Τα αδιέξοδα των προαναφερόμενων πολιτικών και λογικών είναι ολοφάνερα. Μια ΟΑ που θα αποτελεί τη φιλολαϊκή όαση, μέσα στην έρημο του σύγχρονου καπιταλισμού, είναι αποκλειστικά και μόνο μια αυταπάτη. Οπως αυταπάτη είναι οι αντιλήψεις περί «ανθρώπινου καπιταλισμού» και αρμονικής συμβίωσης κεφαλαιοκρατών και εργατικής τάξης.

Η προς όφελος του λαού αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων, όπως αυτό της ΟΑ, είναι πλέον άρρηκτα δεμένη με τη συνολική και ριζική αλλαγή πορείας της χώρας. Με το ποιος κατέχει και νέμεται τον παραγόμενο πλούτο και τα μέσα παραγωγής του. Με το γκρέμισμα του καπιταλιστικού κέρδους από το θρόνο της πρώτιστης κοινωνικής αξίας και του βασικού μοχλού ανάπτυξης και την τοποθέτηση στη θέση αυτή του λαϊκού συμφέροντος και της ικανοποίησης των αναγκών του λαού. Με άλλα λόγια, είναι άρρηκτα δεμένη με το κεντρικό πρόβλημα της εξουσίας, με το αναποδογύρισμα του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων και τη συγκρότηση μιας Λαϊκής Συμμαχίας, ικανής να φέρει τα πάνω -κάτω. Μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας λαϊκής εξουσίας και με ό,τι αυτή συνεπάγεται μπορεί να υπάρξει αερομεταφορέας που θα λειτουργεί προς όφελος του λαού. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.