Μερικοί, με αφορμή την αποπομπή Παλαιοκρασσά, υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν τον επιχειρηματικό πόλεμο, με «λεία» τη ΔΕΗ και τον «απελευθερωμένο» τομέα της ενέργειας. Κάποιοι άλλοι μίλησαν για διαπλεκόμενα συμφέροντα και πρότειναν κι άλλα μέτρα διαφάνειας και ελέγχου. Λες και τόσες δεκαετίες τώρα, δεν είναι η λεηλασία καθημερινό φαινόμενο και καθεστώς. Λες και η όποια, αυριανή διαχείριση, της όποιας πρώην ΔΕΚΟ, δε θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα - με ή χωρίς διαφάνεια...- της πλουτοκρατίας, όσο η τελευταία έχει την οικονομική εξουσία και στις υπουργικές καρέκλες στρογγυλοκάθονται οι «πράσινοι» ή οι «γαλάζιοι» πολιτικοί της εκπρόσωποι. Απλώς, προσπαθούν να συγκαλύψουν την ουσία. Να αποκρύψουν την επιτακτική ανάγκη και τη μοναδικότητα της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ. Μόνον η λαϊκή εξουσία και το πέρασμα των επιχειρήσεων στην ιδιοκτησία του λαού μπορεί να σαρώσει όλα τα προαναφερόμενα και να βάλει την οικονομία στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.