ΣΙΓΟΥΡΑ είναι μεγάλη επιτυχία η ανάδειξη της εθνικής ομάδας μπάσκετ στο ψηλότερο σημείο του βάθρου του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Σίγουρα, αξίζουν πολλά μπράβο και συγχαρητήρια στους παίκτες, στους προπονητές, σε όλους όσοι συντέλεσαν σ' αυτή την επιτυχία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από την κατάκτηση του τροπαίου υπάρχει πολλή δουλιά, πολύς ιδρώτας και κόπος, πολλές θυσίες.

Σίγουρα, επίσης, η νίκη της ομάδας μπάσκετ έρχεται να αναδείξει την αξία μιας σειράς αρετών και προτερημάτων, όπως η ομαδικότητα, η οργάνωση, η αλληλεγγύη, η πειθαρχία, η αλληλοκάλυψη, το πάθος, η δύναμη, το πείσμα, σε αντίθεση με τον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό του σταρ σίστεμ.

Θα 'ταν αυταπάτη, όμως και, ταυτόχρονα, τεράστιο λάθος, να μεταφερθούν όλ' αυτά μηχανιστικά στο κοινωνικό επίπεδο. Και ήδη μερικοί το κάνουν. Σίγουρα, αύριο θα το κάνουν περισσότεροι. Αλλωστε, το ίδιο έργο το έχουμε ξαναδεί με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.

Και τότε, δεν ήταν λίγοι, όσοι έσπευσαν να ψάλλουν ύμνους στην ελληνική ψυχή και, ταυτόχρονα, να περάσουν την αντίληψη ότι αρκεί να είναι ενωμένοι, πειθαρχημένοι, κλπ., κλπ., οι Ελληνες, για να καταφέρουν οτιδήποτε βάλουν στο στόχο τους.

Αφήνουμε κατά μέρος τα περί ελληνικής ψυχής, αφού η πρόδηλη εθνικιστική τάση του ισχυρισμού, δε χρειάζεται αποκάλυψη ή αντίκρουση. Σκόπιμο, όμως, είναι να σταθούμε στα υπόλοιπα.

Η οργάνωση, η ομαδικότητα, η αλληλεγγύη, η πειθαρχία, η αλληλοκάλυψη, κλπ., κλπ., είναι, πράγματι, απαραίτητα και αναντικατάστατα στοιχεία του οποιουδήποτε αγώνα, αλλά στο κοινωνικό επίπεδο, στο επίπεδο της πολιτικής και ταξικής πάλης, προηγείται το θεμελιακό και κρίσιμο ερώτημα: Ποιοι και για ποιους; `Η, για να το πούμε αλλιώς, στις ταξικές κοινωνίες, όπως και η δική μας, καπιταλιστική κοινωνία, προηγείται η συνείδηση της ταξικής ένταξης. Αλλωστε, οι προαναφερόμενες αρετές και πλεονεκτήματα έχουν αξία και μπορούν να λειτουργήσουν αποκλειστικά και μόνον στο πλαίσιο της ταξικής ενότητας...