Επεσε στα χέρια μου η «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» της Κυριακής (2/10/05), στην οποία, περισσότερο αγανακτισμένος και λιγότερο έκπληκτος, διάβασα το άρθρο του κ. Γιώργου Στεφανάκη με τίτλο: «Οι πολιτικοί της Κατοχής». Δε με εξέπληξε το περιεχόμενο του άρθρου, ούτε η εμφάνισή του στη συγκεκριμένη εφημερίδα. Ο ρόλος της είναι γνωστός στο πανελλήνιο εδώ και δεκαετίες. Ούτε βέβαια περίμενα από τους αρθρογράφους της κάτι διαφορετικό. Αν την ψάξει κανείς θα δει κι άλλα άρθρα, εν πρώτοις άσχετα μεταξύ τους, αλλά πολύ καλά «σεταρισμένα» στην ύλη της για να αποπροσανατολίζουν τον απλό αναγνώστη.

Ετσι βλέπεις άρθρα για τους αδέκαστους δικαστές της Αθήνας, ή για την επαναδιάταξη της ύλης των Αρχαίων και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας των μαθητών του Λυκείου, που καταλήγει στη «δίκαιη» από αυτήν αφαίρεση των «εμφυλιοπολεμικών»(!) ποιημάτων των Εγγονόπουλου - Αναγνωστάκη. ΄Η για τους «Ελληνες μαχητές της Κορέας» ή για την τελειότητα της ύπαρξης και την απαξίωση της δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης κ.ά.

Ομως δεν αντέχω να μη σχολιάσω το παραπάνω άρθρο. Ο κύριος αυτός και η εφημερίδα του προσπαθούν: Να μας πείσουν πως οι διάφοροι κουίσλιγκς ήταν αναγκαίοι, πως ήταν γενναίοι που αναλάμβαναν μια τέτοια δύσκολη αποστολή, πως διασφάλισαν μια στοιχειώδη πολιτισμένη ζωή στον κατακτημένο λαό, πως διέσωσαν (ο Τσολάκογλου!) την τιμή του στρατεύματος με την υπογραφή της παράδοσης των όπλων και πως - το κυριότερο - διέσωσαν το λαό από την επερχόμενη βίαια ανατροπή του κοινωνικού καθεστώτος και την εγκαθίδρυση του αποτρόπαιου «κομμουνιστικού καθεστώτος». Και πως - βεβαίως, βεβαίως - τα Τάγματα Ασφαλείας διέσωσαν το κράτος και την υπόστασή του...

Ωστόσο, στη βιάση του, βέβαια, να φανεί πειστικός το ομολογεί: «Ο κομμουνισμός, έχοντας πλήρως στελεχώσει το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, κυριαρχούσε. Ο αστικός κόσμος» (δηλαδή οι προδότες, οι απόντες και οι κάθε λογής εκτελεστές και φονιάδες του λαού τους) «είχε δικαίωμα να αμυνθεί, να προστατεύσει τα δικά του ιδεώδη, που άλλωστε ιστορικά απεδείχθησαν ωφελιμότερα» (σ.σ. για την άρχουσα τάξη, βέβαια)...

Γι' αυτό, άλλωστε, ο λεγόμενος αστικός κόσμος (δηλαδή η άρχουσα τάξη) συνεργάστηκε με τους κατακτητές για να διασώσει την εξουσία της. Και δε νοιάστηκε για την τύχη του λαού, αντίθετα τον παρέδωσε - όσο μπόρεσε - στα νύχια του κατακτητή, τον αιματοκύλησε με τα Τάγματα Ασφαλείας και τους Γερμανοτσολιάδες τους και στο τέλος προετοίμασε και πραγματοποίησε τον Εμφύλιο, αιματοκυλώντας ξανά τον δύστυχο λαό.

Το λυπηρό είναι πως υπάρχουν ακόμη αρκετοί αναγνώστες της εφημερίδας, απλοί άνθρωποι του λαού μας, που την αγοράζουν όχι για κάτι τέτοια άρθρα, αλλά για κάτι ανάλαφρο και ανώδυνο (π.χ. τα κέρδη του ΠΡΟ-ΠΟ ή τις ημίγυμνες τενίστριες). Καλό είναι και αυτοί να αναρωτηθούν τι αγοράζουν, τι διαβάζουν και τέλος πάντων αν τέτοιου είδους «φύλλα» απηχούν και εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.

Με τιμή