«Πιο κοντά στις πραγματικότητες είναι η διατήρηση μιας Ολυμπιακής με δημόσιο χαρακτήρα, που θα ανανεωθεί βεβαίως, θα αναδιοργανωθεί για να δώσει τη μάχη κατά των ελλειμμάτων για να αποδείξει ότι μια ελληνική αεροπορική εταιρεία με δημόσιο χαρακτήρα μπορεί να κινηθεί μέσα στην ανταγωνιστική αγορά».

Αυτά γράφει η χτεσινή «Αυγή» στο κύριο άρθρο της. Και μετά διαμαρτύρονται και φωνάζουν, όταν τους καταλογίζουμε ότι η πολιτική τους κινείται στο πλαίσιο του ευρωμονόδρομου της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας ή ότι καλλιεργούν στους εργαζόμενους αυταπάτες, εξωραΐζοντας τη σύγχρονη καπιταλιστική πραγματικότητα. Γιατί, είναι άλλο πράγμα να συμπαραστέκεσαι στον αγώνα των εργαζομένων της «Ολυμπιακής», για να παραμείνει η επιχείρηση 100% κρατική και να διασφαλιστούν πλήρως τα δικαιώματά τους - προβάλλοντας ταυτόχρονα τη διέξοδο, μέσα στην οποία μπορεί να λυθεί ριζικά και το συγκεκριμένο πρόβλημα - και πολύ διαφορετικό να καλλιεργείς την ψευδαίσθηση ότι στο σημερινό γενικότερο πλαίσιο θα υπάρξει μια - έστω - κρατικής ιδιοκτησίας «Ολυμπιακή», η οποία θα λειτουργεί προς όφελος του λαού, όπως σαφώς υπονοεί η «Αυγή».

ΥΓ: Αλήθεια, τι σημαίνουν τα περί «ανανέωσης» και «αναδιοργάνωσης», για «να δώσει τη μάχη κατά των ελλειμμάτων»; Κάτι παρόμοιο με το «μοντέλο του ΟΤΕ»..;