Δεν είναι εφιάλτης. Είναι πραγματικότητα. Συμβαίνει στην πιο πλούσια ιμπεριαλιστική χώρα του κόσμου. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την αποκάλυψη της αγριότητας του απάνθρωπου συστήματος είναι ακριβώς το γεγονός πως δείχνει έτσι ωμά τον «εαυτό» του σε όλο τον κόσμο. Επιβεβαιώνει πως αυτή η απανθρωπιά είναι δυνατόν να συμβαίνει. Μέσα από τη δυστυχία των παραιτημένων στη μοίρα τους κατοίκων της Νέας Ορλεάνης διαπαιδαγωγεί -υποδείχνει τους δικούς της δρόμους προς τον πλούτο και την ευημερία. Διαδίδει την ασχήμια του συστήματός της και υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος να δημιουργεί πλέον μια καινούρια αρχή σε περιπτώσεις μεγάλων καταστροφών και μαζικής δυστυχίας του τύπου: «Εδώ στις ΗΠΑ τους εγκατέλειψαν στη μοίρα τους.., εμείς που είμαστε και φτωχότεροι..,» ή ακόμα πιο κυνικά και αμερικάνικα «Στις ΗΠΑ είναι ο καθένας για τον εαυτό του και γι' αυτό υπάρχει πλούτος...».

Δεν ατύχησαν. Δεν αιφνιδιάστηκαν. Δεν έπεσαν έξω σε καμία πρόβλεψη. Δεν τους έλειψαν τα τεχνικά μέσα ή οι υποδομές. Καμιά ανυπαρξία κρατικού μηχανισμού. Και δεν ήταν καθόλου απροετοίμαστοι. Ο,τι έχουν κάνει μέχρι αυτή τη στιγμή ήταν για ό,τι ήταν προετοιμασμένοι από καιρό. Τα έκαναν όλα τέλεια με βάση τις προδιαγραφές του απάνθρωπου εγκληματικού συστήματος. Τήρησαν την αρχή «κόψτε το λαιμό σας» και όποιος ζήσει έζησε... Το μυστικό της επιτυχίας τους, που το διαδίδουν με κυνισμό σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το ίδιο κάνουν και τώρα, που η τραγωδία είναι ακόμα σε εξέλιξη.

Σιγά τώρα κοτζάμ ΗΠΑ, έστω και αν δεν υπολόγισαν για παράδειγμα σωστά την εκκένωση του πληθυσμού, να μην είχαν τη δυνατότητα να στείλουν εγκαίρως σωστικά συνεργεία, ή επισιτιστική βοήθεια, ή να οργανώσουν ξενώνες και νοσοκομεία υποδοχής... Αλλο είναι το ζήτημα. Βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική λογική, που πλέον δεν ενδιαφέρονται ούτε να την καμουφλάρουν. Ισα - ίσα διαπαιδαγωγούνται και διαπαιδαγωγούν με αυτήν. Την «ο θάνατός σου η ζωή μου...».

Τίποτα δεν είναι εφιάλτης. Είναι πραγματικότητα που διαδίδεται και υπάρχει κίνδυνος να δημιουργήσει εφιαλτική πραγματικότητα για όλους μας. Δεν είναι φανταστικές οι δηλώσεις των κυβερνητικών αρμοδίων των ΗΠΑ περί «ατομικής ευθύνης...». Αυτή η αρχή τηρήθηκε και τηρείται στο ακέραιο. Τους ανακοίνωσαν για παράδειγμα πως έρχεται κυκλώνας και να εκκενώσουν την περιοχή. Ετσι μόνοι τους και... όποιος μπορεί και αντέχει. Και ας πάει όπου νομίζει και για όσο έχει χρήματα. Αν τελειώσουν τα χρήματά του κάπου στο δρόμο, μπορεί να τον συλλάβουν και για αλητεία... Τα ίδια και πολύ χειρότερα και γι' αυτούς που έμειναν. Αν γλίτωσαν από τα κύματα, ή το κρύο και την πείνα, κινδυνεύουν να πάνε από καμιά σφαίρα, όταν δοκιμάσουν να βρουν κάτι για να επιβιώσουν...

