Το ζήτημα των ναρκωτικών δεν είναι ανεξάρτητο από την κοινωνία στην οποία ζούμε. Δεν προκύπτει επειδή κάποιοι νέοι «αποφάσισαν» να οδηγηθούν στην τοξικοεξάρτηση. Και κύρια, δεν είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο που χτυπά τους πιο ευάλωτους ή τους πιο αδύναμους. Μια απομονωμένη πράξη ορισμένων για να «φύγουν» από έναν κόσμο που δεν τους «συμπεριφέρεται» σωστά.

Αντιθέτως, είναι το αποτέλεσμα, η εικόνα, μιας κοινωνίας που σαπίζει. Μιας ταξικής κοινωνίας που στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Που δημιουργεί στη νέα γενιά τραγικά αδιέξοδα. Και που σαν μόνη διέξοδο σε αυτά προσφέρει απλόχερα τη «φυγή»...

Τα παραπάνω αναδείχτηκαν στην εκδήλωση της ΚΝΕ, το περασμένο Σάββατο, με θέμα τις «Τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της τοξικοεξάρτησης - προεδρικό διάταγμα». Εκεί συμμετείχαν και οι Σύλλογοι Οικογένειας Θεραπευτικών Προγραμμάτων «Στροφή», «Ιθάκη», «Πλεύση», «18 ΑΝΩ», καθώς και σύλλογοι φοιτητών και σπουδαστών.

Το ζήτημα λοιπόν της τοξικοεξάρτησης, δεν μπορεί να ιδωθεί διαφορετικά, παρά μόνο πάνω στη βάση της ταξικής κοινωνίας που το γεννά και το αναπαράγει. Την ίδια στιγμή, όμως, η σημερινή ταξική κοινωνία επιχειρεί να δημιουργήσει το ιδεολογικό εκείνο πλαίσιο (μέσω σχολείου, εργασιακού χώρου, πανεπιστημιακής εκπαίδευσης κλπ.) ώστε η τοξικοεξάρτηση να θεωρείται ως μια... ατομική επιλογή.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, προσεγγίζουν το πρόβλημα ως μια «αυτοπροκαλούμενη νόσο», χωρίς κοινωνικές αιτίες. Τον δε εξαρτημένο τον αντιμετωπίζουν ως «ασθενή», που «υποτροπιάζει» με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θεραπευτεί!

Το αποτέλεσμα αυτής της λογικής είναι - όπως πολύ εύστοχα τονίστηκε στη διάρκεια της σχετικής εκδήλωσης - η νομιμοποίηση, πλατιά στη συνείδηση της νεολαίας, «της λογικής του υποκατάστατου της ναρκω-κουλτούρας». Ετσι, αφού δεν μπορεί να θεραπευτεί, τουλάχιστον να... μειωθεί η βλάβη, ισχυρίζονται οι κονδυλοφόροι της εν λόγω άποψης. Φυσική απόληξη αυτής της λογικής είναι ότι υπάρχει «μεγάλη» και «μικρή» βλάβη, που προκαλείται από «σκληρά» και «μαλακά» ναρκωτικά, αντίστοιχα.

Η λογική του υποκατάστατου δεν αφορά μόνο στα ναρκωτικά. Αντίθετα, πρόκειται, για συνολική επίθεση στη συνείδηση της νεολαίας. Ετσι, έχουμε: Αντί για μόρφωση, κατάρτιση. Αντί για εργασία, απασχόληση. Αντί για πολιτισμό, κουτσομπολιό και κλειδαρότρυπα. Την καλλιέργεια, συνολικά, ενός τρόπου και στάσης ζωής, που στο επίκεντρο βρίσκεται ο συμβιβασμός, το εφικτό, η φυγή.

Στον αντίποδα αυτής της λογικής, που ανέξοδα πλασάρεται ως «ουδέτερη» και «επιστημονική», βρίσκεται η αντίληψη για έναν άλλο τρόπο ζωής, ο οποίος έρχεται σε ρήξη με τις αξίες (περί ατομισμού, φυγής κλπ.) που καλλιεργούνται και αναπαράγονται. Η ΚΝΕ, ως πολιτική νεολαία επαναστατικού κόμματος, αναλαμβάνει ως ευθύνη πέρα από την πάλη στο κίνημα, «τη διαμόρφωση ενός άλλου ρεύματος στη νεολαία», όπως τονίστηκε χαρακτηριστικά.

Ρεύμα, όπου η καλλιέργεια αξιών όπως η συλλογικότητα, η αγωνιστικότητα, η ανυπότακτη στάση ζωής, θα αποτελούν τις προϋποθέσεις για μια άλλη κοινωνία, η οποία θα αντιμετωπίσει ριζικά και το ζήτημα των ναρκωτικών. Αλλωστε, η φυγή από την πραγματικότητα δεν κοστίζει σε τίποτα σε αυτούς που τη διαμορφώνουν. Αυτό που κοστίζει είναι νεολαία που θα μπορεί να την ερμηνεύει. Και κύρια, να την αλλάζει...