Στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας, ο αθλητισμός μαραζώνει και τα παιδιά στοιβάζονται στους λιγοστούς χώρους

Ο «Ρ» ξεκινά από σήμερα έρευνα στις γειτονιές τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες πόλεις της χώρας με σκοπό να αναδείξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι που θέλουν να αθληθούν αλλά δεν μπορούν...

Γήπεδο το γήπεδο, γειτονιά τη γειτονιά, ο «Ρ» θα παρουσιάσει τι κρύβουν επιμελώς οι αρμόδιοι πίσω από τη βιτρίνα των μεγάλων ποδοσφαιρικών εταιριών και των όποιων επιτυχιών που σημειώνονται σε ομαδικό ή ατομικό επίπεδο.

Από την άλλη, την ίδια ώρα, χαρίζονται δισεκατομμύρια στις ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες ή με χρήματα του ελληνικού λαού πληρώνονται τα «σπασμένα» από την κακοδιαχείριση παραγόντων που πέρασαν από αθλητικές ομάδες.

Οι νέοι αναζητούν χώρους να αθληθούν. Ομως, αυτό γίνεται μόνο όταν το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες. «Οταν βρέχει δε γίνονται ούτε αγώνες, ούτε προπονήσεις στα τμήματα μπάσκετ», μας λένε υπεύθυνοι του Λαρισαϊκού

Παράλληλα οι ελεύθεροι χώροι στην Αθήνα, όπου θα μπορούσαν να γίνουν κλειστά γήπεδα, είναι ελάχιστοι, κι όταν όμως παρουσιάζεται μια ευκαιρία για δημιουργία γηπέδου, οι... προτεραιότητες είναι άλλες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω αποτελεί η συζήτηση του «Ρ» με τον Τάσο Δρόσο, μέλος του ΔΣ του αθλητικού Γυμναστικού Συλλόγου «Λαρισαϊκός», που εδρεύει στην πλατεία Βάθης.

«Ζητούσαμε ο πρώην θερινός κινηματογράφος "Αλκαζάρ" (στο σταθμό Λαρίσης), τον οποίο αγόρασε πριν μερικά χρόνια ο Δήμος, να γίνει κλειστό γήπεδο. Τελικά, επί δημαρχίας Αβραμόπουλου αποφασίστηκε να γίνει πάρκινγκ και σήμερα το χρησιμοποιεί η Τροχαία για τα οχήματά της», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τ. Δρόσος.

Συνεχίζοντας, εξιστορεί την τραγική κατάσταση στην οποία είναι πλέον ο σύλλογος, τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και από την έλλειψη χώρου. «Ο σύλλογός μας έχει μια ομάδα ποδοσφαίρου αντρών, ομάδα μπάσκετ ανδρών και ακαδημία παιδικό - εφηβικό. Η επιχορήγηση που "δικαιούμαστε" είναι 1.000 - 1.200 ευρώ το χρόνο! Γήπεδο ποδοσφαίρου δεν έχουμε. Προπονούμαστε όπου βρούμε. Τα παιδικά και εφηβικά τμήματα μπάσκετ κάνουν προπονήσεις σε ανοιχτά γήπεδα, όπου έχουν τοποθετηθεί απλά 4 μπασκέτες και αυτό είναι όλο... Οποτε βρέχει αναβάλλονται και οι προπονήσεις και οι αγώνες. Τα παιδιά απογοητεύονται έτσι. Σταματούν τον αθλητισμό»...

Σε υποβαθμισμένες φτωχογειτονιές της Αθήνας, ο μαζικός αθλητισμός θα μπορούσε να λειτουργήσει καταλυτικά, ώστε τα παιδιά και οι νέοι να απασχολούνται δημιουργικά, και να μην οδηγούνται στην απραξία ή σε άλλα επικίνδυνα γι' αυτούς μονοπάτια. Αντί γι' αυτό όμως, οι επιλογές της πολιτείας καταδικάζουν κάθε προσπάθεια για άνθηση και εξάπλωση του αθλητισμού στη γειτονιά.

(Συνεχίζεται)