*

Από κει και πέρα, και με βάση τα όσα έχουν ήδη γραφτεί στον Τύπο για το πόνημα του κ. Σημίτη, μια πρώτη παρατήρηση αφορά στον τίτλο του βιβλίου του. Ισως δε θα έπρεπε να τιτλοφορείται όπως τιτλοφορείται, αλλά έτσι: «Για όλα φταίνε οι άλλοι»...

*

Και συγκεκριμένα:

• Για τα Ιμια φταίνε οι Ενοπλες Δυνάμεις (αλλά μετά ο κ. Σημίτης έστειλε στο Αμυνας τον Ακη και τον Παπαντωνίου και τις ...τακτοποίησε τις Ενοπλες Δυνάμεις). Ο Σημίτης, που πριν τη νύχτα των Ιμίων επί μια βδομάδα έκανε «πολιτική» για εσωτερική κατανάλωση μέσω των τηλεοπτικών καμερών που είχαν στρατοπεδεύσει στο ναύσταθμο της Σαλαμίνας και που, μετά τα Ιμια, «ευχαριστούσε» τις ΗΠΑ και υπέγραφε ό,τι ήθελαν οι ΗΠΑ (συμφωνία Μαδρίτης), δε φταίει σε τίποτα...
• Για τον Οτσαλάν φταίνε οι υπερπατριώτες. Αλλά για το γεγονός ότι σχεδόν σύσσωμη η κοινοβουλευτική του ομάδα καλούσε (μόλις δυο μήνες πριν ο Οτσαλάν παραδοθεί στους Τούρκους) τον Κούρδο ηγέτη να έρθει στην Ελλάδα, ότι ο υπουργός του των Εξωτερικών ασκούσε τις ώρες της κρίσης την πατριωτική πολιτική του «Σάββα παιδί μου, πέτα τον έξω» και ότι τελικά το κράτος του κυρίου Σημίτη άκουγε εκείνες τις μέρες στο όνομα «δεσποινίς Κατεχάκη», δεν ήξερε τίποτα ο κ. Σημίτης. Επομένως, δε φταίει για τίποτα ο άνθρωπος...
• Για το Χρηματιστήριο φταίνε οι άφρονες που έπαιξαν τα λεφτά τους. Για το ότι η κυβέρνηση του κ. Σημίτη έβγαζε μέχρι και προεκλογικές αφίσες προπαγάνδισης του Χρηματιστηρίου, ότι οι υπουργοί του έταζαν «παράδες με ουρά» στα κατοπινά θύματα, ο κ. Σημίτης σήμερα ένα μόνο έχει να πει. Οτι ...«λυπάται»!

*

Ο κ. Σημίτης ήταν πράγματι ο «ηγέτης» του πολιτικού προσωπικού της τάξης του για μια συγκεκριμένη περίοδο. Το ότι κάποιος τόσο «λίγος» έφτασε να είναι «ηγέτης», από ένα σημείο και μετά παύει να είναι στοιχείο που αφορά μόνο το πρόσωπο Σημίτης. Αφορά και υποδηλώνει, τελικά, το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η τάξη που έχει υπό τον ζυγό της τον ελληνικό λαό και είχε «ηγέτη» τον κ. Σημίτη.