Καθώς, το όριο του ενάμιση χρόνου διακυβέρνησης από τη ΝΔ είναι ήδη παρελθόν και πηγαίνουμε γι' αυτό των δύο χρόνων και, με άλλα λόγια, του μισού της τυπικής κυβερνητικής θητείας, ένα «νέο» επιχείρημα φαίνεται να κερδίζει έδαφος στις τάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των κάθε λογής υποστηρικτών της: Η σύγκριση της σημερινής κατάστασης με αυτή της περιόδου των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Καλείται, έτσι, ο αναγνώστης των εφημερίδων, ο τηλεθεατής των διαφόρων τηλεοπτικών εκπομπών και γενικότερα ο κάθε εργαζόμενος, να συγκρίνει, να κρίνει και να βγάλει συμπέρασμα, για το ποια ανεργία, ακρίβεια, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, κλπ., κλπ., είναι χειρότερη, η «γαλάζια» ή η «πράσινη». Ποιος εκ των δύο είναι ικανότερος να υλοποιήσει τις απαιτούμενες από την πλουτοκρατία και τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις αντιλαϊκές καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές. Και πάει λέγοντας...

Και δε λέμε, θεωρητικά είναι κι αυτό ένα πεδίο σύγκρισης. Εχει την όποια πρακτική αξία, όμως, μόνον όταν θεωρηθεί ως ένα το κρατούμενο ο ευρωμονόδρομος, οι νόμοι της αγοράς και η ανταγωνιστικότητα. Εάν θεωρηθεί, δηλαδή, ως ένα το κρατούμενο η λογική της διατήρησης και παραπέρα ενίσχυσης της κυρίαρχης θέσης των κεφαλαιοκρατών και της συνεπακόλουθής της συνεχούς υποβάθμισης της θέσης των εργαζομένων και του λαού. Με άλλα λόγια, είναι μια σύγκριση άκρως αποπροσανατολιστική και θέλει να κρατήσει εγκλωβισμένη την αυξανόμενη συνεχώς δυσαρέσκεια των εργαζομένων στο πλαίσιο του αντιλαϊκού ευρωμονοδρόμου και του δικομματισμού.