφωνίες στο πλαίσιο του ΠΟΕ με τις οποίες άλλωστε κατάφεραν να διεισδύσουν σε νέες χώρες και αγορές απομυζώντας ολοένα και περισσότερη μάζα ζωντανής ανθρώπινης εργασίας. Οι υποτιθέμενοι «κλαυθμοί» του κογκλάβιου της ΕΕ για την «ευρωπαϊκή κλωστοϋφαντουργία» αλλά και για άλλους κλάδους της μεταποίησης (ισχυρίζονται ότι περιμένουν τα στατιστικά στοιχεία προκειμένου να αποφασίσουν για τη διεύρυνση του καταλόγου) σε αυτή τη φάση έχουν να κάνουν με τα ειδικά συμφέροντα της γαλλικής κλωστοϋφαντουργίας αλλά και της ιταλικής. Και είναι φανερό ότι οι μικρέμποροι - μικροβιοτέχνες, το μικρεμπόριο τίποτα απολύτως δεν έχουν να περιμένουν από την όποια «επαναδιευθέτηση» των διακρατικών εμπορικών συναλλαγών.

Με αφορμή τα εμπορεύματα ετικέτας «made in China» που έχουν πλημμυρίσει την ελληνική αγορά καλλιεργούνται διάφορες εσφαλμένες εντυπώσεις για τα αίτια της κρίσης που ζουν οι μικρέμποροι, βιοτέχνες, επαγγελματίες. Στο πλαίσιο αυτό πρόσφορο έδαφος βρίσκουν «ερμηνείες» περί της ύπαρξης διαφόρων κυκλωμάτων, για «παρεμπόριο», για εκτεταμένη φοροδιαφυγή και άλλα ανάλογα που βέβαια σε καμία περίπτωση δεν προσεγγίζουν την ουσία. Αντίθετα βρίσκονται πολύ μακριά από τη λύση που θα δίνει διέξοδο στα προβλήματα των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων. Και βέβαια το σταθερά ελλειμματικό και συνεχώς διευρυνόμενο εμπορικό έλλειμμα της χώρας δεν οφείλεται στις εισαγωγές από την Κίνα. Από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος που αφορούν στο εμπορικό έλλειμμα της χώρας για το έτος 2004 (πριν από την ολοσχερή κατάργηση των ποσοστώσεων) προκύπτουν τα παρακάτω:

• Το εμπορικό έλλειμμα με όλες τις χώρες φτάνει στο αστρονομικό ύψος των 25,4 δισ. ευρώ, ποσό δηλαδή που αντιστοιχεί στο 15,5% του ΑΕΠ που παράχτηκε μέσα στην ίδια χρονιά
• Το εμπορικό έλλειμμα με την Κίνα διαμορφώνεται στα 1,36 δισ. ευρώ, αποτελεί δηλαδή το 5,3% του συνολικού ελλείμματος της χώρας. Με άλλους όρους το εμπορικό έλλειμμα με την Κίνα (ακριβέστερα με τα προϊόντα ετικέτας Κίνας) αντιστοιχεί στο 0,83% του ΑΕΠ της Ελλάδας που παράχτηκε στη διάρκεια του 2004.

Σε κάθε περίπτωση οι κερδισμένοι από το συγκεκριμένο άνοιγμα των αγορών είναι οι μεγαλοβιομήχανοι - μεγαλέμποροι, οι εφοπλιστές, οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι και της ΕΕ που αποσπούν τεράστια κέρδη από την επέκτασή τους σε νέες αγορές, όπως αυτή της Κίνας. Σημαντικό μερίδιο σε αυτά τα κέρδη έχει και το ντόπιο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία οι εισπράξεις ντόπιων διεθνών μεταφορέων εμπορευμάτων (κυρίως εφοπλιστών αλλά και άλλων) έφτασε το 2004 στο αστρονομικό ύψος των 13,3 δισ. ευρώ (αύξηση 39,1% σε σύγκριση με το 2003). Χαρακτηριτσικό είναι το γεγονός ότι οι εισπράξεις του ντόπιου εφοπλιστικού κεφαλαίου για θαλάσσιες μεταφορές, έφτασαν μέσα στο 2004 στο απίστευτο ποσό των 12,4 δισ. ευρώ (από 8,9 δισ. το 2003 και 8 δισ. το 2002). Το ποσοστό αύξησης ανάμεσα στο 2004 και το 2002 φτάνει σε 55%. Η τελευταία έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος σημειώνει: «Η εξέλιξη αυτή είναι αποτέλεσμα του αυξημένου ρυθμού ανόδου του παγκόσμιου εμπορίου αγαθών και των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης των νέων αγορών, ιδιαίτερα της Κίνας». Στο πλαίσιο αυτό διαπιστώνουν πως η «άνοδος της ζήτησης για μεταφορικές υπηρεσίες ώθησε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα τους ναύλους τόσο των πλοίων μεταφοράς ξηρού φορτίου όσο και των πετρελαιοφόρων». Να λοιπόν ποιοι θησαυρίζουν από την κατάργηση των ποσοστώσεων, από το συγκεκριμένο «άνοιγμα των αγορών» στο πλαίσιο των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων του ΠΟΕ. Το βέβαιο είναι ότι οι εφοπλιστές κερδίζουν τόσο από την αύξηση της μάζας των κυκλοφορούντων εμπορευμάτων όσο και από τις αυξήσεις τιμών στα ναύλα και τα κόμιστρα των εμπορευμάτων (και του πετρελαίου) που βέβαια μετακυλίονται και επιβαρύνουν τη λαϊκή κατανάλωση.