Επισκευές σε 29 από τα 40 κτίρια του «κτήματος» στο Τατόι αποφάσισε το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Ομως, από την κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίζεται τίποτα, όσον αφορά στο μείζον ζήτημα της χρήσης των 47.000 στρεμμάτων και των κτιρίων που βρίσκονται σε αυτά. «Σιωπή» μάλλον «ύποπτη», δεδομένων των δηλωμένων προθέσεων, διαφόρων, για ιδιωτικοποίηση αυτής της δημόσιας περιουσίας.

Οι παρεμβάσεις που αποφασίστηκαν στο ΚΣΝΜ είναι σωστικού χαρακτήρα, αφού η κατάσταση πολλών κτιρίων είναι αθλιέστατη, με ορατό τον κίνδυνο κατάρρευσής τους. Δύο βασικά θέματα, ωστόσο, του Τατοΐου είναι: α) Η μη ολοκλήρωση της καταγραφής των κινητών αντικειμένων - στοιχείων πολιτιστικής κληρονομιάς - από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, β) Η «περίεργη» σιωπή γύρω από το θέμα της χρήσης.

Ως προς το πρώτο, το θέμα είναι ότι ο μοναδικός, τουλάχιστον όσον αφορά στο αρχαιολογικό του μέρος, κατάλογος αντικειμένων που υπάρχει έγινε επί χούντας το 1973, οπότε έγινε και η πρώτη απαλλοτρίωση. Αυτός ο κατάλογος, όμως, δεν είναι τελικός και ουδείς γνωρίζει μέχρι σήμερα (πάντως, όχι ο λαός) αν και ποια αντικείμενα βγήκαν από τη χώρα ως ...«οικοσκευές». Νέα απόπειρα καταλογογράφησης των αντικειμένων ξεκίνησε το 1991, αλλά «σκάλωσε», ενώ η τρίτη απόπειρα του 1994 μάλλον δεν ξεκίνησε ποτέ ή ακόμη... συνεχίζεται (περισσότερες λεπτομέρειες βλέπε «Ρ» 5/1/2003). Ολες οι κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) μέχρι σήμερα είναι υπόλογες έναντι του λαού για τη μη καταγραφή των αντικειμένων της πολιτιστικής κληρονομιάς που βρίσκονταν ή βρίσκονται στο Τατόι.

Για τη χρήση του χώρου, η ανησυχία είναι εξίσου μεγάλη, αφού διάφορες «μη κυβερνητικές οργανώσεις» παρουσιάζουν «προτάσεις» για «αξιοποίηση» του χώρου, με σαφή ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αν όχι με άμεση «εμπλοκή» των ιδιωτών (βλ. «Ρ» 9/3/2005). Οι «προτάσεις» αυτές προβλέπουν «διευρυμένο περιθώριο για την ιδιωτική πρωτοβουλία» και τη μετατροπή των κτιρίων σε εστιατόρια και ξενοδοχεία.

Τα σχέδια αυτά, βέβαια, «εμπνέει» η κυβερνητική πολιτική για παραχώρηση δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο. Εξάλλου, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα», ακόμη και η «φιλοσοφία» της Διεύθυνσης Αναστήλωσης του ΥΠΠΟ είναι να αποκτήσει ο χώρος «ανταποδοτικό χαρακτήρα, αναβιώνοντας ίσως «τον παραγωγικό του χαρακτήρα, καθώς όταν λειτούργησε ως αγρόκτημα (1924 - 1936) ήταν ιδιαιτέρως κερδοφόρο»...