Αυτά σημειώνει η Σκευούλα Τσελέκου - Μπαρούνη στην εισαγωγή του πραγματικά πολύτιμου βιβλίου της «Tα παλιά επαγγέλματα και τα μαγαζιά της Aιγνούσας Xίου (Διάφορες ασχολίες και σχετικές ιστορίες)» (Εκδόσεις «Πάλκο», Αθήνα 2005).

Μέσα από τις τετρακόσιες ογδόντα εννιά καλογραμμένες σελίδες του περνούν οι ναυτικοί, οι γεωργοί, οι ψαράδες, οι οικοδόμοι, οι σιδεράδες, οι μαραγκοί και οι καραβομαραγκοί, οι παπουτσήδες, οι υφάντρες, οι μελισσοκόμοι. Παπλωματάδες, γανωματές, ακονιτζήδες, τσικουδάδες, παστελάδες, αγωγιάτες, ραντιστές, παγοπώλες, προξενήτρες, ιερείς και νεωκόροι, φαροφύλακες και αγροφύλακες δίνουν το «παρών». Ολοι αυτοί οι άνθρωποι που έζησαν ταπεινά αλλά τόσο δημιουργικά, που μόχθησαν αλλά που συνέβαλαν στο κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής και του τόπου, ανασταίνονται. Ξαναζούν, χάρη στην επίμονη και επίπονη έρευνα της συγγραφέως, η οποία καταφέρνει να δώσει ζωή στο παρελθόν και τους μικρούς καθημερινούς ήρωές του. Κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, χαράζει στο νου του τις αλλοτινές, απαραίτητες όμως για την καθημερινότητα, δραστηριότητες. Δηλαδή, με άλλα λόγια, χαρίζει αθανασία στους χτεσινούς μεροκαματιάρηδες, στους αιώνιους αφανείς ήρωες. Ταυτόχρονα, άθελα ή ηθελημένα, πετυχαίνει να ποτίσει την ψυχή μας με μια απροσδιόριστη μελαγχολική, κάπως, νοσταλγία για τα χρόνια που πέρασαν ανεπιστρεπτί. Και κατορθώνει να μας κάνει να νιώθουμε, έστω και εκ των υστέρων, μια απέραντη ευγνωμοσύνη για τούτους τους εξαιρετικούς ανθρώπους. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο που πρέπει να όλοι να διαβάσουμε.

* Η Οινούσα (ή Αιγνούσα) είναι το μεγαλύτερο και το μοναδικό νησί που κατοικείται από τα νησάκια του συμπλέγματος των Οινουσσών. Το όνομα Οινούσσες το οφείλει στο εξαιρετικό κρασί που έφτιαχναν και εμπορεύονταν κάποτε οι κάτοικοί της, ενώ το όνομα Αιγνούσα το οφείλει στις κατσίκες (αίγες) που έβοσκαν τη γη της.