Με πάθος στις σκέψεις και τη δράση μας | ΠΑΜΕ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

ΠΑΜΕ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

Με πάθος στις σκέψεις και τη δράση μας

Σκέψεις και συζητήσεις στους χώρους δουλιάς, στις ουρές των ανέργων. Σκέψεις και συζητήσεις πίνοντας και μετρώντας τα λεφτά για έναν καφέ, για ένα κρασί, για το σινεμά. Σκέψεις και συζητήσεις στο αυτοκίνητο αφού πληρωθούν τα διόδια, στους σταθμούς των τρένων, των λεωφορείων, των πλοίων αφού βγουν τα εισιτήρια... σκέψεις και συζητήσεις σε όλα τα μέρη όπου κυκλοφορούν οι νέοι εργάτες. Στο μυαλό και στο στόμα μας οι λέξεις γίνονται προτάσεις γεμάτες απορία και αγωνία για το αύριο.

Πώς να συνηθίσουμε σε αυτήν την αντεργατική λαίλαπα;!

Πώς να ζήσουμε χωρίς δικαιώματα;!

Πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά που θα γεννηθούν;!

Η απάντηση που κυκλοφορεί στα πέριξ από τους κοστουμάτους είναι ότι πρέπει ο καθένας μας να κοιτάξει την πάρτη του και όλοι μαζί να λιώσουμε για τον ανταγωνισμό του κεφαλαίου και την αύξηση της παραγωγικότητας. Μην και πέσουν έξω τα κέρδη των πολυεθνικών.

Μα ποιανού αξίες είναι αυτές;! Σαφώς όχι της εργατικής τάξης, αλλά των αντιπάλων της, αυτών που θέλουν να διαιωνίσουν το σύστημα της εκμετάλλευσης. Και πώς είναι δυνατόν ο εργάτης να κοιτάξει τον εαυτό του; Ο πατέρας και η μάνα που κοντεύουν στη σύνταξη δεν επιτρέπεται να πουν ότι εμένα δε με πιάνει η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, γιατί αυτό «πιάνει» τα παιδιά τους! Ο σύζυγος δεν μπορεί να πει δε με αφορά η διευθέτηση του ωραρίου, γιατί μπορεί να αφορά τη γυναίκα του. Αυτός που δουλεύει δεν μπορεί να μην του καίγεται καρφί για τις απολύσεις, για την ανεργία, γιατί οι φίλοι του είναι πολύ πιθανό να είναι άνεργοι.

Και η κουβέντα πάει παραπέρα... το γεγονός ότι είναι δύσκολο τα πράγματα να αλλάξουν δε σημαίνει πως δε θα αλλάξουν και πολύ περισσότερο ότι εμείς θα κάτσουμε σπίτι κλαίγοντας τη μοίρα μας και κάνοντας εκλογικεύσεις και συμβιβασμούς με τη βαρβαρότητα. Ποιοι είναι αυτοί που προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με την ηττοπάθεια και το βούρδουλα της συναίνεσης; Που μας παρουσιάζουν τους στόχους του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών ως μοναδικούς και απαραίτητους για τη ζωή μας στόχους;

Εάν η εργατική τάξη και οι λαοί έλεγαν μέσα στην ιστορία ότι τίποτα δεν αλλάζει και υποκλίνονταν στους εκμεταλλευτές και στους κατακτητές τους, τότε θα ήμασταν πιο πίσω και απ' το τέρμα. Αλλά η κοινωνία κινείται! Και για το πού θα πάει είναι δική μας υπόθεση. Των εργαζομένων.

Στις 12 Νοέμβρη, λοιπόν, δε θα κάνουμε απλά μια βόλτα στην Αθήνα! Θα φωνάξουμε ένα ΟΧΙ στην επίθεση του κεφαλαίου και στην αντιλαϊκή πολιτική. Θα φωνάξουμε ένα ΝΑΙ στα αιτήματα και στις θέσεις του ΠΑΜΕ που αποτελούν τους δικούς μας σύγχρονους στόχους ζωής. Και αυτή η φωνή, η φωνή μας δε θα έρχεται από πολύ μακριά, αλλά από τους εργατικούς αγώνες που κάναμε μόλις χτες στους κλάδους, από τους λαϊκούς αγώνες στη χώρα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Και αυτή η φωνή πρέπει να φτάσει πιο δυνατή στους αγώνες που θα συνεχιστούν την αμέσως επόμενη ημέρα.

Το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο στις 12 του Νοέμβρη είναι μια ακόμη αναμέτρηση των νέων εργατών με το κεφάλαιο. Δεν είναι μια συνήθεια και μια υπόθεση «αυτών που τρέχουν». Δεν είναι απλά μια απόφαση των ταξικών σωματείων και των φορέων του λαϊκού και του νεολαιίστικου κινήματος. Είναι μια ακόμη πράξη που σηματοδοτεί την απόφασή μας να μείνουμε όρθιοι και να παλέψουμε. Για τη ζωή μας. Για το μέλλον μας.

Στις 12 Νοέμβρη η καρδιά του καθενός μας θα χτυπά με οργή ενάντια στους λίγους που κλέβουν τον πλούτο και με ελπίδα για το μέλλον αυτών που παράγουν τον πλούτο. Και αυτό το συλλογικό πανελλαδικό χτυποκάρδι θα πρέπει με τη μαζικότητα και τον παλμό του να γράψει τη δική του περήφανη ιστορία στους αγώνες της εργατιάς.

Νέοι και νέες εργάτες και εργάτριες έχουμε ένα ακόμη ραντεβού στο δρόμο της ταξικής πάλης και της εργατικής αντεπίθεσης. Στις 12 του Νοέμβρη δίνουμε περισσότερο φως ελπίδας και χρώμα πάθους στις σκέψεις, στα λόγια και τις πράξεις μας.

Βάσω ΜΟΥΚΑΝΟΥ
Επικεφαλής της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