Το τρομοκρατικό έργο που παίζεται με τον τίτλο «17 Ν» στην Ελλάδα από το 1975 μέχρι σήμερα, όλοι το βλέπουν, όλοι το ξέρουν και καθώς η... παράσταση είναι ατέλειωτη ο καθένας βάζει τα κίνητρα και τις ερμηνείες που τον βολεύουν. Η τρομοπαγίδα εξελίσσεται σε πολιτική ποντικοπαγίδα. Μόνο που σ' αυτό το έργο οι θεατές, όλοι δηλαδή, αρμόδιοι και μη, πληρώνουμε ως λαός και τα έξοδα παραγωγής και το εισιτήριο. Κι αυτή η παράσταση είναι τόσο κακή και τόσο παραπλανητική όσο η μετατροπή του φόνου σε πολιτική φάρσα. Κι η χώρα μας έχει παράδοση στις φάρσες. Δυστυχώς.

Ο άτυχος Βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος ήταν εύκολος στόχος. Οχι γιατί δε φυλαγόταν αλλά γιατί προσφερόταν. Κι άντε να το εξηγήσεις αυτό στους οικείους του, που βυθίστηκαν στην οδύνη και την έκπληξη έχοντας την πεποίθηση πως οι σύγχρονοι αξιωματικοί και στρατιωτικοί δεν κινδυνεύουν να σκοτωθούν ούτε καν στα πεδία των μαχών, αφού ο εκσυγχρονισμός της ειρήνης των νεοαποικιοκρατών και των ιμπεριαλιστών βλέπει ευκολότερα τους αμάχους ως θύματα των πολέμων όπου Γης.

Αυτή είναι η παγίδα. Η χολιγουντιανή τρομοκρατία. Χτυπάει και συγγράφει έτσι που η κοινή γνώμη, οι πολίτες να μην αγανακτούν, να μην τους αφορά. Χτυπάει όμως τότε και έτσι ώστε η κυβέρνηση να τρομοκρατείται επαρκώς, να υφίσταται τεράστιες διεθνείς πιέσεις, τώρα και αμιγώς ευρωπαϊκές ως χώρα ΟΝΕ, οπότε να μπορεί να διατυμπανίζει εύκολα προς το λαό ότι νομιμοποιείται να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που της ζητούν φίλοι, σύμμαχοι, εταίροι και επενδυτές της δήθεν Δύσης, εναντίον όλων ημών ώστε να καθαρίσει από το άγος τη χώρα.

Ετσι απλά η παράσταση είχε έναν ακούσιο πρωταγωνιστή, σοφά επιλεγμένο από τον σεναριογράφο, που άλλωστε έδωσε στη δημοσιότητα πληθώρα προειδοποιήσεων που εκτείνονται από το DNA ως το Πακιστάν και την εξομολόγηση του πρώην γάτου της CIA στο «Ποντίκι» το δικό μας.

Ομως, ότι βολεύονται από την πλοκή και βολεύουν και την κυβέρνηση να υποχωρήσει βολικά στις απαιτήσεις τους, διατεινόμενη το ακριβώς αντίθετο, ώστε τελικά να βολευτούν όλοι, μπορώ να το πω για να εξηγήσω και γιατί ο δύστυχος Αγγλος πέρασε απ' τη μια στιγμή στην άλλη στους «αναλώσιμους» ήρωες της χώρας του και των συμμάχων της.

Ολα τ' άλλα τα σκληρά και περήφανα των κυβερνητικών δηλώσεων του τύπου «μόνοι μας θα λύσουμε το απολύτως δικό μας πρόβλημα με τη "17 Ν", που ακουμπάμε αλλά δεν αγγίζουμε», είναι περιττά και κυρίως μικροπολιτικά.

Οταν τα γιγάντια γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα επιλέγουν το χρόνο, τη συγκυρία και τα όπλα της αρεσκείας τους, οι τρομοκράτες γίνονται νονοί και όλοι όσοι σκέφτονται στοιχειωδώς πολιτικά, ύποπτοι. «Νόμιμη καταστολή» και «σύγχρονη αντιτρομοκρατική δημοκρατική εξουσία» είναι το έργο που θα παιχτεί αμέσως μετά. Και τότε οι τρομοκράτες θα πάνε σπίτι τους.