Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), την περασμένη Πέμπτη, για την αύξηση του «ευρωεπιτοκίου» κατά 0,25%. Εδώ και δύο βδομάδες, τόσο ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, όσο και άλλα στελέχη της, είχαν προετοιμάσει με τις δηλώσεις τους την «κοινή γνώμη» και την αγορά.

Βασικός λόγος, για τον οποίο η διοίκηση της ΕΚΤ προχώρησε στην αύξηση του επιτοκίου, για πρώτη φορά σε διάστημα πέντε χρόνων, ήταν η ένταση των πληθωριστικών πιέσεων, στις χώρες της Ζώνης του Ευρώ.

Δικαιολογώντας την αύξηση, ο κ. Τρισέ τόνισε ότι «η ΕΚΤ ανησυχεί ακόμα για τις προοπτικές πληθωρισμού και ότι οι κίνδυνοι για τη σταθερότητα τιμών έχουν αυξηθεί, συμπεριλαμβανομένου και του πετρελαίου».

Ωστόσο, μια μέρα πριν από την ανακοίνωση της ΕΚΤ, η Γιούροστατ, η επίσημη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανακοίνωσε ότι ο πληθωρισμός τον Οκτώβρη μειώθηκε από 2,5% σε 2,4%. Τα στοιχεία της Γιούροστατ διέψευδαν τις εκτιμήσεις των τραπεζιτών για αναζωπύρωση του πληθωρισμού.

Μετά την αύξηση, το «ευρωεπιτόκιο» πήγε στο 2,5%, ενώ ο πρόεδρος της ΕΚΤ έσπευσε να καθησυχάσει όσους προέβλεπαν ότι θα ακολουθήσουν και άλλες αυξήσεις. Ιδιαίτερα τις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι οποίες εκτιμούν ότι τα αυξημένα επιτόκια μπορούν να επηρεάσουν δυσμενώς την ασθενική τους οικονομική ανάπτυξη.

Προς το παρόν, αυτοί που φαίνεται ότι «θα πληρώσουν τη νύφη» είναι οι εργαζόμενοι και ειδικά αυτοί που είχαν καταφύγει στον τραπεζικό δανεισμό για στεγαστικά, ή για καταναλωτικά δάνεια. Οσον αφορά στις επιχειρήσεις, αυτές θα μεταφέρουν το μεγαλύτερο μέρος των επιβαρύνσεών τους στις τιμές των προϊόντων τους.