Είναι αναγκαία μία επιγραμματική επισήμανση αυτού του συμπλέγματος στο περιορισμένο πλαίσιο ενός σχετικά μικρού άρθρου πεντακοσίων περίπου λέξεων.

Τουρκία: Εξακολουθεί ως δεδομένη η τουρκική εμμονή στην κυριαρχία του στρατιωτικο-πολιτικού συμπλέγματος. Η αποδοχή ορισμένων ευρωενωσιακών νόμων, εκτός του ότι δε θίγουν βασικές πλευρές αυτής της κυριαρχίας, μπαίνουν ως κενό γράμμα στο αντιδημοκρατικό τουρκικό κράτος του νόμου σε αντιδιαστολή με το αστικό κράτος δικαίου. Σε μια εποχή που το παραδοσιακό αστικό δίκαιο παραβιάζεται σε διεθνή κλίμακα από τις ίδιες τις αστικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του κεφαλαίου, γίνεται κατανοητή η σκανδαλώδης ανοχή έως και υποστήριξη του πολιτικο-στρατιωτικού συμπλέγματος εξουσίας της Τουρκίας με βιτρίνα τη διπλωματικά νομότυπη τουρκική κυβερνητική στάση.

Ευρωπαϊκή Ενωση: Η ευρωπαϊκή αλεπού προσπαθεί να φανεί σαν αντιρρησίας στις επιδιώξεις του τουρκικού κατεστημένου και να διατηρήσει το άκρως αντιδημοκρατικό καθεστώς και τη στρατιωτική κατοχή της Κύπρου. Αυτό στα λόγια. Στην πράξη, αντίθετα, υποστηρίζει το σχέδιο Ανάν κόντρα στη θέληση του κυπριακού λαού, δίνει οικονομικά κονδύλια βάση συμφωνιών στην Τουρκία και διαιωνίζει τη διπλωματική φλυαρία για την εισδοχή της Τουρκίας στην Ενωση αποφεύγοντας να διατυπώσει ένα «διά ταύτα» συνεπειών.

ΗΠΑ: Στο πλαίσιο της ευρείας δυτικοσυμμαχικής οικονομικο-πολιτικής αρχηγίας και καταργώντας κάθε στοιχειώδη αρχή του αστικού δικαίου σε πλανητική κλίμακα, οι ΗΠΑ ασκούν πολιτική απ' άκρως ιμπεριαλιστική θεώρηση. Γι' αυτές η Τουρκία είναι ο δυνατός NATOικός χωροφύλακας της ευρύτερης περιοχής που χρησιμοποιείται στο στρατηγικό πλάνο διαδοχικής ιμπεριαλιστικής επέκτασης παρά τις τυχόν όποιες αντιδράσεις. Σ' αυτή τη θεώρηση οι ΗΠΑ τοποθετούν την Ελλάδα και την Κύπρο κι από εδώ απορρέουν οι θέσεις της στο «Σκοπιανό», στο «Αλβανικό», στις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο κλπ. Η επιμονή της στο σχέδιο Ανάν διασφαλίζει τις τουρκικές απαιτήσεις ως τη βάση ενός νέου ενιαίου κυπριακού κράτους που θα εισέλθει στο ΝΑΤΟ. Το σχέδιο Ανάν είναι το σχέδιο ΝΑΤΟικής λύσης του Κυπριακού.

Αγγλία: Η σχολασμένη αγγλική αποικιοκρατία παίζει το ρόλο του ευρωπροβοκάτορα, ευρωρουφιάνου για λογαριασμό των ΗΠΑ απαιτώντας το μεγαλύτερο κομμάτι της λείας του ιμπεριαλιστικού ευρωατλαντικού εταιρισμού και τη διατήρηση έως επέκταση των βάσεών της όπως στην Κύπρο.

Ελλάδα: Η ελληνική πολιτική εξουσία μοιάζει με τον πονηρό χωριάτη που στην προσπάθειά του να γίνει γνήσιος δυτικόστροφος κοσμοπολίτης μαζί με τα τσαρούχια έβγαλε και τα βρακιά του. Πατρίδα, έθνος, κοινωνία, εργαζόμενος λαός ξεπουλιούνται χάριν πολύμορφων και πολύπλοκων «διεισδύσεων» στο όνομα του μέγιστου κέρδους και του... πάσης φύσεως ανταγωνισμού.

Κύπρος: Σε αυτή τη διεθνώς βορβορώδη κατάσταση ο κυπριακός λαός έδειξε στο πρόσφατο δημοψήφισμα άρνησης του σχεδίου Ανάν, ότι αποτελεί νησίδα συνειδησιακής ελευθερίας και αξιοπρέπειας.