Ενας και μοναδικός ήταν ο πραγματικός στόχος της άτυπης συνόδου κορυφής των «25» που πραγματοποιήθηκε χτες στο Λονδίνο: Να δοθεί το σύνθημα και να προετοιμαστεί το έδαφος για ένα τελειωτικό χτύπημα στις κατακτήσεις και στα δικαιώματα των λαών, δημιουργώντας συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα στην ΕΕ.

Προκειμένου να διευκολύνει την επίτευξη αυτού του στόχου ο οικοδεσπότης, Τ. Μπλερ, φρόντισε να «αφαιρέσει» από την ατζέντα της συνόδου θέματα που διχάζουν τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών, όπως η απόφαση για τον προϋπολογισμό 2007-2013 ή για το «τέλος» των αγροτικών επιδοτήσεων. Τον ίδιο στόχο υπηρετούν και οι «πρωτότυπες» διαδικασίες της άτυπης συνόδου, να μην υπάρχει δηλαδή ημερήσια διάταξη, πρακτικά, ή τελικά συμπεράσματα... Μόνο ο προεδρεύων, Τ. Μπλερ, επρόκειτο να «συνοψίσει» την ομοφωνία των «25» για «το μέλλον της παγκοσμιοποιημένης Ευρώπης».

«Ελπίζουμε να πετύχουμε μια συνολική στρατηγική συμφωνία επί της γενικής κατεύθυνσης της Ευρώπης και να χρησιμοποιήσουμε την ομοφωνία αυτή για σκληρή δουλιά που μας περιμένει τους επόμενους δύο μήνες», ήταν τα λόγια τα οποία χρησιμοποίησε ο Βρετανός πρωθυπουργός για να περιγράψει τις επιδιώξεις της βρετανικής προεδρίας, που εκφράζουν αυθεντικά τις «προσδοκίες» των μονοπωλίων για μια γενικευμένη επίθεση κατά των λαών.

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν γνωστά τα αποτελέσματα της μονοήμερης άτυπης συνόδου στο Χάμπτον Κορτ του Λονδίνου. Ωστόσο, μπορεί βάσιμα να προεξοφληθεί ότι οι 25 ηγέτες της ΕΕ δε θα είχαν κανένα πρόβλημα να συμφωνήσουν σε επίπεδο στρατηγικής και διακηρύξεων για την ολομέτωπη επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων. Πέρα από κάθε αμφιβολία, έχει αποδειχθεί ότι είναι το βασικό σημείο που τους ενώνει. Ακόμα και στις συνόδους κορυφής, όπως στην προηγούμενη που οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις δεν τους άφηναν να καταλήξουν σε σημαντικά ζητήματα, π.χ., προϋπολογισμός, οι ηγέτες της ΕΕ χωρίς καμία συζήτηση φρόντιζαν να βγάζουν προς τα έξω τη στοχοπροσήλωσή τους στην υλοποίηση των πολιτικών της Λισαβόνας.

Το ζητούμενο όμως στη χτεσινή σύνοδο κορυφής ήταν πολύ περισσότερο: Να δοθεί το πράσινο φως για έναν τυφώνα κατά των λαών. Τίποτα δε θέλουν να μείνει όρθιο, τίποτα που να θυμίζει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα του προηγούμενου αιώνα. Το επόμενο άλμα στον αντιδραστικό κατήφορο της ΕΕ έχει περιγραφεί ήδη με σαφήνεια:

-- Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, καθιέρωση ατομικών συμβάσεων

-- Παράταση του εργάσιμου βίου, συντάξεις στα 70, παραπέρα μείωση των συντάξεων, θεαματική ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης για όσους μπορούν να πληρώνουν.

-- Ενίσχυση των αντιλαϊκών έμμεσων φόρων με φοροαπαλλαγή ταυτόχρονα του μεγάλου κεφαλαίου.

-- «Κατάργηση» των κοινωνικών δαπανών και χαριστική βολή στο κράτος πρόνοιας.

-- Κατάργηση των αγροτικών επιδοτήσεων.

-- Απελευθέρωση της αγοράς των υπηρεσιών και εφαρμογή της οδηγίας Μπολκεστάιν.

Αυτοί είναι οι άμεσοι στόχοι των μεταρρυθμίσεων που προωθούνται και αποτελούν εξάλλου και την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη σύνοδο.

Και τίποτα άλλο να μη γνώριζε κανείς για την επιχειρούμενη νέα φάση κατεδάφισης των δικαιωμάτων των λαών, η πρόταση του Μπλερ και της Κομισιόν για τη δημιουργία ενός «ταμείου παγκοσμιοποίησης», που θα αναλαμβάνει την «ανακούφιση» των θυμάτων του ακήρυχτου πολέμου κατά των λαών, αρκεί για να προκαλέσει συναγερμό.

Ανατριχίλα προκαλούν τα λόγια του προέδρου της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ζητά να αλλάξει η αντίληψη που έχουμε για την εργασία και τον άνθρωπο(!), προφανώς για να ταιριάζει καλύτερα στη νέα εποχή της βαρβαρότητας: «Η ουσία είναι ότι δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε εάν οι άνθρωποι δεν αποκτήσουν νέα αντίληψη περί εργασίας και τα κοινωνικά μας συστήματα δεν αποκτήσουν μια νέα αντίληψη περί ανθρώπου...». Αν δεν ακουστεί το «αέρα» της αντίστασης των λαών, μπαίνουμε σε μια νέα φασιστική «κατοχή» των μονοπωλίων...