«Προσπάθησα να είμαι όσο γίνεται πιο πιστός στην ιστορία... Οσον αφορά την Κεφαλονιά, έπρεπε να αξιοποιήσω τη λιγοστή πληροφόρηση που υπάρχει (...). Τα περισσότερα απ' όσα έχω γράψει αποτελούνται από φήμες που αναμειγνύονται με μύθους και θαμπή μνήμη, που φυσικά, είναι αυτά που αποτελούν την ιστορία (...).

(...) Για χρόνια, ορισμένοι ξεκομμένοι διανοούμενοι συντηρούσαν την εικόνα ότι οι Ελληνες Κομμουνιστές ήταν ρομαντικοί ήρωες, που άδικα καταπιέζονταν από τους ιμπεριαλιστές και τους διπρόσωπους Βρετανούς, που προσπαθούσαν να διατηρήσουν τη μοναρχία ενάντια στη θέληση του λαού. Οσο και αν είναι ευχάριστο να δημιουργεί κανείς ψευδαισθήσεις και μύθους που συμφωνούν με τις πολιτικές προκαταλήψεις τους, η γνωριμία με τις αρχικές πηγές κάνουν αδύνατο να πιστέψει κανείς σ' αυτό.

Δεν έχω καταφέρει να βγάλω άλλο συμπέρασμα από αυτό, πως, όπου δεν ήταν απόλυτα άχρηστοι, ύπουλοι και παρασιτικοί, ήταν ανείπωτοι βάρβαροι (σ.σ. εννοεί τους κομμουνιστές). Τώρα που έχει λήξει ο Ψυχρός Πόλεμος, δεν υπάρχει συμφέρον στο να προσποιούμαστε διαφορετικά. Ο ίδιος ο Τίτο τελικά τους εγκατέλειψε, προφανώς από αηδία, παρόλο που έμαθαν τις τακτικές τους απ' αυτόν και τους ναζί, οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποίησε με κυνισμό και επιτυχία ενάντια στο λαό του και τους άτυχους Ιταλούς στρατιώτες που με καλή θέληση πήγαν και πολέμησαν γι' αυτόν (...)».

Μόλις διαβάσατε σε ελεύθερη μετάφραση αποσπάσματα από το «Σημείωμα του συγγραφέα», δηλαδή του ίδιου του Μπερνιέρ, που φιλοξενεί η αγγλική έκδοση του βιβλίου και που είχε την ιδέα να μας αποστείλει ένας αναγνώστης μας. Το ήθος του συγγραφέα και οι σκοποί που υπηρετεί γίνονται ακόμη πιο φανεροί και δε χρειάζονται σχόλια. Σημειώνουμε ότι το εν λόγω σημείωμα είναι κι αυτό «εξαφανισμένο» από την ελληνική έκδοση, αποδεικνύοντας πως ο εκδοτικός οίκος γνώριζε την προκλητικότητα του βιβλίου, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να το εκδώσει...