Είναι, πλέον, προφανές ότι, από του χρόνου, με την εφαρμογή της Νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στη βάση των συμφωνιών στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), θα πολλαπλασιαστούν και θα ενταθούν τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών της χώρας μας. Και μπορεί να μην έχει ακόμα συνειδητοποιηθεί το μέγεθος της καταστροφής που έρχεται, αλλά όλο και πιο πολλοί αντιλαμβάνονται τι πάει να γίνει και τι τους περιμένει.

Ηδη, στα χωριά επικρατεί μεγάλη ανησυχία και γι' αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση - κι όσοι συμφωνούν με την αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται - έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία παραπληροφόρησης και παραπλάνησης του αγροτικού κόσμου, προκειμένου να προλάβει και να ελέγξει τις αντιδράσεις του. Σ' αυτή την εκστρατεία, εκτός των κυβερνητικών και κρατικών παραγόντων, συμμετέχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων και άλλοι «καλοθελητές». «Πλάτη βάζουν» και οι διάφοροι «κοκκινούληδες», που εξακολουθούν να «το παίζουν αγωνιστές», αλλά το μόνο που επιδιώκουν είναι να αποπροσανατολίσουν τους αγρότες από την ουσία των προβλημάτων και να περιορίσουν τις αγωνιστικές αντιδράσεις σε ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα πλαίσια, ώστε να μην πληγεί, επί της ουσίας, η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Ολοι αυτοί στέκονται με σχολαστικότητα στις διαχειριστικές πλευρές της αναθεωρημένης ΚΑΠ, επιδιώκοντας οι αγρότες να μη σκεφτούν γιατί έγινε η αναθεώρηση, ποιους θα ωφελήσει και ποιους θα ζημιώσει, αλλά να την αποδεχτούν και να προσαρμοστούν.

Από την άλλη, στην κατεύθυνση της πραγματικής ενημέρωσης του αγροτικού κόσμου κινείται η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), που καλεί τους αγρότες να οργανώσουν την πάλη τους για την ανατροπή της πολιτικής του ξεκληρίσματος και την εφαρμογή μιας άλλης, υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς και προς όφελος του λαού και του τόπου.

Τη διέξοδο από την τραγική κατάσταση, στην οποία οδηγούνται οι μικρονοικοκυραίοι της υπαίθρου, προβάλλει το ΚΚΕ, παρουσιάζοντας συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις, που πρέπει να γίνουν σημαία του αγροτικού κινήματος.

Οι πραγματικοί στόχοι της αναθεώρησης της ΚΑΠ είναι:

• Η μείωση στης συνολικής στήριξης της γεωργίας στην ΕΕ για να προσαρμοστεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και να εξοικονομηθούν κονδύλια στον κοινοτικό προϋπολογισμό, που θα χρησιμοποιηθούν στην εφαρμογή των νέων κοινοτικών πολιτικών (ΟΝΕ, ΚΕΠΠΑ κ.ά.) και στη λειτουργία κατασταλτικών μηχανισμών (ευρωαστυνομία, ευρωστρατός κ.ά.).
• Η επιτάχυνση του ρυθμού συγκέντρωσης της γης και της αγροτικής παραγωγής σε λίγους μεγαλοαγρότες, για να δημιουργηθούν σύγχρονες ανταγωνιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, που θα μπορούν να λειτουργούν στη λεγόμενη παγκοσμιοποιημένη αγορά με λιγότερες επιδοτήσεις.

Το κόψιμο μεγάλου μέρους των επιδοτήσεων στο σύνολο, σχεδόν, των ελληνικών αγροτικών προϊόντων θα μειώσει δραστικά το αγροτικό εισόδημα και θα εντείνει τη διατροφική εξάρτηση της χώρας μας. Ηδη αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει στο ξεκλήρισμα 200.000 αγροτικά νοικοκυριά κι άφησε χωρίς δουλιά χιλιάδες εργαζόμενους στον τομέα της αγροτικής οικονομίας. Και η συνέχισή της με τα νέα μέτρα θα ξεκληρίσει ακόμα περισσότερους με πιο γρήγορους ρυθμούς. Βεβαίως, δε θα χαθούν όλοι οι αγρότες στην Ελλάδα κι αυτοί που θα μείνουν - οι μεγαλοαγρότες και οι επιχειρηματίες - θα «ζουν ζωή και κότα»!

