Σκόπιμο είναι, επίσης, να σημειωθούν ορισμένες ακόμη πλευρές, σχετικά με τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (ΚΠΣ), που έχουν τη δική τους σημασία. Εχοντας οι Βρυξέλλες το δικαίωμα της έγκρισης των όποιων προγραμμάτων, έχουν ουσιαστικά τη δυνατότητα του προσανατολισμού και ελέγχου των σχετικών οικονομικών δραστηριοτήτων. Κι όχι μόνον όσων αντιστοιχούν στο ύψος του εκάστοτε ΚΠΣ, αλλά και των καθόλου ευκαταφρόνητων κονδυλίων από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, που αποτελούν προϋπόθεση για την εκταμίευση των ευρωενωσιακών κονδυλίων. Με δυο λόγια, η διαβόητη «βοήθεια» της ΕΕ αποτελεί στην πραγματικότητα το μοχλό, για τον εντεινόμενο συνεχώς εγκλωβισμό και ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας και της χώρας συνολικά στην ευρωένωση και, ταυτόχρονα, για την καταλήστευση του παραγόμενου πλούτου από τους ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες.

Τέλος, ας σκεφτεί ο καθένας, γιατί οι κάθε λογής οπαδοί του «λιγότερου κράτους», από την κυβέρνηση μέχρι και τον ΣΕΒ, πανηγυρίζουν τις μέρες αυτές, για το ύψος του Δ' ΚΠΣ. Πανηγυρίζουν, δηλαδή, επειδή το κράτος θα διαχειριστεί το τεράστιο ποσό των 20,5 δισ. ευρώ, χώρια τα δισ. της υποχρεωτικής εθνικής συμμετοχής. Προφανώς, δεν πανηγυρίζουν τυχαία...