Περιμένουμε το αποτέλεσμα του ελέγχου της Πολεοδομίας με μεγάλο ενδιαφέρον, παρόλο που θα φανεί περίεργο, αν κατά τον έλεγχο αυτό διαπιστωθούν εκ των υστέρων οι παρανομίες που δεν πατάχτηκαν «εν τω γεννάσθαι», αν και είχαν καταγγελθεί έγκαιρα, πρώτα από τον αξέχαστο Λεων. Αυδή, («Ριζοσπάστης» 8/8/1998) και μετά από άλλους δημοτικούς συμβούλους καθώς και από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ και είχε προκαλέσει τον Π. Μανταίο να γράψει σε σχόλιο - καταγγελία, «στο Ζάππειο μια μέρα περιπατούσα, συνάντησα την Αίγλη παραπατούσα...» παραφράζοντας το σχετικό παλιό τραγούδι («Ελευθεροτυπία» 13/8/1998).

Αυτά, γιατί ήταν γνωστό, πως με το πρόσχημα του «επικινδύνως ετοιμόρροπου», είχαν αρχίσει μέσα στον Αύγουστο (!) κατεπείγουσες εργασίες αποξήλωσης του κτιρίου και εκσκαφές, σε μεγάλο βάθος, εντός και εκτός του περιγράμματός του, ερήμην της Πολεοδομίας και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας - αν και πρόκειται για αρχαιολογική περιοχή - γνωρίζοντας ότι η δημιουργία τετελεσμένων, αποτελεί σίγουρο τρόπο επιτυχίας των παρανομιών, αντί να οδηγεί στον εισαγγελέα, ως όφειλε...

Εν αναμονή λοιπόν των αποτελεσμάτων του «ελέγχου», να κάποια ερωτήματα που μπορεί να βοηθήσουν ή και να κατευθύνουν την «έρευνα» της Πολεοδομίας:

• Με ποιον αριθμό οικοδομικής άδειας έγινε η ανακατασκευή της «Αίγλης» και πότε εκδόθηκε;
• Συνηθίζεται η Πολεοδομία να βάζει τις σφραγίδες της σε Τεχνική Εκθεση που έχει τίτλο «Επέχει Θέση Οικοδομικής Αδείας» και έχει συνταχθεί από ιδιώτη;
• Πώς η Πολεοδομία δε διαπίστωσε ότι το κτίριο βρισκόταν σε κοινόχρηστο πράσινο και είχε κόκκινο περίγραμμα, που σημαίνει ότι οποιαδήποτε επέκταση απαγορευόταν «διά ροπάλου»; (που δυστυχώς δεν έπεσε)!
• Μετά την έκθεση αυτοψίας της 14/8/98 όπου διαπιστώθηκε η προς όλες τις κατευθύνσεις επέκταση του κτιρίου, γιατί δεν έγινε διακοπή και γιατί δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις, αφού εκτός των άλλων, είχε θιγεί και η πλατεία του κινηματογράφου «Αίγλη» που ήταν κηρυγμένος ως διατηρητέος, και που με την επέκταση αποδεκατίστηκε (η πλατεία); Γιατί δε διακόπηκαν οριστικά οι εργασίες ως παράνομες και μη δυνάμενες να νομιμοποιηθούν;
• Πώς επιτράπηκε πέρα από την επέκταση του κτιρίου σε βάρος του πράσινου και του σινεμά, η επιχείρηση, να καταλάβει και άλλο κοινόχρηστο πράσινο χώρο, στην απέναντι και προς τη λεωφόρο Β. Ολγας πλευρά του κήπου του Ζαππείου, να τον περιφράξει και να τον ιδιοποιηθεί;

Σε αυτό το τελευταίο, η απάντηση είναι ήδη γνωστή: Το σχετικό Διάταγμα επισκευής του κτιρίου (ΦΕΚ 778/1993) καθορίζει σαφώς τις χρήσεις του και στην παρ. 2 αναφέρει: «Απαγορεύεται η χρήση του κτιρίου ως νυχτερινού κέντρου διασκεδάσεως». Ετσι έβγαλαν το νυχτερινό κέντρο στο κοινόχρηστο πράσινο.

Εδώ πρέπει να επισημάνουμε την ευθύνη του Ιδρύματος που χειρίζεται το Ζάππειο (ΟΛΥΜΠΙΩΝ και ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΩΝ) όχι μόνο για την αδιαφορία του στη συγκεκριμένη καταπάτηση, αλλά και γιατί έχει μετατρέψει ολόκληρο το χώρο του Ζαππείου, σε εκτεταμένο χώρο στάθμευσης, με μπάρες εισόδου σε δύο θέσεις και με άγνωστα οφέλη και κριτήρια, τόσο για αυτή την επιλογή όσο και για την επιλογή αυτών που έχουν τη δυνατότητα εισόδου.

Και μια ερώτηση, που εκτός της Πολεοδομίας απευθύνεται και σε κάθε αρμόδιο:

• Πού τελικά αποχετεύεται η «Αίγλη»;

Γιατί σε σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή (αρ. πρωτ. 377/9/7/2001 και «Ριζοσπάστης» 25/7/2001) με την οποία είχαν καταγγελθεί, μεταξύ άλλων, όλα τα παραπάνω, αλλά και το γεγονός ότι η νέα «Αίγλη» «αποχετεύεται με ενδιάμεσα φρεάτια από την πλευρά της Λεωφ. Ολγας μέσα σε αγωγό όμβριων», είχε πάρει από τον τότε υπουργό Λαλιώτη, την αόριστη και καθόλου πειστική απάντηση, ότι «η παράνομη σύνδεση έχει διακοπεί»...

Ρωτάμε, γιατί είναι προφανές πως ένα πανάκριβο «στέκι», στο οποίο γίνονται δεξιώσεις γάμων και γιορτάζονται «καταξιωμένοι» πολίτες, με εκατοντάδες προσκεκλημένους, δεν αρκεί να διακόψει την παράνομη, ως εγκληματική για τη δημόσια Υγεία σύνδεση, αλλά όφειλε έστω και καθυστερημένα να συνδεθεί με τον κεντρικό αποχετευτικό αγωγό.