Με έντονο τρόπο εκδηλώνονται το τελευταίο διάστημα τα αδιέξοδα της πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού στον τομέα της ψυχικής υγείας και της λεγόμενης ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, καθώς λήγουν και τα συγχρηματοδούμενα από την Ευρωπαϊκή Ενωση προγράμματα αποασυλοποίησης και τίθεται επιτακτικά πλέον επί τάπητος το ζήτημα των χρηματοδοτήσεων των υπαρχόντων δομών.

Οι ιδιώτες και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), που ανέλαβαν τη λειτουργία της συντριπτικής πλειοψηφίας των δομών αποασυλοποίησης - ακολουθώντας το κυβερνητικό προσκλητήριο εμπορευματοποίησης της ψυχικής υγείας και απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων - γκρινιάζουν τώρα και πιέζουν την κυβέρνηση για επιπλέον χρηματοδοτήσεις. Απ' την άλλη η κυβέρνηση επιμένει στο κλείσιμο των ψυχιατρείων και των όποιων δημοσίων δομών, ενώ ταυτόχρονα κλείνει τη στρόφιγγα της κρατικής χρηματοδότησης και ετοιμάζει νομοσχέδιο που προβλέπει εμβάθυνση της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και την παραπέρα μετάθεση της ευθύνης της φροντίδας των ψυχικά πασχόντων στις οικογένειες.

Στις αρχές της βδομάδας συνεδρίασε το Δίκτυο Φορέων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης «Αργός», το οποίο δημιούργησαν 32 φορείς (ΜΚΟ ή Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου) από συνολικά 146 δομές αποασυλοποίησης (ξενώνες, οικοτροφεία και προστατευμένα διαμερίσματα). Οι εκπρόσωποί τους ανέφεραν ότι οι καθυστερήσεις στη ροή των επιχορηγήσεων για τα προγράμματα έχουν ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να είναι απλήρωτοι για μήνες και οι δομές να υπολειτουργούν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη νοσηλεία των ψυχικά πασχόντων. Μάλιστα, όπως είπε ο πρόεδρος του δικτύου, «αρκετές μονάδες κινδυνεύουν να κλείσουν».

Εν μέσω αυτών των αδιεξόδων, που η ίδια η πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού δημιούργησαν, το υπουργείο Υγείας επεξεργάζεται νομοσχέδιο που θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2005 και κινείται σε δυο κατευθύνσεις: Τη μείωση των δαπανών για τη φροντίδα των ψυχικά πασχόντων, αφού σήμερα κάθε ασθενής - ένοικος των δομών κοστίζει (!) 3.000-3.400 ευρώ το μήνα. Αλλά και στην παροχή κινήτρων στους εθελοντές και τις οικογένειες των ψυχικά πασχόντων, προκειμένου να πάρουν απ' τα ψυχιατρεία τους ασθενείς, αλλά και την «αξιοποίηση» των εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων των ψυχικά πασχόντων!

Αποδεικνύεται, δηλαδή με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο, ότι η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της ψυχικής υγείας, που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, έχει ως πρώτα θύματα τους ίδιους τους ψυχικά πάσχοντες και τις οικογένειές τους, που υποτίθεται ότι ευεργετεί...