Ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός στην πόλη του Κορυδαλλού βρίσκεται στην εξορία. Οι ελεύθεροι χώροι είναι υπό εξαφάνιση και όσοι έχουν απομείνει - πρόκειται για το χώρο των Λατομείων - διεκδικούνται από τους ιδιώτες και το μεγάλο κεφάλαιο της περιοχής. Ο λαϊκός πολιτισμός είναι υπό εξαφάνιση. Οι φυλακές όχι μόνο δε φεύγουν από την πόλη - όπως είναι το πάγιο αίτημα των εργαζομένων και των κατοίκων - αλλά συνεχώς δημιουργούνται νέα σωφρονιστικά τμήματα σε αυτές.

Ο «Ρ», συνεχίζοντας την έρευνα στην πόλη του Κορυδαλλού, μιλά με τον Αποστόλη Συρίγο, επικεφαλής της «Δημοκρατικής Ενότητας Κορυδαλλού».

- Ποια κατάσταση επικρατεί, αναφορικά με το μαζικό λαϊκό αθλητισμό στο δήμο σας; Εχετε Αθλητικό Οργανισμό;

- Ο Αθλητικός Οργανισμός έγινε επί δικής μας Δημαρχίας. Ξεκινήσαμε με αθλητικές δραστηριότητες στα σχολεία. Σήμερα οι αθλητικές δραστηριότητες του οργανισμού βρίσκονται σε ύφεση. Η σημερινή Δημοτική Αρχή θέλει να ιδιωτικοποιήσει τον αθλητισμό, επομένως αφήνουν τον Αθλητικό Οργανισμό να μαραζώσει...

- Ο δήμος χρηματοδοτεί τα ερασιτεχνικά σωματεία;

- Δίνει μια βοήθεια της τάξεως των 2 εκατ. δρχ. το χρόνο.

- Δηλαδή, αφαιρεί αυτά τα χρήματα από το λαϊκό αθλητισμό, που είναι υποχρέωση του δήμου, και τα δίνει στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, που είναι υποχρέωση της πολιτείας;

- Ετσι είναι. Στο σημείο αυτό αξίζει να σου πω ότι ακόμα κι αυτή η ενίσχυση δε δίνεται με βάση τη δραστηριότητα του σωματείου, αλλά πόσο φιλική είναι η σχέση με το δήμο. Στην ουσία βέβαια, αυτά τα 2 εκατ. δε λύνουν κανένα πρόβλημα στα σωματεία. Ο αθλητισμός στο δήμο μας θα μπορούσε να προχωρήσει καλύτερα μόνο αν ο δήμος δημιουργούσε υλικοτεχνική υποδομή. Στον τομέα όμως αυτό, η σημερινή Δημοτική Αρχή δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα.

Αντίστοιχη, όμως, πολιτική ακολουθεί η διοίκηση του δήμου και στο ζήτημα των ελεύθερων χώρων. Οπως λέει ο Απ. Συρίγος, «υπάρχουν ελεύθεροι χώροι, οι οποίοι όμως με την αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής χάνονται ή κινδυνεύουν να χαθούν, γιατί συνεχώς ανεβαίνει η αξία τους σε τέτοιο βαθμό που σήμερα να είναι σχεδόν αδύνατη η απαλλοτρίωσή τους».

- Ποιοι είναι οι χώροι αυτοί;

- Πρώτα απ' όλα, ο χώρος των παλιών λατομείων, έκτασης περίπου 300 στρεμμάτων. Καταλαβαίνεις λοιπόν, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Ομως, με τη σημερινή πολιτική του δήμου, ο χώρος αυτός κινδυνεύει να χαθεί - αν δεν έχει ήδη χαθεί - γιατί οι τιμές γης ανεβαίνουν αλματωδώς σε τέτοιο σημείο που να μην μπορεί το κράτος ή ο δήμος να πληρώσει για την απαλλοτρίωση.