Δηλαδή το καπιταλιστικό κράτος τους αντιμετωπίζει σαν να φταίνε αυτοί που υπάρχουν, που ζούσαν στη Νέα Ορλεάνη και που ήρθε εκεί και χτύπησε ο κυκλώνας και τώρα το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν είναι ...να μην υπάρχουν. Φαινομενικός παραλογισμός, που όμως είναι η λογική του συστήματος, που στην περίπτωση της Νέας Ορλεάνης τηρήθηκε στην εντέλεια. Ενα σύστημα που διατηρείται και διαιωνίζεται ακριβώς μ' αυτές του τις ανισορροπίες - αντιθέσεις. Ενα σύστημα που κρύβει χιλιάδες νεκρούς λες και είναι σκουπίδια και τους σπρώχνει κάτω από το χαλί για να μη φαίνονται. Που αφήνει άλλες χιλιάδες να πεθάνουν για να μην το ενοχλούν με απαιτήσεις, ενώ προσπαθεί να υποτάξει τον υπόλοιπο κόσμο.

Πρόκειται για το ίδιο σύστημα που κάποιοι βαυκαλίζονται και του ζητούν να βοηθήσει τις φτωχές χώρες, ή τέλος πάντων παριστάνουν πως του ζητούν, για να κάνουν τα δικά τους παιχνίδια. Λες και δεν ξέρουν, οι ανόητοι, γιατί ενδιαφέρονται για παράδειγμα για την Αφρική οι ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ. Αν ήταν για «βοήθεια» θα βοηθούσαν πρώτα τους κατοίκους της Νέας Ορλεάνης και δε θα τους άφηναν να πεθαίνουν τρώγοντας στην κυριολεξία ο ένας τον άλλο...

Πρόκειται για το ίδιο σύστημα, που, κατά κλίμακα και ανάλογα τους συσχετισμούς, επιχειρεί αυτή ακριβώς την αγριότητά του να την επιβάλει σε ολόκληρο τον κόσμο. Για παράδειγμα, σε εμάς τους Ελληνες δεν είναι καθόλου άγνωστη η φράση περί «ατομικής ευθύνης». Σε πόσες και πόσες περιπτώσεις με σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες και άλλες καταστροφές δεν έχει ακουστεί αυτό το τροπάρι και στη χώρα μας; Τόσο από κυβερνητικούς αρμόδιους, όσο και από τα παπαγαλάκια τους στη δημοσιολογία. Δεν κάνουν κανένα λάθος ούτε αυτοί. Ισα - ίσα το αντίθετο. Θέλουν να χωνευτεί στην κοινωνική συνείδηση αυτή ακριβώς η άγρια φύση. Το αίμα που δίνει ζωή στα όργανα του καπιταλισμού και τα διατηρεί σε κίνηση... Το πολύ πραγματικό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», που είπε κάποιος αστυνομικός στις οθόνες της τηλεόρασης, είναι ο κόσμος τους.

Ολη αυτή η φρίκη είναι πραγματικότητα. Είναι μια διαρκής απειλή για τον κόσμο. Είναι η πιο πιστή εφαρμογή των αρχών που διατηρούν το άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης στην ύπαρξή του. Η Νέα Ορλεάνη δεν είναι το ακραίο παράδειγμα. Είναι το παράδειγμα που επέτρεψαν οι συσχετισμοί στην πιο πλούσια ιμπεριαλιστική χώρα να γίνει πραγματικότητα. Ισως διαφορετικοί συσχετισμοί σε άλλες χώρες καθυστερούν την εκδήλωση από τόσο τερατώδεις εκδοχές του συστήματος. Αυτό δε σημαίνει πως δε βρίσκονται στη φύση του και δε ζητούν να ξεπεταχτούν...

Αλλά αυτή η πραγματικότητα δεν είναι ούτε μοναδική, ούτε οριστική. Ούτε και ποτέ θα γίνει τίποτα από τα δύο, γιατί η ιστορική εξέλιξη την έχει ήδη απορρίψει. Υπάρχει ανώτερο κοινωνικό σύστημα, ο σοσιαλισμός. Για παράδειγμα η φτωχή μικρή Κούβα την περασμένη μόνο χρονιά χτυπήθηκε δυο φορές από τους κυκλώνες. Χάρη στην έγκαιρη επέμβαση και το σχεδιασμό, οι ανθρώπινες απώλειες ήταν μηδαμινές και τις υλικές ζημιές σχεδιασμένα και συντονισμένα τις αντιμετωπίζει η κοινωνία ολόκληρη. Ούτε εδώ είχαμε καμιά σύμπτωση. Η ανώτερη φύση του συστήματος που έρχεται με τον αγώνα των ανθρώπων δημιουργεί και ανώτερη, με μοναδικό κριτήριο και υπέρτατη αξία την ανθρώπινη ζωή και ευημερία, πραγματικότητα... Πάμε να φύγουμε οριστικά από τις «Νέες Ορλεάνες»...