«Στη μέση του Μάρτη / Στη μέση της Λατινικής Αμερικής / Στη μέση της καρδιάς μας / κι αυτοί οι πρόγονοι / που σας σπρώχνουν μέχρι την άκρη. / Μετακομίζοντας την Ιστορία προς τα εμπρός / και κάνοντας μια απλή πορεία σε έφοδο...» (Θάνος Ασίκης)

Ο Νικολάς Γκιγιέν, ιστορικός βετεράνος της Κουβανικής Επανάστασης, τον Οκτώβρη του 1967 έγραφε για τον Τσε: «Νεκρός κι αν έπεσες σε τίποτε το φως σου δε λιγόστεψε. / Ενα πύρινο άτι ανακρατάει το παρτιζάνικο όραμά σου ψηλά, / στον αέρα ανάμεσα και στα σύγνεφα της Σιέρα. / Κι αν τη φωνή σου έχασες, δε σώπασες. / Κι αν σε πυρπόλησαν, σ' έθαψαν στο χώμα, / σε καταχώνιασαν σε νεκροταφεία, / σε μαύρους λόγκους και σ' αγριότοπους ερημικούς, / να σε αφανίσουν δε θα το δυνηθούν. / Τσε καπετάνιε! / Σταυραδελφέ! / Χασκογελάει η Βόρεια Αμερική, / γεμάτη ευφροσύνη τα δόντια της... / Ξάφνου όμως συνταράζεται στην κλίνη των δολαρίων της / το γέλιο πετρώνει - μάσκα ασάλευτη - / έτσι, καθώς το μετάλλινο σκήνωμά σου, / ανορθώνεται υψηλά, σκορπιέται και / διαμοιράζεται στους ανυπομόνευτους αντάρτες, / έτσι καθώς, βαρυπληγωμένο από τους μισθοφόρους, τ' όνομά σου / φωτομανάει στην αμερικανική σκοτεινιά / ίδιο αστέρι κρεμασμένο καταμεσής σ' ένα όργιο. / Εσύ Γκεβάρα το 'ξερες, / μα από ντροπαλοσύνη δεν το φανέρωσες για να μη μιλήσεις για τον εαυτό σου / δεν το 'λεγες Τσε καπετάνιε! Σταυραδελφέ! / Τώρα βρίσκεσαι όπου Γης. / Στον Ινδιάνο, που από όνειρα είναι καμωμένος και χαλκό. Στο Μαύρο που 'χει ξεσηκωθεί φουσκωμένος ανθρωποθάλασσα / και στον πετρελαιοεργάτη, στο δουλευτή του νίτρου / στους απέραντους κάμπους με τους κρυψώνες / στο αλάτι, στη ζάχαρη, στις φυτείες καφέ, / παντού είσαι εσύ / ένα κινούμενο άγαλμα / έτσι όπως έπεσες ζωντανός / έτσι όπως δεν σε ήθελαν. / Τώρα η Κούβα και με σφαλιστά τα μάτια / σε θωρεί μπροστά της. / Μάγουλο μ' ανάρια γενειάδα / και την κρεατοελιά του νεαρού αγίου / πάνω σε κεχριμπάρι πρόσωπο. / Φωνή αταλάντευτη που κουμαντάρει χωρίς να διατάζει / που διατάζει συντροφικά, που κουμαντάρει σα φίλος / τρυφερή φωνή και σκληρή μαζί συντρόφου ηγέτη. / Κάθε μέρα σε θωρούμε υπουργό / κάθε μέρα φαντάρο / κάθε ημέρα / ένα απλό και δύσκολο παλικάρι κάθε μέρα. / Περνάς με το ξεθωριασμένο, κουρελιάρικο γεμάτο τρύπες αμπέχονό σου. / Εκείνο που φόραγες στη ζούγκλα, το ίδιο που φορούσες στη Σιέρα. / Μισόγυμνο το πολυδύναμο στ' άρματα και στο λόγο στέρνο σου. / Λαίλαπας πύρινος και ρόδο αργοσάλευτο. / Θα βαδίσουμε μαζί. / Θέλουμε να πεθάνουμε για να ζήσουμε, όπως πέθανες εσύ. / Για να ζήσουμε όπως ζεις εσύ». (Μτφ. Στάθης Κανναβός).