- Σε ποιον ανήκουν οι χώροι αυτοί;

- Σε ιδιώτες. Η περιοχή είναι εκτός σχεδίου και επειδή δεν έχει γίνει καμιά δέσμευση από το Δημοτικό Συμβούλιο, χρησιμοποιείται όπως όλες οι εκτός σχεδίου εκτάσεις. Ακόμη και σήμερα λειτουργούν μια σειρά από οχλούσες επιχειρήσεις: Αποθηκευτικοί χώροι, παράνομα λατομεία κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες δημιουργούν κλίμα άρνησης των ιδιοκτητών για παραχώρηση στο κράτος.

Πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες ακολουθήθηκε μια ανέντιμη πολιτική από την πολιτεία και το δήμο, η οποία χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα: Οτι δήθεν ο δήμος και η ΓΓΑ θα απαλλοτριώσουν ένα κομμάτι εκτάσεως 114 στρεμμάτων, με πρόσοψη τη Λεωφόρο Ποταμού, δηλαδή τη μισή περίπου έκταση των λατομείων. Αυτό είναι παλιανθρωπιά, γιατί για να απαλλοτριωθούν αυτά τα στρέμματα χρειάζονται περίπου 6 δισ. δρχ. και βέβαια αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν. Λέγεται ότι η ΓΓΑ και ο δήμος έχουν βάλει σε σχετικό κωδικό για την αγορά του χώρου 1,5 δισ. και ότι έχει γίνει μεταγραφή στο Υποθηκοφυλακείο. Ψέματα. Γιατί μια απαλλοτρίωση οριστικοποιείται από τη στιγμή που κατατεθούν τα χρήματα, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει.

- Ομως, μέσα στα 114 στρέμματα έχει χτιστεί ένας υποσταθμός της ΔΕΗ...

- Αυτό είναι άλλη μια αμαρτωλή ιστορία του δήμου. Με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, απαλλοτριώθηκε μέρος του χώρου με τις ευλογίες του δήμου. Η εγκατάσταση είναι παράνομη, για το λόγο αυτό έγιναν μεγάλες κινητοποιήσεις των κατοίκων, σήμερα βρισκόμαστε στα δικαστήρια.

- Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στον Ανω Κορυδαλλό. Μπροστά μας έχουμε τα λατομεία και στο βάθος το όρος Αιγάλεω. Οι δημότες όταν θέλουν να κάνουν μια βόλτα με τα παιδιά τους πού πηγαίνουν;

- Στο δήμο μας δεν υπάρχει τίποτα. Οι δημότες πάνε στη Νίκαια στον Κοκκινόβραχο ή στο Χαϊδάρι. Το πράσινο στο δήμο μας είναι ανύπαρκτο. Το μόνο πράσινο είναι τα δέντρα του 3ου νεκροταφείου. Το όρος Αιγάλεω μας υπόσχονταν χρόνια ότι θα το αναδασώσουν. Αντί όμως για δέντρα, μας φύτεψαν όλες τις κεραίες των καναλιών. Για τη δεντροφύτευση, όποτε έχουμε εκλογές, προαναγγέλλεται με πινακίδες και προϋπολογισμό, μετά το ξεχνάμε. Εμείς, το μόνο που βλέπουμε είναι ότι όλο το βουνό από την πλευρά του Κορυδαλλού έχει οικοπεδοποιηθεί και κτίζεται μέχρι την κορυφή...

- Βλέπω, όμως, ότι έχουν μπαζώσει και τα ρέματα και έχουν χτίσει...

- Καμία προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος και των κατοίκων.

