ΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ οι λεγόμενες Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας (ΔΕΚΟ) στο προσκήνιο. Λεγόμενες, γιατί ποτέ δεν ήταν, ουσιαστικά και πραγματικά, δημόσιες. Ούτε κοινής ωφέλειας. Ακόμη και όταν το καπιταλιστικό κράτος τις είχε καθ' ολοκληρία στην ιδιοκτησία του, τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας εξυπηρετούσαν, πρώτα και κύρια.

Τώρα, το καπιταλιστικό κράτος αλλάζει τον τρόπο εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου και προχωρά στην άμεση και ολοκληρωτική παραχώρηση των δήθεν ΔΕΚΟ στην ασύδοτη εκμετάλλευση του δεύτερου. Και, ταυτόχρονα, τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, τόσο για τους εργαζόμενους των επιχειρήσεων αυτών, όσο και για τα λαϊκά στρώματα, γενικότερα.

Η όλη υπόθεση, βέβαια, δεν ξεκίνησε τώρα. Οπως όλοι γνωρίζουν, έχει την αφετηρία της στη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η νυν κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει και κλιμακώνει παραπέρα την ίδια ακριβώς πολιτική.

Κι όπως όλοι θ' ακούσουν ή θα διαβάσουν τις μέρες αυτές οι νυν κυβερνώντες χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα, που χρησιμοποιούσε το ΠΑΣΟΚ, όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση.

Προνομιούχους τους ανεβάζουν, προνομιούχους τους κατεβάζουν τους εργαζόμενους στις λεγόμενες ΔΕΚΟ. Και δηλώνουν τη θέλησή τους, να αποκαταστήσουν την ...ισότητα και τη ...δικαιοσύνη, φέρνοντάς τους όλους στο επίπεδο των εργαζομένων στο ιδιωτικό τομέα.

Ούτε καν περνά από το μυαλό τους ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος εξίσωσης. Δηλαδή, να αποκτήσουν και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, τα όποια και όσα περισσότερα έχουν οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ.

Το τελευταίο, όπως και πολλά άλλα, δε συμβιβάζονται με την «ελεύθερη αγορά», την ανταγωνιστικότητα και τις υπόλοιπες καπιταλιστικές διαρθρωτικές αλλαγές, που προωθεί η ευρωένωση και εφαρμόζουν οι προηγούμενοι, «πράσινοι» και «γαλάζιοι» κυβερνώντες.

Και δεν έχουν άδικο. Πράγματι, έτσι είναι. Οπως ακριβώς δεν μπορούν να υπάρχουν ΔΕΚΟ, που θα λειτουργούν προς όφελος του λαού, χωρίς ο τελευταίος να έχει επιβάλει τη δική του εξουσία. Χωρίς να έχει πάρει στα δικά του χέρια, τόσο τις επιχειρήσεις αυτές, όπως και όλες τις βασικές παραγωγικές μονάδες.