«Υπό πίεση» σημαίνει: Να δουλεύουν χωρίς ωράρια, από ήλιο σε ήλιο και χωρίς απαιτήσεις. Να συμμετέχουν ενεργά στο κυνήγι του ανταγωνισμού, προς όφελος πάντα της εταιρίας και των κερδών της. Με σκυμμένο το κεφάλι και χωρίς πολλά - πολλά για δικαιώματα και αυξήσεις. Να αρκούνται στους μισθούς πείνας και στη μερική ασφάλιση. Να δέχονται την εκμετάλλευση χωρίς να αντιδρούν και να συνδικαλίζονται. Να χαμογελούν πάντα στην εργοδοσία και να κοιτούν με μισό μάτι τους συναδέλφους τους, μην τυχόν και τους πάρουν τη θέση ή αναφέρουν κάτι ενάντια στα συμφέροντα της εταιρίας, οπότε και να το διαβιβάσουν αμέσως στη διεύθυνση κ.ά.

Απέναντι όμως στη «νέα πραγματικότητα» που θέλουν να επιβάλλουν, βρίσκονται οι ταξικές δυνάμεις. Βρίσκεται ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, που αντιστέκεται στη λογική του ευρωμονόδρομου, της κατάργησης κάθε δικαιώματος, στήνει αναχώματα στον εργασιακό μεσαίωνα που προσπαθούν να επιβάλλουν το κεφάλαιο, οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί εκφραστές του. Βρίσκεται το ΠΑΜΕ, που καθημερινά παλεύει και αγωνίζεται για δουλιά και ζωή με δικαιώματα. Και ήρθε η ώρα το ποτάμι αυτό να μεγαλώσει, να φουντώσει. Να ορθώσει το ανάστημά του, διεκδικώντας μια άλλη κοινωνία χωρίς τις «μαύρες αξίες» της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, των απολύσεων, της λιτότητας, της φτώχειας και των ιδιωτικοποιήσεων.