Η κυβέρνηση και το οικονομικό της επιτελείο, επιμένουν να αρνούνται την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων, ακόμα και εκείνων που δημόσια αναγνωρίζουν ως «δίκαια», όπως η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και άλλες φορολογικές ελαφρύνσεις. Το βασικό επιχείρημα, που προβάλλεται στερεότυπα, είναι πως «δεν αντέχει», ακόμα, η οικονομία. Επιχείρημα που επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά, από την ημέρα που η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή τον προϋπολογισμό του 2006, στον οποίο αποτυπώνεται η συνέχιση και η σκλήρυνση της αντιλαϊκής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας.

Την ώρα, όμως, που οι κυβερνώντες, συνεχίζουν να επικαλούνται την «αντοχή της οικονομίας» για τους εργαζόμενους, την ίδια ώρα προωθούν για ψήφιση στη Βουλή νόμους, τροπολογίες και άλλες διατάξεις, που διευρύνουν παραπέρα τα - προκλητικά και σκανδαλώδη - προνόμια και φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο. Ομολογούν, δηλαδή ότι η οικονομία αντέχει αλλά μόνο για τους λίγους και «εκλεκτούς» κεφαλαιοκράτες. Στα πλαίσια αυτά, εκτός από το νομοσχέδιο έκτρωμα για τις ΔΕΚΟ ή την άρνησή της να τιμαριθμοποιήσει τη φορολογική κλίμακα, η κυβέρνηση έφερε για ψήφιση στη Βουλή τροπολογία, με την οποία μειώνει στο μισό το συντελεστή του ειδικού φόρου στις τηλεοπτικές διαφημίσεις και δεσμεύεται να τον καταργήσει πλήρως, τους επόμενους μήνες.

Αξίζει να σημειωθεί πως πριν ακόμη ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα ακίνητα - στο οποίο ενσωματώθηκε η σχετική τροπολογία - ο υφυπουργός Οικονομικών Α. Μπέζας κοινοποίησε χτες και εγκύκλιο με την οποία διευκρινίζεται πως η μείωση του ειδικού φόρου στις τηλεοπτικές διαφημίσεις από 20% σε 10%, ισχύει ...αναδρομικά από τις 25 Νοέμβρη 2005! Οσο για τις απώλειες φόρων που θα έχει το Δημόσιο, από τη μείωση του εν λόγω φόρου, οι αρμόδιες υπηρεσίες τις υπολογίζουν σε 50 εκατ. ευρώ το χρόνο. Με το ποσό αυτό - το οποίο τώρα θα καρπωθούν και θα μοιραστούν μεταξύ τους οι καναλάρχες με τις διαφημιστικές εταιρίες - η κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να ανακουφίσει κάπως τις εκατοντάδες χιλιάδες των χαμηλοσυνταξιούχων ή ανέργων που ζουν με συντάξεις και επιδόματα πείνας.

Ομως, αρνήθηκε να το πράξει, όχι επειδή δεν «αντέχει η οικονομία», αλλά επειδή προτίμησε να ικανοποιήσει τις «επιθυμίες» - αξιώσεις των μεγαλοκαναλαρχών, όπως έκαναν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Με το «δωράκι» των 50 εκατ. ευρώ σε πρώτη φάση (και 100 εκ. ευρώ με την πλήρη κατάργηση αυτού του φόρου), η κυβέρνηση, απλά, θέλει να καλοπιάσει τους καναλάρχες, ώστε κι αυτοί με τη σειρά τους να «ρίξουν νερό στο κρασί τους» και να προβάλουν θετικά το κυβερνητικό έργο. Είναι κι αυτό ένα δείγμα για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση Καραμανλή - που είχε κάνει σημαία της τη μάχη ενάντια στη διαπλοκή και τους διαπλεκόμενους καναλάρχες - υλοποιεί τις δεσμεύσεις της...