Στη φωτογραφία βλέπουμε τους πρόσφυγες να προσπαθούν να αντικρίσουν τον έξω κόσμο. Εναν κόσμο που τον φαντάστηκαν καλύτερο, αλλά το μόνο που τους επιφύλαξε ήταν μια τσίγκινη παράγκα με λύματα...

Κάτω από άθλιες συνθήκες ζουν 112 πρόσφυγες (Ιρακινοί, Κούρδοι, Παλαιστίνιοι, Κασμίριοι κ.ά.), στην περιοχή ανάμεσα από τη Χαλκίδα και την Αρτάκη. Περίπου ένα μήνα - οι πιο «παλιοί» από αυτούς - ζούσαν σε μια πρόχειρη και κατασκευασμένη από τσίγκους παράγκα, που αποτελεί τον... αύλιο χώρο ενός πρώην νυχτερινού κέντρου, ενώ η μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο ήταν ένα παράθυρο 80 εκατοστών. Σήμερα, έχουν μεταφερθεί σε άλλο σημείο, που όμως αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα.

Εκεί ή κάπου αλλού, με τις ίδιες άθλιες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής, θα περάσουν πάνω από τρεις μήνες ώσπου να προωθηθούν, κάποιοι εξασφαλίζοντας το πολυπόθητο πολιτικό άσυλο και άλλοι παραδομένοι στο ίδιο «κολαστήριο». Οι 112 πρόσφυγες, μέχρι και πριν από τρεις μέρες «ζούσαν» στο πρώην νυχτερινό κέντρο «Καζάμπρα», όπου και τους είχαν στοιβάξει. Εξυπηρετούνταν από 5-10 χημικές τουαλέτες.

Η πρόχειρα κατασκευασμένη παράγκα της Νομαρχίας, έγινε για να κρυφτεί το χάλι που επικρατούσε από μέσα. Τα λύματα έτρεχαν ελεύθερα και είχαν κατακλύσει και τον έξω προαύλιο χώρο. Μάλιστα, λίγο παρακάτω λειτουργεί ένα σχολείο. Παρά το πρόβλημα που γίνεται όλο και πιο έντονο, από τα απανωτά κύματα προσφύγων στο νομό, η αρμόδια υπηρεσία της Νομαρχίας, εξακολουθεί, χρόνια τώρα, να στελεχώνεται από... ένα άτομο.

Κάτω από την υποβόσκουσα κατακραυγή, η Νομαρχία αναγκάστηκε να τους μεταφέρει σε άλλο σημείο, πάλι κοντά σε νυχτερινό κέντρο, περισσότερο για να τους κρύψουν από τα μάτια του κόσμου, παρά για καλύτερες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης. Στο μεταξύ, οι πάνω από 1.000 πρόσφυγες που μπαίνουν στο νομό, κατά μέσο όρο το χρόνο, θα περιμένουν πολύ ακόμα για το Κέντρο Προσωρινής Διαμονής. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, θα ζουν σε αυτές τις συνθήκες για περίπου τρεις μήνες.

Στην ουσία, όμως, πρόκειται για ανθρώπους που ήρθαν από τις πατρίδες τους, διωγμένοι και κυνηγημένοι, από χώρες που μαίνονται πόλεμοι σαν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ. Που θέλουν να «αποφύγουν» τη φτώχεια και την εξαθλίωση που σκορπά ο ιμπεριαλισμός, ελπίζοντας σε «καλύτερες μέρες». Που πλήρωσαν 2.000 και 3.000 δολάρια ο καθένας στο δουλεμπορικό κύκλωμα που ανέλαβε τη μεταφορά τους, με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής, για να βρεθούν μπουζουριασμένοι.