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζουν με συνέπεια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εξελίσσεται σε «νεκροθάφτη» της μικρομεσαίας αγροτιάς. Βεβαίως, άλλα έλεγαν στους αγρότες οι προπαγανδιστές της ευρωπαϊκής πορείας. Τους έλεγαν ότι με την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ «θα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια». Ιδού, όμως, τι δείχνει η πραγματικότητα: Η Ελλάδα, πριν την ένταξη στην ΕΟΚ και πριν την Ενιαία Εσωτερική Αγορά, ήταν χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων, αν και το επίπεδο υλικοτεχνολογικής υποδομής και γνώσεων ήταν χαμηλότερο. Και, μάλιστα, μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερος εξαγωγέας, γιατί οι τότε σοσιαλιστικές χώρες ζητούσαν τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, με πολύ καλούς όρους, αλλά υπήρχαν οι γνωστοί ΕΟΚικοί περιορισμοί. Σήμερα, το έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο καλπάζει και το 2004 έφτασε στα 2,468 δισ. ευρώ.

Φυσικά, ούτε και τώρα παραδέχονται οι «ευρωλάτρες» ότι κορόιδεψαν τον αγροτικό κόσμο. Και συνεχίζουν να τον παραπλανούν, παροτρύνοντας τους παραγωγούς να στραφούν στη βιολογική γεωργία. Ομως, κι αυτό γίνεται για να δικαιολογηθεί η συγκέντρωση της γης, της παραγωγής, της μεταποίησης στα λίγα χέρια, για να δικαιολογηθεί η προγραμματισμένη πίεση για εγκατάλειψη της παραγωγής από τη μικρομεσαία αγροτιά. Δεν πρόκειται με τη βιολογική γεωργία να λυθεί το διατροφικό πρόβλημα της χώρας μας, ούτε και να εξασφαλιστούν φτηνά και υγιεινά προϊόντα. Οσο η παραγωγή, η επεξεργασία και το δίκτυο διανομής βρίσκεται στο μεγάλο κεφάλαιο, είτε είναι ελληνικό, είτε ευρωενωσιακό, θα έχουμε στο πιάτο μας και ακριβό και μη υγιεινό φαγητό.

Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να λύσει το διατροφικό πρόβλημα. Οι Ελληνες αγρότες μπορούν να παράγουν ποιοτικά και φτηνά αγροτικά προϊόντα για τον ελληνικό λαό. Ομως, αυτό μπορεί να το εξασφαλίσει μόνο μία Λαϊκή Εξουσία που θ' αναδεικνύει τον κοινωνικοποιημένο και συνεταιρισμένο τομέα.

Στη στρατηγική της αναθεωρημένης ΚΑΠ, το ΚΚΕ αντιπαραθέτει τη δική του πρόταση διεξόδου, που θα εφαρμοστεί στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας και θα προβλέπει:

• Ανάπτυξη της γεωργίας σύμφωνα με τις δυνατότητες της χώρας και τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού, με σεβασμό στο περιβάλλον και προστασία της δημόσιας υγείας.
• Ανάδειξη των παραγωγικών συνεταιρισμών σε βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της γεωργίας προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών και του λαού.
• Στήριξη του δημόσιου αναπτυξιακού, παραγωγικού αγροτικού τομέα, διαμόρφωση και υλοποίηση κλαδικών και περιφερειακών πολιτικών, ώστε να μειώνεται το κόστος παραγωγής, να προστατεύεται η αγροτική παραγωγή από φυσικούς κινδύνους, ν' αναπτύσσεται και να μπαίνει σε εφαρμογή η έρευνα και η τεχνολογία.
• Αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων των αγροτών και γενικότερα των κατοίκων της υπαίθρου, με αποκλειστικά δημόσια συστήματα υγείας, παιδείας, με ανθρώπινες συντάξεις, με τη δημιουργία πολιτιστικής και αθλητικής υποδομής.

Οι προτάσεις του ΚΚΕ δεν μπορούν να υλοποιηθούν στα πλαίσια της ΚΑΠ και του ΠΟΕ κι απαιτείται η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής και η ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας. Χρειάζεται, δηλαδή, μια άλλη, μια Λαϊκή Εξουσία, που θα τις υλοποιήσει. Και οι αγρότες με τον αγώνα τους, την ψήφο τους και με κάθε άλλο τρόπο μπορούν και πρέπει να συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση.