Και δε λέμε. Αυτή την εικόνα επιχείρησε να δημιουργήσει ο Κ. Καραμανλής στην τριήμερη παρουσία του στη ΔΕΘ. Για ποια οικονομία μιλά ο πρωθυπουργός, όμως, όταν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, των τραπεζών, των βιομηχάνων και συνολικά της πλουτοκρατίας πάνε μια χαρά και δεν έχουν καμιά δυσκολία, σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα, που τους έχει γίνει μόνιμος σύντροφος το κάθε φέτος και χειρότερα; Οσο για τα δημόσια οικονομικά, το κρίσιμο ζήτημα είναι η αιτία της όποιας κακής κατάστασής τους. Τα δημόσια ταμεία δεν άδειασαν και τα δημόσια χρέη δε δημιουργήθηκαν από τις όποιες παροχές προς τους εργαζόμενους και το λαό. Τέτοιες δεν έχουν υπάρξει. Η μόνιμη, πολύμορφη και συνεχώς αυξανόμενη ενίσχυση της ολιγαρχίας είναι η αιτία. Παρ' όλ' αυτά, όμως, ο Κ. Καραμανλής παρέμεινε σταθερός στην προώθηση και επιτάχυνση των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών, που θα κάνουν τους λίγους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους και τους πολλούς φτωχούς ακόμη περισσότερους και φτωχότερους. Οπως είπε και ο ίδιος, θέλει να είναι χρήσιμος και όχι ευχάριστος, «ξεχνώντας», όμως, να πει, σε ποιους είναι χρήσιμος και σε ποιους δυσάρεστος...