Κίνημα ειρήνης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Κίνημα ειρήνης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική

Ισως κάποιοι να θεωρούν το κίνημα ειρήνης ως μια καθησυχαστική δύναμη, κάτι σαν ηρεμιστική ένεση, του από άμβωνος «ειρήνη υμίν». Αυτοί είτε ανήκουν σε χειραγωγούς του κινήματος είτε σε επαναστατημένα ιδεολογιζόμενα γκρουπούσκουλα που κρίνουν τις επαναστατικές διεργασίες από εξωτερικευμένες φράσεις και τσιτάτα κι όχι από τις μαζικές εσωτερικές λειτουργίες.

Το κίνημα ειρήνης είναι ένα κατεξοχήν κοινωνικό κίνημα αμφισβήτησης, κριτικής και παρέμβασης. Ως αντιπολεμικό κίνημα εξετάζει τις κοινωνικές διεργασίες, τις ταξικές αντιπαραθέσεις κι οξύτητες που τροφοδοτούνται από το βαθμό εκμετάλλευσης του λαού από την οικονομική ολιγαρχία. Γνωρίζει ότι η εκμετάλλευση των εργαζομένων από το κεφάλαιο σπάει τον κοινωνικό ιστό κι οδηγεί σε πολέμους.

Είναι π.χ. χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στους δυο γενικευμένους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του εικοστού αιώνα, μαζί με το μοίρασμα των διεθνών αγορών από τις αντίπαλες καπιταλιστικές δυνάμεις ήταν κι η διοχέτευση της εσωτερικής κρίσης και της επαναστατικής απειλής στα μέτωπα της πολεμικής αλληλοεξόντωσης των λαών.

Στην Ελλάδα, στις μέρες μας, η εκμετάλλευση των εργαζομένων οδηγείται σε εκρηκτική διάσταση. Μετά την κυβερνητική επίθεση σε βασικά δικαιώματα των εργαζομένων όπως π.χ. το οκτάωρο, η πρόθεση απαξίωσης και κλεισίματος του κρατικού φορέα της «Ολυμπιακής» δίνει ιδιαίτερη ένταση στην ταξική αντιπαράθεση των εργαζομένων με το κεφάλαιο. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της αντιπαράθεσης είναι η γεωγραφική ιδιαιτερότητα της Ελλάδας με τα πολλά διάσπαρτα νησιά. Αυτό απαιτεί από τον αερομεταφορέα να εξυπηρετεί τις ανάγκες των νησιών με κοινωνικά κριτήρια κι όχι με κερδοσκοπικά. Είναι δηλαδή μια υποχρέωση που μόνο το κράτος δύναται να αναλάβει. Εδώ αποκαλύπτεται η εγκληματική πρόθεση της θεωρίας του «λιγότερου κράτους» που πιπιλίζουν από πολλά χρόνια οι υποψήφιοι γαμπροί της προίκας του Δημοσίου και τα πολιτικά τους φερέφωνα.

Το κίνημα ειρήνης απέναντι στο αντιδραστικό σύνθημα «λιγότερο κράτος» αντιλέγει με το σύνθημα «λαϊκό κράτος των εργαζομένων». Απέναντι στην υπαρκτή κρίση της «Ολυμπιακής», που δημιούργησαν και συσσώρευσαν οι διάφορες δοτές διοικήσεις των αστικών κυβερνήσεων, το κίνημα ειρήνης προτείνει κρατική δημόσια «Ολυμπιακή Αεροπορία».

Για να κατανοήσει κανείς καλύτερα το έγκλημα που καλλιεργείται, ας ρίξει μια ματιά στα συμβαίνοντα στην ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, στην κακή εξυπηρέτηση των νησιών με την κρατική επιδότηση, τα ναυάγια με τα «σαπάκια» των καραβοκυραίων, την ποιότητα του «Ελληνικού Νηογνώμονα» για το αξιόπλοο αυτών των καραβιών.

Το κίνημα ειρήνης μένει σταθερό στις απόψεις του. Μαζί με τα προβλήματα των εξοπλισμών και των πολεμικών επεμβάσεων βλέπει την αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική ως αιτία πολέμου κι υποταγής σε ντόπια και ξένα συμφέροντα.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