Το ΠΑΣΟΚ ομιλεί για το Σκοπιανό και το ρόλο των ΗΠΑ, αλλά οι εκπρόσωποί του και ο πρόεδρός του «ξεχνούν» πως ήταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου εκείνο που ανέθεσε την υπόθεση στο δικηγορικό γραφείο των Σάιρους Βανς, πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, και Μάθιου Νίμιτς, του Αμερικανού διαμεσολαβητή στον ΟΗΕ.

«Ξεχνούν», επίσης, ότι για ένα θέμα που θεωρούνταν «φλέγον» εκείνη την εποχή, την ανακοίνωση για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας την έκανε, το 1995 - και μάλιστα από την έπαυλη του Αντρέα Παπανδρέου - ο... Αμερικανός επιτετραμμένος και κατόπιν πρέσβης, Τόμας Μίλερ.

*

Σε ανάλογα επίπεδα «εθνικής ανεξαρτησίας» κινήθηκαν και οι διάδοχοι του ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά στη ΝΔ, ουδέποτε η Ρηγίλλης και ο Καραμανλής, σκέφτηκαν - είτε ως αντιπολίτευση, είτε ως κυβέρνηση - ότι το Σκοπιανό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί έξω από την αμερικανική «φροντίδα».

Οταν ο πρωθυπουργός γύριζε «περήφανος» από τη συνάντηση με τον Μπους και καυχόταν τον «προνομιακό» εταίρο των ΗΠΑ, είχε προηγουμένως εναποθέσει στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου τις «ελπίδες» του στο μεγάλο «σύμμαχο».

***

Τόσο οι κυβερνήσεις της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, έχοντας στο πλευρό τους στην πρώτη κρίσιμη φάση το ΣΥΝ, επέλεξαν στο Σκοπιανό μια πολιτική, που βύθισε τη χώρα στο λαϊκισμό, στον εθνικισμό και το σοβινισμό, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους ευρωατλαντικούς «εταίρους» για να εντάξουν τις σχέσεις Ελλάδας - ΠΓΔΜ στο συνολικότερο παιχνίδι του ιμπεριαλιστικού «διαίρει και βασίλευε» στα Βαλκάνια.

*

Επενδύοντας στην «ονοματολογία», χωρίς αρχές, χωρίς κανόνες και χωρίς αναφορές σε διεθνείς συνθήκες, άνοιξαν την πόρτα στους «επιδιαιτητές».

Οταν ο Γ. Παπανδρέου τάσσεται υπέρ των «βελούδινων αλλαγών συνόρων» στα Βαλκάνια, όταν η ΝΔ τάσσεται υπέρ της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, τότε, με μαθηματική ακρίβεια, το Σκοπιανό μετατρέπεται σε κομμάτι της γενικότερης «διευθέτησης» που επιθυμούν οι ΗΠΑ για τα Βαλκάνια.

*

Αντίθετα, από τη στιγμή που προέκυψε το ζήτημα (ως αποτέλεσμα της πρώτης φάσης της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, με τη σφραγίδα της ΕΕ και τη σύμφωνη γνώμη των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), ο όρος που επιβαλλόταν να προταχθεί - όπως τόνιζε το ΚΚΕ - ήταν ο γεωγραφικός προσδιορισμός του ονόματος και η αφαίρεση των όποιων αλυτρωτικών τάσεων στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις αναλώθηκαν να διατυμπανίζουν το σύνθημα: «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας» και «Η Μακεδονία είναι ελληνική».

***

Και τότε και σήμερα η «ψυχή» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής θα έπρεπε και πρέπει να είναι άλλη: Το «καμιά αλλαγή στα σύνορα».

Σε μια τόσο ταραγμένη περιοχή, όπως τα Βαλκάνια, αυτή είναι η ενδεδειγμένη πολιτική. Ολα τα υπόλοιπα, αυτόν τον άξονα πρέπει να υπηρετούν.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, και εφόσον έχεις ήδη παραδώσει την «ψυχή» σου στους Αμερικανούς, δεν μπορεί παρά και το όνομά σου, να γίνεται αναπόδραστα άθυρμα της αμερικανικής επιδιαιτησίας.