Το έργο του Κηφισού, που στοίχισε συνολικά πάνω από 100 δισ. δραχμές, είναι πολύ πιθανό να τιναχτεί στον αέρα! Σειρά κακοτεχνιών και έλλειψη συνολικής αντιπλημμυρικής προστασίας, είναι ικανά να δημιουργήσουν νέες πλημμύρες στον ποταμό, η κατασκευή του οποίου ήταν και είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα έργα για τον ελληνικό λαό. Και όλα αυτά τη στιγμή που οι μνήμες από τις πλημμύρες του 2002 είναι ακόμη νωπές για τους κατοίκους του Μοσχάτου και του Ρέντη, που βρίσκονται στις εκβολές του Κηφισού.

Ετσι, η ευρύτερη περιοχή του Μοσχάτου, του Ρέντη και του Νέου Φαλήρου κινδυνεύει άμεσα με πλημμύρα. Και αυτό γιατί μπορεί να έγινε η εκβάθυνση του Κηφισού, αλλά από το σημείο της Λαχαναγοράς και πάνω τα αντιπλημμυρικά έργα είναι ανύπαρκτα.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε στο «Ρ» η Μαρία Σουάνη, δημοτική σύμβουλος με την παράταξη «Προοδευτική Αγωνιστική Συνεργασία» στο Ρέντη. Οπως μας είπε, ο εγκιβωτισμός του Κηφισού και η μετατροπή του σε οδική αρτηρία έγινε «προκειμένου να μη χάσουν οι εταιρίες ανάδοχοι τις χρηματοδοτήσεις της ΕΕ». Και σημείωσε: «Για το έργο χρησιμοποιήθηκε μελέτη που εκπονήθηκε το 1972 χωρίς να επικαιροποιηθεί ώστε να συμπεριλάβει τη διαφορά ανάμεσα στις τότε ανάγκες παροχετευτικής ικανότητας του ποταμού και τις σημερινές, ενώ κανένα έργο εκτροπής ρεμάτων από τον Κηφισό δεν έχει προωθηθεί μέχρι σήμερα».

Οπως μας είπε η Μ. Σουάνη, η μελέτη αυτή παίρνει το ιστορικό του ποταμού της τελευταίας 50ετίας - δηλαδή πόσες φορές υπερχείλισε και πόσα κυβικά νερού απαιτούνταν για κάτι τέτοιο - όταν η ΔΕΗ, που κάνει αντίστοιχα έργα, εξετάζει το ιστορικό των 100 τελευταίων ετών για ένα μικρό ποταμό. Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε στο «Ρ» και το ΥΠΕΧΩΔΕ. Συγκεκριμένα, όπως μας είπαν, το έργο του ποταμού άρχισε τη δεκαετία του '70 και με τα τότε δεδομένα η παροχή σχεδιασμού ήταν 1.400 κυβικά νερού το δευτερόλεπτο, με περίοδο επαναφοράς τα 50 χρόνια. Δηλαδή, η πιθανότητα πλημμύρας - με τα δεδομένα του 1970 - ήταν μία φορά τα 50 χρόνια. Ομως, σήμερα, η γενικευμένη τσιμεντοποίηση σε όλο το μήκος και πλάτος της Αττικής έχει ως αποτέλεσμα να μεταφέρονται πολύ περισσότερα νερά στον ίδιο ποταμό!

«Κανείς δεν εξέτασε τους κινδύνους μιας εξαιρετικά μεγάλης σε ένταση και έκταση βροχόπτωσης», μας λέει η Μ. Σουάνη. Και συνεχίζει: «Παρόλο που μια νέα πιθανή πλημμύρα θα στοιχίσει πολλές ανθρώπινες ζωές καθώς οι γύρω περιοχές εκτός από τη λάσπη θα έχουν πιθανώς να αντιμετωπίσουν σπασμένα μπετά ή και δεύτερο ποτάμι που θα αναζητήσει την κοίτη του για τη θάλασσα μέσα από τους δρόμους της πόλης».