- Με τον Πολιτισμό στην πόλη, τι γίνεται;

- Υπάρχει ένα μικρό θέατρο, το «Θ. Βέγγος», στο χώρο των 88 στρεμμάτων κι αυτό έγινε επί δικής μας δημαρχίας, τότε που φτιάξαμε και τα σχολεία στην περιοχή. Επίσης, τότε έγινε και μια κλειστή αίθουσα που χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις. Πρέπει να πω ότι ο δήμος δεν έχει ιδιόκτητα κτίρια, δεν έχει ούτε δημαρχείο. Ετσι, λοιπόν, μια σειρά από δραστηριότητες εξυπηρετούνται σε νοικιασμένα κτίρια. Τα ιδιόκτητα κτίρια που έχει είναι: Ο χώρος του Πνευματικού Κέντρου που έγινε επί δημαρχίας Μαλαγαρδή και ένα Πολύκεντρο μέσα στο οποίο τα παιδιά κάνουν χορό, ζωγραφική κλπ.

Με δυο λόγια, η κτιριακή υποδομή αυτή που υπάρχει έγινε επί Μαλαγαρδή. Εκτοτε δεν έγινε τίποτε άλλο. Και κάτι ακόμα: Το 1981 δημιουργήσαμε μαζί με άλλους συνδημότες μια κινηματογραφική λέσχη. Τότε έγινε το «Σινέ Παράδεισος» με πολύ κόσμο και μεγάλη δραστηριότητα. Σήμερα δεν υπάρχει. Λέω υπεύθυνα ότι η σημερινή δημοτική αρχή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της μαζικής αθλητικής πολιτιστικής δραστηριότητας.

- Αφήσαμε τελευταίο το ζήτημα της απομάκρυνσης των φυλακών. Ζήτημα πολύ σοβαρό, για την ανάπτυξη της πόλης. Τι συμβαίνει;

- Πράγματι, είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Κορυδαλλός. Η απομάκρυνση των φυλακών έχει εντοπιστεί σαν το κυριότερο πρόβλημα της πόλης μας από τα χρόνια της διοίκησης του δήμου από τη «Δημοκρατική Ενότητα». Ηδη, με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του 1985-'87, αναφέρεται ρητά ότι η απομάκρυνση των φυλακών θα λύσει το πρόβλημα των χώρων για κοινόχρηστες και κοινωφελείς εγκαταστάσεις.

- Για πόσα στρέμματα μιλάμε;

- Είναι περίπου 200 στρέμματα. Δυστυχώς, αυτή η υπόθεση έχει βαλτώσει. Σήμερα είναι πιο δύσκολο να φύγουν οι φυλακές από ό,τι ήταν πριν 15 χρόνια. Αντί να έχουμε απομάκρυνση, προσθέτουν και νέα τμήματα με τη δημιουργία σωφρονιστικών καταστημάτων, τα οποία υποτίθεται ότι θα φτιάχνονταν σε όλη την Ελλάδα. Οι φυλακές κατασκευάστηκαν για 600 κρατουμένους και σήμερα στοιβάζονται πάνω από 2.500. Αν θέλουμε να επιβιώσει αυτή η πόλη, οι φυλακές πρέπει να απομακρυνθούν.

- Η Νομαρχία σαν ανώτερη αρχή ενδιαφέρθηκε για τα προβλήματα της πόλης;

- Οχι, γιατί έχουν μια άλλη αντίληψη για το πώς αναπτύσσονται οι πόλεις: Τα πάντα στον ιδιωτικό τομέα. Οπως, μάλιστα, γίνεται τώρα το νομοθετικό πλαίσιο, να έχουμε δήμους και ιδιώτες μαζί, το αποτέλεσμα θα είναι, π.χ. τα 114 στρέμ. να δοθούν σε κάποιον μεγαλοπαράγοντα για εκμετάλλευση. Και, βέβαια, θα πληρώνουμε όλοι για όλα. Βαδίζουμε ολοταχώς για πλήρη ιδιωτικοποίηση της ζωής μας. Εμείς θα κάνουμε τον αγώνα μας. Σημασία έχει οι δημότες να αντιληφθούν τι ακριβώς μαγειρεύεται από την πολιτεία και την ΤΑ πίσω από την πλάτη τους.

Το επόμενο Σάββατο: Η έρευνα συνεχίζεται με τα προβλήματα στο Ρέντη