Η απαξίωση των εικαστικών δημιουργών και του φορέα τους, η κυνική αγνόηση στοιχειωδών αιτημάτων και προτάσεών τους σε σοβαρά και καυτά προβλήματα που μαστίζουν δεκαετίες το χώρο, η κυριαρχία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και η εναρμόνιση της καλλιτεχνικής δημιουργίας με το παγκόσμιο χρηματιστήριο της τέχνης, σηματοδοτούν την κυβερνητική πολιτική ως προς τα εικαστικά τη χρονιά που έφυγε. Οι εικαστικοί καλλιτέχνες, μέσω του συλλογικού τους φορέα, του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, αντιτάχτηκαν στην κατάργηση των τιμητικών συντάξεων και αντέδρασαν στην κυβερνητική προσπάθεια «τακτοποίησης» του χρόνια άλυτου συνταξιοδοτικού - ασφαλιστικού τους προβλήματος με την αυτασφάλιση. Το καθεστώς της οικονομικής ένδειας που έχει επιβληθεί στο ΕΕΤΕ από το ΥΠΠΟ, αποτελεί υπονόμευση του θεσμού και απειλή για την ύπαρξή του. Παρ' όλα αυτά, το Επιμελητήριο πραγματοποίησε σημαντικές διοργανώσεις, όπως το 5ο Διαβαλκανικό Συμπόσιο Εικαστικής Δημιουργίας, που φιλοξενήθηκε το καλοκαίρι στη Σαμοθράκη με τη συμμετοχή είκοσι εννέα εικαστικών καλλιτεχνών από οκτώ χώρες.

Ο εξοστρακισμός και η φθίνουσα πορεία που ακολουθεί το μάθημα της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στις σχολικές μονάδες αποτελεί ένα χρόνιο πρόβλημα. Τη χρονιά που πέρασε, το υπουργείο Παιδείας οδήγησε στην «κλίνη του Προκρούστη» τα καλλιτεχνικά μαθήματα στα Μουσικά Σχολεία της χώρας, γεγονός που συγκέντρωσε τη διαμαρτυρία της εικαστικής εκπαιδευτικής κοινότητας. Τέλος, το 2005 έμεινε φτωχότερη η εικαστική οικογένεια αφού έφυγαν από τη ζωή, ο ζωγράφος Επαμεινώνδας Παπαδόπουλος, γνωστός στο Παρίσι ως NONDA και ο γλύπτης και ακαδημαϊκός Γιάννης Παππάς.