Την πλήρη συσκότιση της κατάστασης που διαμορφώνεται για τους εργαζόμενους της χώρας από την επικείμενη ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ επιδιώκει η κυβέρνηση. Μια μέρα μετά τη Σύνοδο των υπουργών Εθνικής Οικονομίας στο Λουξεμβούργο, ο Γ.Παπαντωνίου έσπευσε μεν να πανηγυρίσει για τα κολακευτικά λόγια, που είπαν οι ομόλογοί του για την πολιτική λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των ιδιωτικοποιήσεων, απέφυγε όμως επιμελώς να κάνει και την παραμικρή αναφορά στα... συνοδευτικά της έκθεσης του ΕΚΟΦΙΝ.

Τα χειροκροτήματα που απέσπασε η ελληνική κυβέρνηση από το διευθυντήριο της οικονομικής ολιγαρχίας της ΕΕ αφορούν την πολιτική στυγνής λιτότητας που εφαρμόζεται με τα προγράμματα σύγκλισης σε βάρος των εργαζομένων και τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές (ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, κατάργηση λαϊκών καταχτήσεων, ελαστικές μορφές εργασίας, υπονόμευση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος κ.ο.κ). Αυτή όμως είναι μόνο η μία πλευρά των... εταιρικών σχέσεων κυβέρνησης-ΕΕ.

Η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος είναι ότι το ΕΚΟΦΙΝ δημοσιοποίησε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι τα μέχρι σήμερα βήματα πρέπει «βραχυπρόθεσμα» και «μακροπρόθεσμα» να εξασφαλίζουν τη... σταθερότητα που δεν μπορεί παρά να στηρίζεται σε «μισθολογικές εξελίξεις συμβατές με την παραγωγικότητα και με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που θα αποσκοπούν στην ενίσχυση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας της σύγκλισης».

Ο Γ. Παπαντωνίου επιχείρησε χτες έναν απολογισμό της πορείας που ακολούθησε η κυβέρνηση την περίοδο που αυτός είναι υπουργός Εθνικής Οικονομίας από το 1994. Αυτοδιαφημιζόμενος ότι πρόκειται για τον μακροβιότερο υπουργό Εθνικής Οικονομίας που συμμετέχει στο ΕΚΟΦΙΝ, έκανε λόγο για «δέκα μεγάλα ορόσημα». Παρά το γεγονός ότι ο προσδιορισμός τους είναι καθ' όλα αυθαίρετος, αξίζει τον κόπο -προκειμένου να παρακολουθήσει κανείς την κυβερνητική λογική- η παράθεσή τους. Σύμφωνα με τον υπουργό ορόσημα ήταν: Η απόκρουση της κερδοσκοπικής πίεσης που δέχτηκε η δραχμή το 1994. Η έγκριση του Προγράμματος Σύγκλισης τον ίδιο χρόνο. Η μείωση του πληθωρισμού σε μονοψήφιο αριθμό το καλοκαίρι του 1995. Η πρώτη μετοχοποίηση του ΟΤΕ τον Μάρτη του 1996. Ο φορομπηχτικός προϋπολογισμός του 1997, την αντιλαϊκή ουσία του οποίου η κυβέρνηση προσπάθησε να διασκέδαση με το σλόγκαν περί «εχόντων και κατεχόντων». Η ένταξη της δραχμής στο ΜΣΙ τον Μάρτη του 1998 και η υποτίμηση του εθικού νομίσματος. Η ιδιωτικοποίηση της Ιονικής τον Μάρτη του '99. Ως όγδοο ορόσημο ο υπουργός παρουσίασε τα μέτρα που ανακοινώθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβρη και τα οποία η κυβέρνηση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί για προεκλογικούς λόγους. Επόμενο ορόσημο θεωρείται ο περασμένος Νοέμβρης και η θετική εκτίμηση του ΕΚΟΦΙΝ για τα ελλείμματα της χώρας. Τέλος, το δέκατο, ήταν η προχτεσινή απόφαση για ομόφωνη εισήγηση ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, όταν αναφέρθηκε στα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων. Στέλνοντας τα μηνύματά του προς κάθε ενδιαφερόμενο και υποψήφιο μνηστήρα για τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού λαού που βρίσκονται σε διαδικασία εκποίησης, ανέλυσε το πόσο μεθοδικά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επέβαλε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων κόντρα στο ρεύμα που υπήρχε στην ελληνική κοινωνία. «Η κυβέρνηση και εγώ προσωπικά -είπε, κομπάζοντας για το έγκλημα του ξεπουλήματος- (...) προχωρήσαμε και αυτά που θεωρούνταν αιρέσεις πριν από μερικά χρόνια τώρα πλέον είναι η ορθοδοξία».

Βεβαίως, η άποψη του ξεπουλήματος δεν «περπάτησε» μόνο χάρη στην κυβερνητική επιμονή. Αποφασιστικό στήριγμα της κυβέρνησης στην προσπάθεια μεταστροφής της κοινής γνώμης και κυρίως στην κατεύθυνση της υπονόμευσης των κινητοποιήσεων, αποδείχτηκε η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης. Των καναλαρχών και των εκδοτών, δηλαδή των πλέον άμεσα ενδιαφερομένων να διεκδικήσουν ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι από το φαγοπότι που στήνεται στα πλαίσια της ασκούμενης πολιτικής. Ο Γ.Παπαντωνίου εμφανίστηκε χτες ενοχλημένος από το γεγονός ότι μερίδα του Τύπου, που κατά τ' άλλα στηρίζει την κυβερνητική πολιτική, ασκεί κριτική για τους ρυθμούς των ιδιωτικοποιήσεων και για το ότι ορισμένες συμφωνίες (Ολυμπιακή, Εμπορική Τράπεζα) μέχρι στιγμής δεν περπατάνε. Ο υπουργός έκανε λόγο για «αδικαιολόγητη αδημονία» και «κλίμα ανυπομονησίας» που «δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις». Για να δικαιολογήσει μάλιστα ακόμα καλύτερα τις κυβερνητικές επιλογές και τις διαβουλεύσεις, που έχουν στελέχη της με διάφορα επιχειρηματικά κέντρα για τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων, αναφέρθηκε σε περιπτώσεις επιχειρηματικών συνεργασιών στο εξωτερικό. Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις είπε -θέλοντας να καθησυχάσει όσους μπορεί να αμφισβητούν τις προοπτικές του ξεπουλήματος- που διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε μεγάλες επιχειρήσεις κράτησαν αρκετό χρόνο και την τελευταία στιγμή ματαιώθηκαν.

Πάντως, ο υπουργός παρέμεινε απόλυτα σταθερός: Το πρόγραμμα ξεπουλήματος 18 επιχειρήσεων και οργανισμών θα ολοκληρωθεί μέχρι το καλοκαίρι του 2001!