Οπως σημειώνουν οι αντίστοιχες υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ, στον Κηφισό καταλήγουν τα νερά από όλη την Αθήνα και αποτελεί τη βασική διέξοδο των υδάτων στη θάλασσα. Νερά από την Πάρνηθα, αλλά ακόμη και την Αττική Οδό, διοχετεύονται στον Κηφισό, με αποτέλεσμα ο ποταμός να επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο. Αν σε αυτό το πρόβλημα προσθέσουμε και το γεγονός ότι η εκτροπή του Ιλισού, όπως μας λένε από το ΥΠΕΧΩΔΕ, βρίσκεται ακόμη στη φάση της μελέτης, τότε καταλαβαίνουμε ότι τα προβλήματα γίνονται ακόμη μεγαλύτερα.

Το πρόβλημα όμως εντείνεται και με τον κακό σχεδιασμό στις αποχετεύσεις του Δήμου Ρέντη. «Σε κάθε περίπτωση», συνεχίζει η Μ. Σουάνη, «ο εργατόκοσμος του Ρέντη που ζει και εργάζεται δίπλα στην ανοιχτή εκβολή, στο ανοιχτό δέλτα του Κηφισού, κινδυνεύει από το κύμα επαναφοράς των νερών της θάλασσας, αλλά και πιο άμεσα, καθώς οι αγωγοί ομβρίων ενώνονται με τον Κηφισό στο ύψος της παλιάς κοίτης και όχι της νέας. Ετσι είναι δυνατόν να προκληθούν σοβαρές πλημμύρες στις γειτονιές του Ρέντη από τη στιγμή που η στάθμη του νερού - του ποταμού - περάσει το ύψος της παλιάς κοίτης».

Και καταλήγει: «Τα εκατοντάδες δισ. δραχμές που ξοδεύτηκαν για τη μετατροπή ενός ποταμού σε κλειστό υπόνομο, ίσως επαρκούσαν για την υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού αντιπλημμυρικής θωράκισης του λεκανοπεδίου».

Ο «Ρ», επισκέφθηκε, μαζί με τον Κώστα Τζατζάνη επικεφαλής της παράταξης «Πειραιάς - Αναγέννηση», τον Κηφισό, στο ύψος των εκβολών του, εκεί όπου συναντιούνται Δήμος Πειραιά - περιοχή Ν. Φαλήρου - με τους Δήμους Ρέντη και Μοσχάτου. Οι κακοτεχνίες είναι προφανείς διά «γυμνού οφθαλμού»: Σε ένα σημείο η κοίτη του ποταμού... κόβεται στα τρία! Συγκεκριμένα, σε εκείνο το σημείο του ποταμού, έχουν τοποθετηθεί λαμαρίνες, παράλληλα στη φορά των υδάτων. Οι λαμαρίνες αυτές θα αποτελούσαν τα καλούπια του εργολάβου για κάποια εργασία που επρόκειτο να γίνει. Η εργασία δεν έγινε. Ομως, τα καλούπια έμειναν.

«Σε περίπτωση ισχυρής βροχόπτωσης, είναι πολύ πιθανό να "παγιδευτούν" ανάμεσα στις λαμαρίνες κλαδιά δέντρων ή άλλα αντικείμενα που θα κατεβάζει το ποτάμι, με αποτέλεσμα να ανακοπεί η ροή των υδάτων και, ως φυσική κατάληξη, να πλημμυρίσουν οι γύρω περιοχές», μας εξηγεί ο Κ. Τζατζάνης.

Μάλιστα, οι κακοτεχνίες είναι τόσο προφανείς που ο εργολάβος έχει αφήσει μισοτελειωμένα τα παραπέτα! Ετσι, οι εσοχές που υπάρχουν στα πλαϊνά του ποταμού, μπορεί να εμποδίσουν την κίνηση διαφόρων αντικειμένων που θα κατεβάζει το νερό, εντείνοντας τον κίνδυνο πλημμύρας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε εκείνο το σημείο η κοίτη του ποταμού κόβεται στα τρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα λεγόμενα «μπλόκια», που θα χρησιμοποιηθούν ως παραπέτα, βρίσκονται αφημένα έξω από το ποτάμι, θυμίζοντας τις αυτοσχέδιες λαμαρίνες την περίοδο των πλημμυρών του 2002...

Λίγο πιο κάτω συναντούμε άλλο ένα χαρακτηριστικό δείγμα τις εκτέλεσης των έργων στον Κηφισό: Αυτή τη φορά, η κοίτη του ποταμού «κόβεται» στα δύο, από ένα τσιμεντένιο τοιχίο, το οποίο έχει και τις υποδοχές για κάτι που θα έπρεπε να κατασκευαστεί, αλλά έμεινε... μισοτελειωμένο.